آنچه که به اربعین ارزش می‌دهد مسئله زیارتی بودن اربعین است و دیگر مسئله اولین زائر امام‌حسین(ع) است که جناب جابر بن عبدالله انصاری باشد.
(فطرت‌وتربیت، ص۴۹)
@motahari_nab
هدایت شده از جملات ناب علامه شهید مرتضی مطهری(ره)
در شرایطی که حسین(ع) به صورت یک مکتب در یک زمان حضور دارد و سمبل راه و روش اجتماعی معین و نفی کننده راه و روش موجود معین دیگری است، یک قطره اشک برایش ریختن واقعاً نوعی سربازی است.
در شرایط خشن یزیدی، در حزب حسینیها شرکت کردن و تظاهر به گریه کردن بر شهدا نوعی اعلام وابسته بودن به گروه اهل حق و اعلان جنگ با گروه اهل باطل و در حقیقت نوعی از خود گذشتگی است.
اینجاست که عزاداری حسین بن علی(ع) یک حرکت است، یک موج است، یک مبارزه اجتماعی است.
(بررسی‌اجمالی‌نهضت‌های‌اسلامی درصدسالهاخیر، ص۸۳)
@motahari_nab
هدایت شده از جملات ناب علامه شهید مرتضی مطهری(ره)
در اربعین تنها موضوعی که مطرح است موضوع زیارت امام‌حسین(ع) است چون اولین زائرش جابر بوده است و در این روز زیارت امام‌حسین(ع) سنت شده است.
اربعین جز موضوع زیارت امام‌حسین(ع) هیچ چیز دیگری ندارد، موضوع تجدید عزای اهل بیت نیست، موضوع آمدن اهل بیت به کربلا نیست، اصلًا راه شام از کربلا نیست، راه شام به مدینه از خود شام جدا می‌شود.
(حماسه‌حسینی، ج۱، ص۶۸)
@motahari_nab
بعد از فاجعه ۱۷ شهریور که از نظر کشتار از فاجعه ۱۵ خرداد مهمتر بود گفته شد که فرماندار نظامی وقت تهران رفت پیش شاه و گفت: قربان! تا ۲۵ سال دیگر خیالتان راحت باشد.
ولی از فردای آن روز دومرتبه قضیه شروع شد.
اگر زن‌ها شرکت نمی‌داشتند، مطمئنا از فردای آن روز هر زنی دست بچه یا شوهر خودش را میگرفت و می‌گفت دیگر نمی‌گذارم ازخانه بیرون بروی.
ولی از فردای آن روز بیشتر تشویق و ترغیب کردند و این فاجعه نه تنها وقفهای ایجاد نکرد و چوب لای چرخ انقلاب نگذاشت، بلکه حرکت موتور انقلاب را شدیدتر و تندتر کرد.
(آینده‌انقلاب‌اسلامی‌ایران، ص۲۱۱)
@motahari_nab
شناخت «انسان کامل» به اصطلاح قدما و «انسان ایده آل» به اصطلاح امروز، بسیار لازم و ضروری است.
تربیت و اخلاق در هر مکتبی بر اساس شناخت انسان کامل و انسان ایده آل در آن مکتب است.
(انسان‌کامل، ص۱۲۷)
@motahari_nab
بندگی خدا در عین این که بندگی است وابستگی نیست. وابستگی به یک امر محدود است که انسان را محدود و کوچک می‌کند، وابستگی به یک امر نامحدود و تکیه به آن عین وارستگی و عدم محدودیت است.
حافظ می‌گوید:
خلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد
که بستگان کمند تو رستگارانند.
(آینده‌انقلاب‌اسلامی‌ایران، ص۱۷۵)
@motahari_nab
هدایت شده از جملات ناب علامه شهید مرتضی مطهری(ره)
نفوذ و نشر اندیشه‌های بیگانه به نام اندیشه اسلامی و با مارک اسلامی اعمّ از آنکه از روی سوء نیت و یا عدم سوء نیت صورت گیرد، خطری است که کیان اسلام را تهدید می‌کند.
(بررسی‌اجمالی‌نهضت‌های‌اسلامی درصدسالهاخیر، ص۹۳)
@motahari_nab
توحید حقیقتی است که مال من و شما نیست، مال بشریت است.
اگر در جایی توحید به خطر بیفتد- چون توحید جزء فطرت انسان است و هیچ وقت فکر بشر او را به ضد توحید رهبری نمی‌کند بلکه عامل دیگری دخالت دارد- اسلام برای نجات توحید دستور اقدام می‌دهد، ولی این معنایش این نیست که می‌خواهد توحید را به زور وارد قلب مردم کند بلکه عواملی را که سبب شده است توحید از بین برود از بین می‌برد؛ عوامل که از بین رفت فطرت انسان به سوی توحید گرایش پیدا می‌کند.
مثلًا وقتی تقالید، تلقینات، بتخانه‌ها و بتکده‌ها و چیزهایی را که وجود آنها سبب می‌شود که انسان اصلًا در توحید فکر نکند از بین برد، فکر مردم آزاد می‌شود.
(سیری‌درسیره‌نبوی، ص۲۱۹)
@motahari_nab
قانون وضع می‌شود برای رفع نیازهای بشر.
قانون، ارائه طریقه شرافتمندانه و عادلانه رفع نیازمندی‌های بشر است.
پس ریشه قانون نیازمندی‌های اجتماعی است.
(پانزده‌گفتار، ص۴۰)
@motahari_nab
هدایت شده از جملات ناب علامه شهید مرتضی مطهری(ره)
لامارتین(شاعر فرانسوی): در سه چیز احدی به پایِ پیامبر اسلام نمیرسد؛
۱_فقدان وسایل مادی
۲_سرعت پیشرفت
۳_بزرگی هدف
(سیری در سیرهٔ نبوی)
@motahari_nab
اگر انسان خوب توجه کند آنوقت می‌فهمد که به یک معنا مظلومیت امام‌حسن(ع) حتی از امام‌حسین(ع) بیشتر است.
همان نشاط شهادتی که در امام حسین هست در امام حسن هست ولی امام حسن در دوره‌ای قرار گرفته که باید صبر و خودداری کند تا موقع و وقت برسد و آن موقع و وقت، وقتی است که ایشان از دنیا رفته‌اند و نوبت به برادرشان اباعبدالله الحسین رسیده است.
حضرت تمام اینها را با چه حلم و صبری تحمل می‌کند که عجیب و فوق‌العاده است! هیچ به روی بزرگوار خودش نمی‌آورد.
برای اشخاص فهیم و حساس، رنج‌های روحی از رنج‌های جسمی خیلی بالاتر است.
(آشنایی‌باقرآن، ج۹، ص۴۲)
@motahari_nab
الآن قضیه شهادت امام رضا(ع) حتی بر مستشرقین اروپا مورد اشتباه است. مأمون آن قدر سیاستمدارانه عمل کرده که اینها می‌گویند: مأمون نسبت به حضرت رضا حسن نیت داشته و هیچ سوءنیتی نداشته و خیلی هم به ایشان ارادت داشته است و حضرت رضا به مرگ طبیعی از دنیا رفتند. این برای این است که سیاست او سیاست موذیگری است؛ یعنی به ظاهر دوستی نشان می‌داد و در باطن دشمنی می‌کرد.
(آشنایی‌باقرآن، ج۱۲، ص۲۹)
@motahari_nab