۷۶ انعام 🌺🌺🌺🌺❤️❤️🌺🌺🌺🌺 ✍در زمان #ابراهيم عليه السلام #ستاره_پرستى رايج بوده و ستاره را در تدبير هستى مؤثّر مى پنداشتند. سؤال: آيا پيامبر بزرگى همچون حضرت ابراهيم حتّى براى يك لحظه مى تواند ستاره يا ماه و يا خورشيد را بپرستد؟ پاسخ: مجادله و گفتگوى حضرت ابراهيم با مشركان، از باب مماشات و نشان دادن نرمش در بحث، براى رد عقيده ى طرف است، نه اينكه عقيده ى قلبى او باشد زيرا شرك با عصمت منافات دارد. گفتن كلمه ى «يا قوم» در دو آيه ى بعد نشانه ى مماشات در گفتن «هذا ربّى» است، به همين دليل وقتى غروب ماه و خورشيد را مى بيند، مى گويد: من از #شرك شما بيزارم، و نمى گويد از شرك خودم (آيه 78). به علاوه در آيه ى قبل خوانديم كه خداوند، ملكوت آسمان ها و زمين را به ابراهيم نشان داد و او به يقين رسيد و آغاز اين آيه با حرف «فاء» شروع شد، يعنى نتيجه آن ملكوت و يقين اين نوع استدلال بود. موجودى كه طلوع و غروب دارد، محكوم قوانين است نه حاكم بر آنها. ابراهيم، ابتدا موقّتاً پذيرش آن را اظهار مى كند تا بعد با استدلال ردّ كند. - يكى از شيوه هاى احتجاج، اظهار همراهى با عقيده ى باطل و سپس ردّ كردن آن است. «هذا ربّى» - معبود، بايد محبوب و عبادت بايد عاشقانه باشد، روح دين، عشق است. «لاأحبّ الافلين»