eitaa logo
🌼 منتظران ³¹³ 🌼
180 دنبال‌کننده
16.4هزار عکس
18.1هزار ویدیو
304 فایل
⸤ بسم‌رب‌الشھداء🌿'! ⸣ • . "هل‌من‌ناصرینصرنـے❔" 🌱|مۍشنوے‌رفیـق؟! امام‌زمـ؏ـانمون‌یـٰارمۍطلبـد♥️!(: ــــــ ـ🌼. ا شروط: @Shartha60 !
مشاهده در ایتا
دانلود
⚡️🌹⚡️🌹⚡️🌹⚡️🌹⚡️ 🌹 ⭕️ (ع) در خطبه ۱۸۲ «نهج البلاغه» چه اوصافی را برای (عج) بر می شمرد؟ 🔷 (ع) در بخشی از خطبه ۱۸۲ «نهج البلاغه» مى فرمايد: «او براى و ، زرهى كه حافظ آن است بر تن كرده و را با همه آدابش در برگرفته، به آن نموده و آن را به خوبى شناخته و يكسره به آن پرداخته است». در اينكه منظور از اين كه حكمت همه وجود او را پر كرده و توجّه او را به خود جلب نموده و آن را با همه آداب در برگرفته كيست؟ احتمالات متعددى داده شده است؛ ولى هنگامى كه تعبيرات حضرت را تا پايان تفسير كنيم به روشنى درخواهيم يافت كه اين عبارات تفسير صحيحى جز (عج) ندارد. امام (ع) در ادامه اين سخن مى افزايد: « و براى او گمشده اى است كه همواره در جستجوى آن است، و نيازى است كه پيوسته در طلب آن است». 🔷اين سخن تأكيد ديگرى است بر اينكه آن مرد الهى، برنامه كارش بر اساس قرار گرفته، و قبل از ايجاد هر تحوّلى، و برقرار مى كند؛ اين سخن هماهنگ با چيزى است كه در روايات درباره (عج) آمده است. از جمله در حديثى از امام باقر (ع) چنين مى خوانيم: «هنگامى كه به پا خيزد دست خود را بر سر بندگان بگذارد [آنها را تحت تربيت خود قرار دهد] و به اين وسيله هاى آنها را متمركز سازد و افكار آنها را كامل كند». [۱] 🔷در ادامه در بيان يك ويژگى ديگر (عج) مى فرمايد: «او به هنگامى كه اسلام غروب كند، همچون شترى كه از راه رفتن بازمانده، بر زمين قرار گرفته و سينه به آن چسبانده است، پنهان خواهد شد». هنگامى كه شتر از راه رفتن باز مى ماند بر زمين چنان پهن مى شود كه انتهاى دم او به زمين مى چسبد و حتى پايين گردن خود را نيز بر آن مى نهد و اين، نشانه نهايت خستگى است و عرب از آن به عنوان كنايه براى نهايت ضعف و ناتوانى استفاده مى كند. اين سخن اشاره آشكار ديگرى به يكى از اوصاف (عج) است، كه در او، و در نهايت ضعف قرار مى گيرند و دشمنان از هر سو براى محو اسلام و شكست مسلمين قيام مى كنند. 🔷امام(ع) در پايان اين فراز به نكته روشن ترى در اين زمينه مى پردازد و مى فرمايد: «او باقيمانده اى از و و از جانشينان پيامبران اوست». همان گونه كه از بيان اين اوصاف به دست مى آيد جمله هاى بالا مرجع ضميرى جز (عج) نمى تواند داشته باشد، به ويژه اينكه واژه هاى (بقية الله) و و در فرهنگ دينى ما كاملا منطبق بر آن حضرت است. 🔷از اين بخش خطبه كه اشارات روشنى به (عج) داشت، به خوبى استفاده مى شود كه بر خلاف تصوّر ناآگاهان، تكيه گاه اصلى (عج) بر ، و است؛ نه قيامى نظامى و مملوّ از خونريزى. او چنان را بالا مى برد كه با پاى خود به سوى يك حكومت سراسر عدل و داد پيش مى روند. بى شكّ در آغاز راه، اقليّت ماجراجو و منحرف و گردنكشان زورگو و ظالمى در اين طريق سدّ راهند كه (ع) آنها را با قدرت نظامى خود بر مى دارد. او پيوسته در طلب دانش و است و همچون جدّش پيغمبر اكرم (ص) با زبان حال و قال مى گويد: «رَبِّ زِدْنِي عِلْماً». [۲] پی نوشت: [۱] كمال الدين و تمام النعمة، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، اسلامية‏، تهران‏، چ ۲، ج ‏۲، ص ۶۷۵، (باب فی نوادر الكتاب) [۲] سوره طه، آيه ۱۱۴ گردآوری از کتاب پيام امام امير المؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دارالكتب الاسلامية‏، تهران‏، چ ۱، ج ۷، ص ۶۸ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchann
🔷 (ع) در بخشی از خطبه ۱۸۲ «نهج البلاغه» مى فرمايد: «او براى و ، زرهى كه حافظ آن است بر تن كرده و را با همه آدابش در برگرفته، به آن نموده و آن را به خوبى شناخته و يكسره به آن پرداخته است». در اينكه منظور از اين كه حكمت همه وجود او را پر كرده و توجّه او را به خود جلب نموده و آن را با همه آداب در برگرفته كيست؟ احتمالات متعددى داده شده است؛ ولى هنگامى كه تعبيرات حضرت را تا پايان تفسير كنيم به روشنى درخواهيم يافت كه اين عبارات تفسير صحيحى جز (عج) ندارد. امام (ع) در ادامه اين سخن مى افزايد: « و براى او گمشده اى است كه همواره در جستجوى آن است، و نيازى است كه پيوسته در طلب آن است». 🔷اين سخن تأكيد ديگرى است بر اينكه آن مرد الهى، برنامه كارش بر اساس قرار گرفته، و قبل از ايجاد هر تحوّلى، و برقرار مى كند؛ اين سخن هماهنگ با چيزى است كه در روايات درباره (عج) آمده است. از جمله در حديثى از امام باقر (ع) چنين مى خوانيم: «هنگامى كه به پا خيزد دست خود را بر سر بندگان بگذارد [آنها را تحت تربيت خود قرار دهد] و به اين وسيله هاى آنها را متمركز سازد و افكار آنها را كامل كند». [۱] 🔷در ادامه در بيان يك ويژگى ديگر (عج) مى فرمايد: «او به هنگامى كه اسلام غروب كند، همچون شترى كه از راه رفتن بازمانده، بر زمين قرار گرفته و سينه به آن چسبانده است، پنهان خواهد شد». هنگامى كه شتر از راه رفتن باز مى ماند بر زمين چنان پهن مى شود كه انتهاى دم او به زمين مى چسبد و حتى پايين گردن خود را نيز بر آن مى نهد و اين، نشانه نهايت خستگى است و عرب از آن به عنوان كنايه براى نهايت ضعف و ناتوانى استفاده مى كند. اين سخن اشاره آشكار ديگرى به يكى از اوصاف (عج) است، كه در او، و در نهايت ضعف قرار مى گيرند و دشمنان از هر سو براى محو اسلام و شكست مسلمين قيام مى كنند. 🔷امام(ع) در پايان اين فراز به نكته روشن ترى در اين زمينه مى پردازد و مى فرمايد: «او باقيمانده اى از و و از جانشينان پيامبران اوست». همان گونه كه از بيان اين اوصاف به دست مى آيد جمله هاى بالا مرجع ضميرى جز (عج) نمى تواند داشته باشد، به ويژه اينكه واژه هاى (بقية الله) و و در فرهنگ دينى ما كاملا منطبق بر آن حضرت است. 🔷از اين بخش خطبه كه اشارات روشنى به (عج) داشت، به خوبى استفاده مى شود كه بر خلاف تصوّر ناآگاهان، تكيه گاه اصلى (عج) بر ، و است؛ نه قيامى نظامى و مملوّ از خونريزى. او چنان را بالا مى برد كه با پاى خود به سوى يك حكومت سراسر عدل و داد پيش مى روند. بى شكّ در آغاز راه، اقليّت ماجراجو و منحرف و گردنكشان زورگو و ظالمى در اين طريق سدّ راهند كه (ع) آنها را با قدرت نظامى خود بر مى دارد. او پيوسته در طلب دانش و است و همچون جدّش پيغمبر اكرم (ص) با زبان حال و قال مى گويد: «رَبِّ زِدْنِي عِلْماً». [۲] پی نوشت: [۱] كمال الدين و تمام النعمة، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، اسلامية‏، تهران‏، چ ۲، ج ‏۲، ص ۶۷۵، (باب فی نوادر الكتاب) [۲] سوره طه، آيه ۱۱۴ گردآوری از کتاب پيام امام امير المؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دارالكتب الاسلامية‏، تهران‏، چ ۱، ج ۷، ص ۶۸ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @montazeran60