🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت4⃣1⃣ فهرستی از نشانه‌های ظهور شیخ مفید در «الارشاد» خود فهرستی از نشانه‌های ظهور را ذکر کرده که از این قرار است: برای زمان قیام حضرت مهدی(عج) نشانه‌هایی بیان شده و از حوادثی که پیش از قیام اتّفاق خواهد افتاد، به ما خبر داده‌اند که از جملة آنها می‌توان این موارد را ذکر کرد: شورش سفیانی، کشته شدن سیّد حسنی، تفرقة بنی‌عبّاس به خاطر پادشاهی و حکومت دنیایی، کسوف خورشید در نیمة ماه رمضان و خسوف ماه در آخر همان ماه که هر دو بر خلاف رویّة عادی طبیعت است، فرو رفتن در بیابان، فرو رفتن در مشرق و فرو رفتن دیگری در مغرب، حرکت نکردن خورشید از‌ مغرب و کشته شدن نفس زکیّه در پشت «کوفه» و کشته شدن هفتاد انسان صالح و شایستة دیگر، بریدن سر مردی هاشمی بین «رکن» و «مقام»، خراب شدن دیوار «مسجد کوفه»، نمایان شدن پرچم‌های سیاهی از «خراسان»، قیام یمانی، ظاهر شدن شخصی مغربی در «مصر» و حکومت کردنش بر «شام»، فرود آمدن ترک‌ها در جزیره و رومیان در ساحل، طلوع ستارة مشرقی که همانند ماه، نورافشانی می‌کند و سپس چنان خم می‌شود که گویی دو سوی آن قرار است به هم برسند، سرخی‌ای که در آسمان ظاهر می‌شود و در تمام افق پخش و منتشر می‌شود، آتش بزرگ و شدیدی که در مشرق نمایان شده و سه یا هفت روز در [جوّ و] آسمان باقی می‌ماند. پایان سختی‌های اعراب و حکومت‌کردنشان بر بلاد و خارج شدن از سیطرة عجم‌ها. کشته شدن امیر مصر توسط ساکنان آن دیار، حرکت پرچم‌هایی که به سوی خراسان راهی می‌شوند، ورود سپاهی از سمت مغرب تا وقتی که با از بین رفتن سرگشتگی و حیرت آرامش یابد، نمایان شدن پرچم‌های سیاه از مشرق به همان صورت، شکافتن و ترک خوردن «فرات»، به طوری‌که آب وارد کوچه‌ها و خیابان‌های کوفه بشود، شورش شصت دروغگو که همگی ادّعای نبوّت می‌کنند و شورش دوازده نفر از آل ابی‌طالب که همه ادّعای امامت برای خویش دارند، سوزاندن مردی بلندمرتبه از پیروان بنی‌عبّاس میان «جلولاء» و «خانقین»، زدن پل در آنجایی که آب مین «مدینةالسلام» و «بغداد» روان است، برخاستن بادی سیاه در ابتدای روز و زلزله‌ای که منجر به فرو رفتن بسیاری از آنها می‌شود. هراسی که دامن‌گیر اهل «عراق» و بغداد می‌شود و مرگ ناگهانی در آن و نقصان و کاهش اموال و جان‌ها و بدن‌ها و محصولات و یورش ملخ‌ها که در ابتدای آن و غیر آن ظاهر می‌شوند؛ به طوری‌که به زراعت و غلّات و همان مقدار کمی که مردم کشت کرده‌اند، حمله‌ور می‌شود و اختلاف میان دو دسته از عجم‌ها و ریخته شدن خون بسیاری از آنها و شورش بندگان از اطاعت سروران آنها و کشتن ایشان و مسخ شدن دسته‌ای از بدعت‌گزاران که به شکل میمون و خوک می‌شوند و غلبه‌یافتن بندگان بر سرزمین‌های مالکان و سروران، ندایی از آسمان که تمام اهل زمین آن را به زبان خویش می‌شنوند و صورت و سینه‌ای که در آسمان در قرص خورشید برای مردم ظاهر می‌شود، مردگانی که از قبرهایشان به دنیا برمی‌گردند و در دنیا [با دیگران] آشنا می‌شوند و به زیارت همدیگر می‌روند، سپس همة اینها به بیست و چهار باران که به وسیلة آن زمین پس از مرگش زنده می‌شود، ختم شده و برکات آن نمایان می‌گردد و پس از آن تمام آسیب‌ها و بلایا از معتقدان به حق که از شیعیان مهدی(عج) هستند، برطرف شده و از ظهور آن حضرت در «مکّه» خبردار می‌شوند و برای یاری ایشان متوجّه و راهی آنجا می‌شود.30 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت4⃣2⃣ «دمشق» (شام) در آن زمان میدان جنگ‌های داخلی و تنازعات مسلّحانه میان گروه‌ های سه‌گانه (تحت فرمان ابقع71، اصهب72 و سفیانی که مانند مرکز ثقل نیروهای سیاسی و نظامی می‌شود) خواهد شد. هر سه، از صراط مستقیم حق منحرف گشته‌اند و هر کدام تاج و تخت و حکومت را برای خود می‌طلبند (روایات، تفکّرات و عقاید آنها را برای ما به روشنی بیان کرده‌اند) ابقع و سپاهیانش با سفیانی می‌جنگند که منجر به پیروزی سفیانی و کشته شدن ابقع و یارانش می‌شود. در جنگ سفیانی با اصهب هم، چنین اتّفاقی تکرار می‌شود و فاتح نهایی جنگ‌ها سفیانی است. این اتّفاقات مصداق بارز این آیه است که: «فَاختَلَفَ ألاَحزابُ مِن بَینِهِم فَوَیلٌ لِلَّذینَ کَفَروا مِن مَشهدِ یَومٍ عظیمٍ؛73 احزاب با هم بر سر آنچه در میانشان بود، اختلاف کردند. پس وای بر آنها [از آنچه] در قیامت [بر سر آنها خواهد آمد]!» مقرّ فرماندهی سفیانی در زمان حکومتش شام خواهد بود و اهالی آنجا از او پیروی خواهند کرد (به جز تعداد کمی). سفیانی در این زمان بر مناطق پنجگانة «دمشق»، «حمص»، «فلسطین» و «اردن» و «قنسرین» حکومت می‌کند. وقتی که تا این حد مسیر را برای خود هموار می‌بیند، به «عراق: هم طمع می‌کند و به این فکر می‌افتد که سپاهی را به آنجا گسیل دارد. لذا با سپاهی که حداقل هشتاد هزار نفر نیرو دارد و خود فرماندهی آن را برعهده گرفته به آنجا می‌رود. در میان راه با سپاهی که فرمانروای عراق برای دفع و مقابله با آنها گسیل داشته، مواجه می‌شود. این دو سپاه با هم در منطقة «قرقیسیا» (واقع در «سوریه» و در نزدیکی عراق) مشغول پیکار می‌شوند. ترک‌ها [روس‌ها] و رومیان [اروپاییان و آمریکایی‌ها [هم به آتش جنگ دامن زده و خود هم در آن شرکت می‌کنند. جنگ طولانی و شدیدی درمی‌گیرد و حدود صدهزار نفر ازستمکاران و جباران در آن کشته می‌شوند. (مقصود از ستمکاران آن دسته از گنه‌پیشگان منحرفی است که در آن زمان هلاک می‌گردند.) به این جهت منطقه از شرّ عمدة این سپاهیان که ممکن بود پس از ظهور حضرت مهدی(عج) در مقابل او جبهه بگیرند، خلاص می‌شود. در پی این کشت و کشتار بزرگ سفیانی پیروز و وارد عراق می‌گردد. در آنجا در «ارض‌الجزیره» (بین‌النّهرین عراق) به ناچار با یمانی روبرو می‌شود که بر او هم فائق آمده و آنچه را که سپاهیان یمانی طی جنگ‌های خود در منطقه به دست آورده بودند، تصاحب می‌کند؛ سپس راهی کوفه شده و در آنجا دست به کشتار و اعدام و اسیر کردن مردم می‌زند. یاوران و یاریگران خاندان حضرت محمّد(ص) را هم به همراه یکی از منسوبین به اهل بیت(ع) شهید می‌کند. سپس جارچی او در «کوفه» ندا می‌دهد که هر کس سر یکی از شیعیان علی[(ع)] را بیاورد، هزار درهم (مژدگانی) می‌گیرد. لذا همسایه به همسایه‌اش به این بهانه که در اسلام هم‌مذهب نیستند، حمله کرده و می‌گوید: این هم از آنهاست. گردنش را می‌زند و سر او را به حکومت سفیانی تحویل داده و از آنها هزار درهم می‌گیرد. جنبش‌های ضعیف و سرپیچی‌های کوچکی که در «کوفه» توسط اهالی آن رخ می‌دهد، نمی‌توانند این شهر را از سیطرة سپاه سفیانی خلاص کنند؛ بلکه سفیانی رهبر این جنبش را مابین حیره و کوفه به شهادت می‌رساند و پس از آن هم خون‌های زیادی بر زمین ریخته می‌شود. با هموار گشتن جریان حکومت وی در عراق، به لشکرکشی به «ایران» هم طمع کرده و راهی آنجا شده و حوالی «شیراز»74 در جنگی با سیّد خراسانی روبرو می‌شود. سفیانی در عین حال به دیار حجاز هم طمع کرده و سپاهی را به فرماندهی خُزَیمه که از بنی‌امیه است، بدانجا اعزام می‌کند (اکثر روایات بر اینکه خود سفیانی در این سپاه نیست، تأکید می‌کنند). سپاه با تمام نیروها و امکاناتش به سمت «مدینه» حرکت می‌کند و این در حالی است که در این ایّام حضرت مهدی(عج) در آغازین روزهای ظهور خویش در «مکّه» به سر می‌برند و پیگیر اخبار سفیانی هستند. سفیانی سپاهی مجهّز را به سمت مکّه گسیل می‌دارد تا به قتل و کشتار بی‌رحمانة آن حضرت و سپاهیانش اقدام کنند. آن‌گونه که از سیاق روایات برمی‌آید، این سپاه همان سپاهی است که سه روز به غارت و کشتار مردم مدینه و تخریب «مسجدالنبی(ص)» مشغول بوده است. از آنجا که مکّه حرم امن الهی است و کسی که در آنجا ساکن شده، نباید بر جان خویش خوفناک باشد و با توجّه به اینکه حضرت مهدی(عج) رهبری است که برای روز موعود و هدایت بشریت و جهانیان ذخیره شده، ضرورت و مصلحت هر دو اقتضا می‌کند که این سپاه از بین رفته و قضای الهی بر آنها جاری گردد. با معجزه‌ای الهی بیابان این سپاه را می‌بلعد و جز دو نفر اثری از بقیه نمی‌ماند (این دو نفر که به بشیر و نذیر ملقّب می‌شوند از قبیله جُهَینه‌اند و به همین جهت است که می‌گویند: «خبر یقینی را از جُهَینه بشنوید.»75) این دو نفر مردم

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت4⃣3⃣ و به کشور خود بازگشته و برای مقابله با سفیانی که در غائلة قرقیسیا پیروز شده، مهیّا می‌شوند. هدف قیام ایرانیان، آزادی «قدس» است که پس از عبور از «عراق»، آن را فتح کنند. احادیث از حرکتی دسته‌جمعی و ملّی از منطقة «اصطخر» خبر می‌دهند که پس از حوادث «حجاز» و خروج حضرت مهدی(عج) رخ می‌دهد و اهل مشرق برای استقبال از ایشان برای عبور از عراق و رسیدن به «مکّه» راهی می‌شوند که حضرت در اصطخر، با آنها ملاقات کرده و آنها هم در همانجا با ایشان بیعت می‌کنند و به همراهی او با سفیانی می‌جنگند.102 5. نمایان شدن بدنی کاملاً واضح در قرص خورشید و دستی که از آسمان اشاره می‌کند: الف) خارج شدن سر و سینة مردی در قرص خورشید امام باقر(ع) ذیل این آیه که: «إِن نَشَاء نُنَزِّل عَلَیهِم مَنِ السَّماءِ آیَةً فَظلَّت اَعناقُهُم لَها خاضِعین؛103 اگر بخواهیم آیه‌ای را از آسمان بر آنها نازل می‌کنیم که گردن‌های خود را خاضعانه در مقابل آن فرود آورند.» فرمودند: «خداوند با آنها چنین خواهد کرد.» راوی می‌گوید: پرسیدم آنها چه کسانی هستند؟ فرمودند: «بنی‌امیّه و پیروان آنها، منظور سفیانی و یارانش است.»104 راوی می‌گوید: باز پرسیدم: آن آیه چیست؟ حضرت جواب دادند: «رُکُودُ الشَّمْسِ‌ مَا بَیْنَ‌ زَوَالِ‌ الشَّمْسِ‌ إِلَى وَقْتِ الْعَصْرِ وَ خُرُوجُ صَدْرٍ وَ وَجْهٍ فِی عَیْنِ الشَّمْسِ یُعْرَفُ بِحَسَبِهِ وَ نَسَبِهِ وَ ذَلِکَ فِی زَمَانِ السُّفْیَانِیِّ وَ عِنْدَهَا یَکُونُ بَوَارُهُ وَ بَوَارُ قَوْمِه‌؛105 #پی نوشتها 102. جهت کسب اطّلاعات بیشتر راجع به قیام سیّد خراسانی و احادیث و روایات مربوط می‌توانید به فصل سوم کتاب «الممهدون للمهدی(عج)»، حجت‌الاسلام علی کورانی و ترجمة کتاب «عصر ظهور» ایشان یا کتاب «زمینه‌سازان انقلاب جهانی حضرت مهدی(عج)»، نوشتة آقای سیّد اسدالله هاشمی شهیدی مراجعه کنید. (م). 103. سورة شعراء (26)، آیة 4. 104. «الارشاد»، ج 2، ص 373؛ «اعلام‌الوری»، ص 428؛ «بحارالانوار»، ج 52، ص 221؛ «المهدی‌الموعود(عج)»، ص 53؛ «یوم‌الخلاص»، ص 517؛ «السفیانی»، ص 121. 105. «الارشاد»، ج 2، ص 373؛ «بحارالانوار»، ج 52، ص 233؛ «بشارةالاسلام»، ص 120. #اللّٰهُمَّ‌عَجِّل‌لِوَلیِّڪ‌الفَرَج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت4⃣4⃣ #بخش سوم حوادث ماه رمضان در این روزها امّت اسلامی به خاطر جنگ‌ها، فتنه‌ها و کشتارها ضعف سیاسی جدی پیدا کرده و قوای بیگانه (رومیان) هم وارد منطقه می‌شوند. نشانه‌هایی در آسمان پدیدار می‌گردد که امید را در دل مؤمنان شکوفا کرده و پس از این جریان است که مسائل مربوط به حضرت مهدی(عج) اصلی‌ترین اشتغال ذهنی مردم سراسر زمین می‌شود؛ چرا که آیات و دلایلی که در این ماه نمایان می‌گردد، به حدّی است که جهانیان نمی‌توانند از آن چشم‌پوشی کند، مانند: 1. خورشیدگرفتگی و ماه‌گرفتگی در زمان غیر عادی یکی از مظاهر قدرت الهی که در قالب سنن معجزات جلوه کرده و اشارة مخصوصی را برای توجّه آن دسته از مؤمنان که مخلصانه منتظر ظهور بوده‌اند، به ارمغان می‌آورد، کسوف خورشید در روز سیزدهم یا چهاردهم ماه رمضان و خسوف ماه در بیست و پنجم122 همان ماه است. علّت پدید آمدن این دو نشانه پیش از ظهور که خلاف روال عادی بوده و از اوّل خلقت آدم تا آن زمان نمونه‌اش دیده نشده، از این قرار است: الف) رسوخ و عمق یافتن نظریة مهدویت و اعتقاد به حضرت در میان تمام مسلمانان؛ ب) توجّه مؤمنان مخلص به نزدیکی زمان ظهور؛ ثعلبه ازدی از امام باقر(ع) نقل کرده که فرمودند: «آیَتَانِ‌ تَکُونَانِ‌ قَبْلَ‌ قِیَامِ‌ الْقَائِمِ(عج) لَمْ تَکُونَا مُنْذُ هَبَطَ آدَمُ إِلَى الْأَرْضِ تَنْکَسِفُ الشَّمْسُ فِی النِّصْفِ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ الْقَمَرُ فِی آخِرِهِ.» فَقَالَ رَجُلٌ: یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ تَنْکَسِفُ الشَّمْسُ فِی آخِرِ الشَّهْرِ وَ الْقَمَرُ فِی النِّصْفِ؟ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ(ع): «إِنِّی أَعْلَمُ مَا تَقُولُ وَ لَکِنَّهُمَا آیَتَانِ لَمْ تَکُونَا مُنْذُ هَبَطَ آدَم‌(ع)»؛123 دو نشانه پیش از ظهور قائم(عج) خواهد بود: خورشیدگرفتگی در نیمة ماه رمضان و ماه‌گرفتگی در آخر آن. به حضرت عرض می‌کند: یابن رسول‌الله(ص)! خورشید در انتهای ماه کسوف می‌کند و ماه، در نیمة آن خسوف. حضرت فرمودند: «خودم می‌دانم چه می‌گویم. این دو نشانه‌ای است که از زمان فرود آمدن آدم(ع) [از بهشت به زمین] سابقه نداشته است.» ورد بن زید اسدی برادر کمیت هم از امام باقر(ع) نقل کرده که فرمودند: «إِنَ‌ بَیْنَ‌ یَدَیْ‌ هَذَا الْأَمْرِ انْکِسَافَ‌ الْقَمَرِ لِخَمْسٍ تَبْقَى وَ الشَّمْسِ لِخَمْسَ عَشْرَةَ وَ ذَلِکَ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ وَ عِنْدَهُ یَسْقُطُ حِسَابُ الْمُنَجِّمِین‌؛124 پیش از این امر (ظهور) ماه‌گرفتگی خواهد بود که پنج روز مانده [به انتهای ماه] و خورشیدگرفتگی در روز پانزدهم که هر دو در ماه رمضان خواهد بود و به این ترتیب حساب منجمان به هم می‌ریزد.» ابوبصیر هم از امام صادق(ع) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: «عَلَامَةُ خُرُوجِ‌ الْمَهْدِیِ‌ کُسُوفُ‌ الشَّمْسِ‌ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ فِی ثَلَاثَ عَشْرَةَ وَ أَرْبَعَ عَشْرَةَ مِنْه‌؛125 نشانة قیام حضرت مهدی(عج) کسوف خورشید در سیزدهم یا چهاردهم ماه رمضان است.» 📚پی نوشتها 123. کلینی، «الکافی»، ج 8، ص 212، شیخ طوسی، «الغیبـة»، ص 444؛ «بشارةالاسلام»، ص 96؛ «یوم‌الخلاص»، ص 516؛ «تاریخ مابعدالظهور»، ص 118. 124. نعمانی، «الغیبـة»، ص 272. 125. نعمانی، «الغیبـة»، ص 272؛ «بشارةالاسلام»، ص 97؛ «تاریخ الغیبـةالکبری»، ص 479؛ «یوم‌الخلاص»، ص 517. #اللّٰهُمَّ‌عَجِّل‌لِوَلیِّڪ‌الفَرَج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت4⃣5⃣ معرکة قرقیسیا «قرقیسیا» شهری در منطقة شمالی «سوریه» است که درمیان فرات و سرچشمة نهری به نام «خابور»155 قرار دارد. این شهر حدود 100 کیلومتر با مرزهای «عراق» و 200 کیلومتر با مرزهای «ترکیه» فاصله دارد و در نزدیکی‌های شهر «دیرالزور» است. در آیندة نزدیک در آن گنجی از طلا، نقره یا مانند آنها (مثلاً نفت) کشف می‌شود. آن‌گونه که روایات بیان نموده‌اند، آب فرات کوهی از طلا و نقره را نمایان می‌کند که بر سر آن از هر نه نفر ، هفت نفر کشته می‌شوند.156 در این جنگ اقوام مختلفی شرکت دارند: 1. ترک‌ها: آنها که در جزیره157 نیرو پیاده کرده‌اند؛ 2. رومیان: یهودیان و دولت‌های غربی که وارد فلسطین شده‌اند؛ 3. سفیانی: که این روزها بر دیار شام مسلط شده است؛ 4. عبدالله: روایات به مطلب خاصّی دربارة او اشاره نمی‌کنند، ظاهراً هم‌پیمان مغرب‌زمین می‌باشد؛ 5. قیس: مرکز فرماندهی‌اش «مصر» است؛158 6. فرزند و نوادة عباس: که از عراق می‌آید. به دنبال این ننگ، خونریزی و کشتار شدیدی پیش می‌آید که تا قبل از به پایان رسیدن آن در مدّت کوتاهی صدهزار نفر (و بنا بر روایتی چهارصدهزار نفر)159 کشته می‌شوند ممکن است، این مطلب اشاره‌ای به استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی (اتمی، هسته‌ای، بمب‌های شیمیایی و میکروبی و الکترونی کشنده) که بر حیوانات و گیاهان خوراکی هم اثر می‌گذارند، باشد. این جریان یکی از میدانهای جنگ جهانی بی‌مانند آخرالزمان است که قبل و بعد از آن مانند نداشته و نخواهد داشت و طیّ آن، هم‌پیمانان سفیانی پیروز می‌گردند. #📚پی نوشتها 155. نام نهر بزرگی است بین «رأس‌العین» و «فرات» و آب این رود، از چشمه‌های رأس‌العین فراهم آید. 156. «السفیانی»، ص 31. 157. منطقة بین‌النهرین 158. اطّلاعات بیشتر راجع به «قیس» را می‌توانید در کتاب «روزگار رهایی»، ج 2، صص 998-1009 مطالعه کنید. (م). 159. «یوم الخلاص»، ص 698. #اللّٰهُمَّ‌عَجِّل‌لِوَلیِّڪ‌الفَرَج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت4⃣6⃣ #بخش ششم:‌ 🍃حوادث ماه ذیحجّه هرچه به زمان و مکان طلوع آن خورشید تابان نزدیک‌تر می‌شویم، احادیث و روایات تفصیل بیشتری می‌یابند و مکان‌ها و روزها و ساعت‌های بیشتری را پوشش می‌دهند. فلذا می‌توانیم محدودة زمانی پیش آمدن حوادث [مختلف] را بنا بر محتوای روایات مشخص کنیم. بسیاری از روایات از ماه ذیحجه به عنوان ماه خون و خون‌ریزی یاد کرده‌اند. ابی‌بصیر ضمن حدیثی طولانی نقل می‌کند که از امام صادق(ع) پرسیدم: و ذی‌حجّه چطور ماهی است؟ فرمودند: «ذَلِکَ شَهْرُ الدَّم‌؛183 آن ماه خون (خونریزی) است.» حضرت رسول(ص) هم در این باره فرموده‌اند: «و یسلب الحاج و تسفک الدماء فی ذی الحجة؛184 در ماه ذیحجّه حجّاج غارت شده و خون به پا می‌گردد.» در این ماه حوادث مهمّی آن‌گونه که روایات برشمرده‌اند، رخ می‌دهد که یکی از آنها در زمرة علائم حتمی می‌باشد و مجموعة این وقایع از این قرار است: 1. کشتارگاه دوم سفیانی در عراق، کوفه و نجف در روز شادی و عید این ماه یا همان روز عید قربان (دهم ذیحجّه) پس از کشتارهای وحشیانه‌ای که سپاه سفیانی در «بغداد» طیّ هجده شب انجام داد، لشکریان به «کوفه» (نجف) رو کرده و در آنجا هم کشتاری به راه می‌اندازند که مثل و مانند ندارد. #📚پی نوشتها 184. «منتخب‌الاثر»، ص 451؛ «یوم‌الخلاص»، ص 280. 183. «بحارالانوار»، ج 52، ص 272؛ «بشارة‌الاسلام»، ص 142. #اللّٰھُمَ‌عجلْ‌لِّوَلیڪَ‌الفࢪَج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت4⃣7⃣ بخش هفتم: 🍃حوادث ماه محرّم و آخرین روزهای غیبت بالأخره با پیگیری حوادث آخرین ماه‌های غیبت حضرت مهدی(عج) به آخرین روزها رسیدیم و می‌توانیم چشم‌انتظار آن وعدة الهی باشیم که در «قرآن» به مؤمنان207 و مستضعفان زمین،208 صالحان209 و حتّی وجود مبارک پیامبر اکرم(ص)210 داده شده و رسول اکرم(ص) در روز غدیر حجةالوداع آن را که به صد و بیست هزار مسلمان حاضر در آن محل اعلام کردند211 و امام باقر(ع) به عشق آن روز فرمودند: «أَمَا إِنِّی لَوْ أَدْرَکْتُ ذَلِکَ لَاسْتَبْقَیْتُ نَفْسِی‌ لِصَاحِبِ‌ هَذَا الْأَمْرِ؛212 اگر آن عصر را درک کنم از جان خویش برای حضرت مهدی(عج)محافظت می‌کنم (خودم را برای او نگاه می‌دارم).»213 آری این همان روز است که آسمانیان پیش و بیش از زمینیان به انتظارش بوده و در انتظارش سوخته و ساخته‌اند. چرا که این روز سرآغاز فصل نوین و واقعی حیات زمین و زمان و بشریت است و روز رسیدن به همه خوبی‌ها در سایة اسلام است. #📚پی نوشتها 207. ر.ک: سورة نور (24)، آیة 55. 208. ر.ک: سورة قصص (28)، آیة 56. 209. ر.ک: سورة انبیاء (21)، آیة 105. 210. ر.ک: سورة توبه (9)، آیة 33. 211. حضرت رسول(ص) ضمن خطبة آن روز عظیم فرمودند: «مردم! نور خداوند در وجود من و سپس در علی و پس از او هم در نسل او و نهایتاً در قائم مهدی(عج)،که حق خداوند و همه حقوق ما را بازپس می‌گیرد نهاده شده است.» («المهدی)(عج)، من المهد الی‌الظهور»، ص 57). 212. نعمانی، «الغیبـة»، ص 273؛ «یوم‌الخلاص»، ص 267. 213. البتّه این عبارت از امام حسین و امام صادق(ع) نیز روایت شده است. ر.ک: خادمی شیرازی، محمّد، «یاد مهدی(عج)»، صص 125 و 148. (م). #اللّٰھُمَ‌عجلْ‌لِّوَلیڪَ‌الفࢪَج. واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت4⃣8⃣ گویا جبرئیل(ع) به صورت پرنده‌ای سفید درآمده و اوّلین مخلوق خداوند است که با آن حضرت بیعت می‌کند و پس از آن سیصد و سیزده نفر بیعت خواهند کرد. هر که در این مسیر امتحان خود را پس داده باشد، در آن ساعت می‌آید؛ حتّی برخی در رختخوابشان ناپدید می‌شوند و حضرت علی(ع) در این باره فرمودند: «ناپدید شدگان در رختخواب‌هایشان» و این گفتة الهی است که: «در خیرات با هم مسابقه دهید که هر کجا باشید، خداوند همة شما را می‌آورد.» منظور از خیرات در این آیه ولایت ما اهل بیت است.» مفضّل بن عمر هم از امام صادق(ع) چنین روایت کرده است: «... فَیَبْعَثُ اللَّهُ جَبْرَئِیلَ(ع) حَتَّى یَأْتِیَهُ فَیَنْزِلَ‌ عَلَى‌ الْحَطِیمِ‌ ثُمَّ یَقُولُ لَهُ إِلَى أَیِّ شَیْ‌ءٍ تَدْعُو فَیُخْبِرُهُ الْقَائِمُ(عج) فَیَقُولُ جَبْرَئِیلُ أَنَا أَوَّلُ مَنْ یُبَایِعُکَ فَیَمْسَحُ یَدَهُ عَلَى یَدِهِ وَ قَدْ وَافَاهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ إِلَى الْمَدِینَةِ؛240 خداوند متعال جبرئیل(ع) را می‌فرستد تا اینکه به نزد او بیاید بر «حطیم»241 در نزدیک کعبه فرود آمده و به او می‌گوید: به چه دعوت می‌کنی؟ حضرت مهدی(عج) او را باخبر کرده و جبرئیل هم می‌گوید: من اوّلین کسی هستم که با تو بیعت می‌کنم. دستت را دراز کن. پس دستش را بر دست حضرت (به نشان بیعت) می‌کشد. سیصد و اندی مرد هم به نزد او می‌آیند و با او بیعت می‌کنند. او هم آن‌قدر در «مکّه» می‌ماند که ده‌هزار نفر اصحابش جمع شوند و پس از آن به سوی مدینه حرکت می‌کند #📚پی نوشتها 240. «بحارالانوار»، ج 52، ص 337؛ «بشارةالاسلام»، ص 227؛ «منتخب‌الاثر»، ص 468. 241. «حطیم» مابین کعبه ‌وحجرالاسود است که شریف‌ترین نقطه روی زمین می‌باشد. (م). #اللّٰھُمَ‌عجلْ‌لِّوَلیڪَ‌الفࢪَج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت4⃣9⃣ امام ششم(ع) در جای دیگر فرمودند: «... و یبعث السفیانی عسکراً إلی المدینة، فیخربونها، و یهدمون القبر الشریف، و تروث بغالهم فی مسجد رسول‌الله(ص)؛264 سفیانی لشکری را به مدینه گسیل می‌دارد تا آنجا را خراب و قبر مطهر [حضرت رسول(ص)] را منهدم کنند و استران و چهارپایان آنها در مسجدالنبی(ص) سرگین می‌اندازند. حدیفة بن یمان از وجود مقدّس پیامبراکرم(ص) نقل می‌کنند: «... وَ یَحُلُ‌ الْجَیْشُ‌ الثَّانِی‌ بِالْمَدِینَةِ فَیَنْتَهِبُونَهَا ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ بِلَیَالِیهَا ثُمَّ یَخْرُجُونَ مُتَوَجِّهِینَ إِلَى مَکَّةَ حَتَّى إِذَا کَانُوا بِالْبَیْدَاءِ بَعَثَ اللَّهُ جَبْرَئِیلَ‌ فَیَقُولُ یَا جَبْرَئِیلُ اذْهَبْ فَأَبِدْهُمْ فَیَضْرِبُهَا بِرِجْلِهِ ضَرْبَةً یَخْسِفُ اللَّهُ بِهِمْ عِنْدَهَا وَ لَا یُفْلِتُ مِنْهَا إِلَّا رَجُلَانِ مِنْ جُهَیْنَةَ فَلِذَلِکَ جَاءَ الْقَوْلُ وَ عِنْدَ جُهَیْنَةَ الْخَبَرُ الْیَقِینُ فَذَلِکَ قَوْلُهُ‌ وَ لَوْ تَرى‌ إِذْ فَزِعُوا265...؛266 ... سپاه دوم وارد مدینه می‌شود و سه شبانه‌روز آنجا را تاراج می‌کنند. سپس به قصد مکّه از آن شهر خارج می‌شوند تا این که به بیابان (بیداء) می‌رسند. خداوند متعال جبرئیل را می‌فرستد و به او می‌گوید برو آنها را محو کن. او هم ضربه‌ای با پایش زده و خداوند متعال آنها را در زمین فرو می‌برد. جز دو نفر از آنها نجات نمی‌یابد که هر دو از قبیله جهینه هستند و برای همین گفته‌اند: خبر یقینی و مسلّم نزد جهینه‌ای‌هاست.» و سپس حضرت، آیة «وَلَوتَری اِذ فَزِعُوا...» را تلاوت کردند. جابر بن یزید جعفی از امام باقر(ع) روایت کرده است: «... یَبْعَثُ السُّفْیَانِیُّ بَعْثاً إِلَى الْمَدِینَةِ فَیَنْفَرُ الْمَهْدِیُّ مِنْهَا إِلَى مَکَّةَ فَیَبْلُغُ أَمِیرَ جَیْشِ السُّفْیَانِیِّ أَنَّ الْمَهْدِیَّ(عج) قَدْ خَرَجَ إِلَى مَکَّةَ فَیَبْعَثُ جَیْشاً عَلَى أَثَرِهِ فَلَا یُدْرِکُهُ حَتَّى یَدْخُلَ مَکَّةَ «خائِفاً یَتَرَقَّبُ»267‌ عَلَى سُنَّةِ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ(ع) قَالَ فَیَنْزِلُ أَمِیرُ جَیْشِ السُّفْیَانِیِّ الْبَیْدَاءَ فَیُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ یَا بَیْدَاءُ أَبِیدِی الْقَوْمَ فَیَخْسِفُ بِهِم‌؛268 ... سفیانی، سپاهی را به «مدینه» می‌فرستد که حضرت مهدی[(عج)به ناچار] از آنجا دور شده و به «مکّه» می‌روند. به سپاهیان سفیانی خبر می‌رسد که ایشان به مکّه رفته‌اند. او هم سپاهی به دنبال ایشان می‌فرستد؛ آنها به آن حضرت نمی‌رسند تا این که ایشان همانند حضرت موسی(ع) ترسناک از تعقیب‌کنندگانشان وارد مکّه می‌شوند. فرمانده سپاه سفیانی وارد بیداء (بیابان) می‌شوند. منادی هم از آسمان ندا می‌دهد که ای بیداء! آنها را در کام گیر و بیابان هم آنها را در خود فرو می‌برد. #📚پی نوشتها 267. سورة قصص (28)، آیة 18. 268. نعمانی، «الغیبـة»، ص 280؛ «بشارةالاسلام»، ص 102؛ «تاریخ‌الغیبـةالکبری»، ص 521. 264. «الزام‌الناصب»، ج 2، ص 138؛ «یوم‌الخلاص»، ص 701. 265. سورة سبأ (34)، آیة 51. 266. «بحارالانوار»، ج 52، صص 186-187؛ «منتخب‌الاثر»، ص 456؛ «بشارةالاسلام»، ص 21؛ «یوم‌الخلاص»،ص 673. واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت4⃣0⃣1⃣ سوم: یاوران جان بر کف و مجریان توانا به تعداد کافی. با نگاهی گذرا به طول تاریخ ادیان و اسلام و شیعه به خصوص، به خوبی می‌توان دریافت که یکی از مشکلات اساسی و جدی پیامبران و امامان(ع)، نبود یاران و یاوران کافی بوده است؛ یعنی اگر شیعیان به اصطلاح تنوری و فدایی کم نبودند، نه سقیفه‌ای پیش می‌آمد که 25 سال حضرت علی(ع) خانه‌نشین شوند و نه حکومت آن حضرت چنان دچار مشکلات و مصایبی می‌شد که پس از 5 سال حکومت پر از تلخی و سختی، بدان حدّ مظلومانه به شهادت برسند. اگر امام حسن مجتبی(ع) هم به تعداد کافی یاوران فدایی اطرافشان را گرفته بودند، مجبور نمی‌شدند برای حفظ جان شیعیان و مسلمانان با معاویه صلح و حکومت را واگذار کنند. سیدالشهدا(ع) هم تعداد یارانشان که همگی جان بر کف و فدایی بودند، به اندازه‌ای بود که بتوانند اسلام را از ورطة هلاک نجات دهند؛ وگرنه اگر می‌خواستند حکومت را به دست بگیرند و جهان اسلام را اداره کنند، به تعداد بیشتری از آن نوع یاران احتیاج داشتند؛ تا چه رسد به اینکه قصد کنند اسلام را در کلّ جهان، گسترش داده و بر تمام زمین حکمرانی کنند. در مورد بقیّة معصومان(س)، این مشکل را با وضوح بیشتری می‌توان مشاهده کرد که هیچ‌کدام از آنها حتّی نتوانستند برای مخالفت با حکام جور زمان خویش، اعلان دعوت کنند. بنابراین اگر یک رهبر، به تعداد کافی و لازم، یار و پشتیبان نداشته باشد هر قدر هم هدفش مقدّس و متعالی باشد و خودش هم از چهره‌ای قدسی و روحانی برخوردار باشد و مدیر توانمندی به شمار رود، نمی‌تواند به مقصود خویش نایل آید. از این‌روست که می‌توان یکی از علل اساسی طولانی شدن مدّت غیبت حضرت را تکمیل نشدن تعداد این جان بر کفان دانست که با نبود هر کدام از آنها خللی در این نهضت جهانی پیش خواهد آمد و تحقّق این هدف عظیم را خدشه‌دار خواهد کرد. الف) اصحاب حضرت مهدی(عج) (فرماندهان لشکریان) این جمعیّت خالص و مخلص که اصحاب حضرت را تشکیل می‌دهند، ان‌شاءالله، نقش جدّی و قابل توجّهی در رهبری سپاه و فتح کشورها و اداره استان‌های حکومت حضرت ایفا خواهند کرد. مقام آنها را از اینجا می‌توان دریافت که آنها مؤمنان مخلص و شیفته‌ای هستند که عنایات خاصه الهی شامل حالشان شده است و جرئت و قدرت خود را برای جانفشانی در راه نیل به اهداف متعالی حضرت، نشان داده‌اند. واضح است، هر قدر هدفی بزرگتر باشد، باید آنها که بناست در مسیر تحقّق آن قدم نهند، از ایمان و توان بالاتری برخوردار باشند و اگر هدف آن‌قدر بزرگ باشد که هیچ پیامبر و امامی تاکنون نتوانسته باشد بدان دست یابد، معلوم است که باید چه کسانی پرچمداران چنین نهضتی باشند. دو ویژگی اساسی و اصلی این جمعیّت را که لیاقت صحابی حضرت شدن را یافته‌اند، می‌توان چنین برشمرد: 1. شعور و فهم و آگاهی بسیار بالای آنها که در بالاترین حدّ ممکن است و در کنار ایمان بسیار قوی و ریشه‌دار آنها قدرت معنوی عظیمی به آنها داده است؛287 #📚پی نوشتها 287. درآن زمان قومی همانند صیقل‌دادن کمان توسط آهنگر، به وسیلة قرآن دیدگانشان نورانی می‌شود وتفسیر آن در گوش جانشان جای می‌گیرد، جام حکمت را صبح و شام سر می‌کشند. گروهی از مردان الهی دور او گرد می‌آیند، دعوتش را برپا نگاه می‌دارند و او را یاری می‌کنند. آنها وزیران او هستند که سنگینی مسائل کشوری را بر عهده می‌گیرند واو را در مسئولیت بزرگی که خداوند بر عهده‌اش گذاشته، یاری می‌کنند. («بشارةالاسلام»، ص 297؛ «الزام الناصب»، ص 192). (م). #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت4⃣0⃣1⃣ سوم: یاوران جان بر کف و مجریان توانا به تعداد کافی. با نگاهی گذرا به طول تاریخ ادیان و اسلام و شیعه به خصوص، به خوبی می‌توان دریافت که یکی از مشکلات اساسی و جدی پیامبران و امامان(ع)، نبود یاران و یاوران کافی بوده است؛ یعنی اگر شیعیان به اصطلاح تنوری و فدایی کم نبودند، نه سقیفه‌ای پیش می‌آمد که 25 سال حضرت علی(ع) خانه‌نشین شوند و نه حکومت آن حضرت چنان دچار مشکلات و مصایبی می‌شد که پس از 5 سال حکومت پر از تلخی و سختی، بدان حدّ مظلومانه به شهادت برسند. اگر امام حسن مجتبی(ع) هم به تعداد کافی یاوران فدایی اطرافشان را گرفته بودند، مجبور نمی‌شدند برای حفظ جان شیعیان و مسلمانان با معاویه صلح و حکومت را واگذار کنند. سیدالشهدا(ع) هم تعداد یارانشان که همگی جان بر کف و فدایی بودند، به اندازه‌ای بود که بتوانند اسلام را از ورطة هلاک نجات دهند؛ وگرنه اگر می‌خواستند حکومت را به دست بگیرند و جهان اسلام را اداره کنند، به تعداد بیشتری از آن نوع یاران احتیاج داشتند؛ تا چه رسد به اینکه قصد کنند اسلام را در کلّ جهان، گسترش داده و بر تمام زمین حکمرانی کنند. در مورد بقیّة معصومان(س)، این مشکل را با وضوح بیشتری می‌توان مشاهده کرد که هیچ‌کدام از آنها حتّی نتوانستند برای مخالفت با حکام جور زمان خویش، اعلان دعوت کنند. بنابراین اگر یک رهبر، به تعداد کافی و لازم، یار و پشتیبان نداشته باشد هر قدر هم هدفش مقدّس و متعالی باشد و خودش هم از چهره‌ای قدسی و روحانی برخوردار باشد و مدیر توانمندی به شمار رود، نمی‌تواند به مقصود خویش نایل آید. از این‌روست که می‌توان یکی از علل اساسی طولانی شدن مدّت غیبت حضرت را تکمیل نشدن تعداد این جان بر کفان دانست که با نبود هر کدام از آنها خللی در این نهضت جهانی پیش خواهد آمد و تحقّق این هدف عظیم را خدشه‌دار خواهد کرد. الف) اصحاب حضرت مهدی(عج) (فرماندهان لشکریان) این جمعیّت خالص و مخلص که اصحاب حضرت را تشکیل می‌دهند، ان‌شاءالله، نقش جدّی و قابل توجّهی در رهبری سپاه و فتح کشورها و اداره استان‌های حکومت حضرت ایفا خواهند کرد. مقام آنها را از اینجا می‌توان دریافت که آنها مؤمنان مخلص و شیفته‌ای هستند که عنایات خاصه الهی شامل حالشان شده است و جرئت و قدرت خود را برای جانفشانی در راه نیل به اهداف متعالی حضرت، نشان داده‌اند. واضح است، هر قدر هدفی بزرگتر باشد، باید آنها که بناست در مسیر تحقّق آن قدم نهند، از ایمان و توان بالاتری برخوردار باشند و اگر هدف آن‌قدر بزرگ باشد که هیچ پیامبر و امامی تاکنون نتوانسته باشد بدان دست یابد، معلوم است که باید چه کسانی پرچمداران چنین نهضتی باشند. دو ویژگی اساسی و اصلی این جمعیّت را که لیاقت صحابی حضرت شدن را یافته‌اند، می‌توان چنین برشمرد: 1. شعور و فهم و آگاهی بسیار بالای آنها که در بالاترین حدّ ممکن است و در کنار ایمان بسیار قوی و ریشه‌دار آنها قدرت معنوی عظیمی به آنها داده است؛287 #📚پی نوشتها 287. درآن زمان قومی همانند صیقل‌دادن کمان توسط آهنگر، به وسیلة قرآن دیدگانشان نورانی می‌شود وتفسیر آن در گوش جانشان جای می‌گیرد، جام حکمت را صبح و شام سر می‌کشند. گروهی از مردان الهی دور او گرد می‌آیند، دعوتش را برپا نگاه می‌دارند و او را یاری می‌کنند. آنها وزیران او هستند که سنگینی مسائل کشوری را بر عهده می‌گیرند واو را در مسئولیت بزرگی که خداوند بر عهده‌اش گذاشته، یاری می‌کنند. («بشارةالاسلام»، ص 297؛ «الزام الناصب»، ص 192). (م). #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت4⃣1⃣1⃣ مثلاً اگر در حدیث به نزول بلایی (مشروط) اشاره شده باشد، به واسطة توسّل و استغفار مؤمنان و مسلمانان ممکن است در نزول آن تأخیر رخ دهد یا اصلاً چنین بلایی به جهت عظمت عمل صالح ایشان نازل نشود یا اینکه برخی اعمال صالح یا ناصالح، ظهور حضرت را دچار تعجیل یا تأخیر کنند. شاید بتوان علّت بیان چنین اخباری را این دانست که اگر مسئله به این شکل تبیین نمی‌شد، مؤمنان هم از احتمال حدوث آن حادثه باخبر نمی‌شدند و بدان مبتلا می‌گشتند؛ امّا پس از صدور حدیث از ناحیة معصوم(ع) و آگاه شدن مؤمنان و مسلمانان بدان، با دعا و توسّل و استغفار از پدید آمدن چنان حادثة ناگواری ممانعت به عمل آورند یا سبب حدوث اتّفاقی خوشایند شوند. البتّه فراموش نکنیم که عکس این مطلب هم کاملاً صادق است؛ به این معنی که شخص معصوم(ع) با اعلام نزول بلا و علّت آن، حجّت را بر مردم تمام می‌کند که شما با وجود آن که می‌توانستید آن بلا را از خویش دفع نکردید یا فلان خیر را به سوی خویش جلب ننمودید و از همین‌روست که روایت شده است: «مَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَیْ‌ءٍ مِثْلِ‌ الْبَدَاء؛310 خداوند متعال به چیزی مثل بداء پرستش نشده است.» دوم، علائم ظهور و امور حتمی پنج مورد از نشانه‌ها در بسیاری از روایات که از حد تواتر گذشته است از جمله علائم حتمی ظهور برشمرده شده‌اند: «قَبْلَ‌ قِیَامِ‌ الْقَائِمِ‌ خَمْسُ‌ عَلَامَاتٍ‌ مَحْتُومَاتٍ‌ الْیَمَانِیُّ وَ السُّفْیَانِیُّ وَ الصَّیْحَةُ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیَّةِ وَ الْخَسْفُ بِالْبَیْدَاء؛311 سیّد خراسانی، یمانی، ندای آسمانی مبنی بر حقّانیت حضرت مهدی(عج)و شهادت نفس زکیّه و فرو رفتن سپاهیان سفیانی در «بیداء» (بیابان بین «مدینه» و «مکّه»).» #📚پی نوشتها 310. شیخ کلینی، «کافی»، ج 1، باب البداء، ص 146، ح 1؛ شیخ صدوق، «التوحید»، باب 54، ص 332، ح 2. 311. رک: «کمال‌الدین»، ج 2، ص 650؛ شیخ طوسی، «الغیبـة»، ص 437؛ نعمانی، «الغیبـة»، صص 252 و 290؛ «بحارالانوار»، ج 52، ص 204؛ «اعلام‌الوری»، ص 426؛ «منتخب‌الاثر»، صص 439 و 455. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664