5⃣ نفر پنجم مسابقه #بزرگداشت غدیر 🔸 جناب آقای یاسین نوراهان بسم الله الرحمن الرحیم مرزها از بین نرود! تذکری در باب استدلال برای ولایت امیرالمومنین علیه السلام نزد مخاطب شیعه عوام 【روی لینک ها کلیک کرده و کتب را مطالعه و کلیپ ها را مشاهده نمایید】 وجوب محبت امیرالمومنین علیه السلام، متابعت ایشان و حتی بیان ولایت به معنای خاصی که شیعه معتقد است، آنچنان در کلمات نبوی تکرار شده است که اهل سنت به هیچ وجه نمیتوانند آن را نادیده انگارند. این اعتراف ها در کتب معتبر آنان کم و بیش دیده می شود، مرحوم علامه عسکری اعلی الله مقامه الشریف در کتاب ولایت علی علیه السلام در قرآن و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله، مفصل به این مسئله پرداخته اند. برخی علمای منصف تر معاصر آنان نیز از بیان چنین نکاتی اباء ندارند؛ از جمله مشهورترین آنان که بعضا با شور فراوان به بیان حقایق میپردازند میتوان به شیخ علی جمعه، شیخ طارق یوسف، نادی البدری و شیخ حسن الجنانی اشاره نمود. طبیعتا این اعتراف ها یکی از جذاب ترین مقوله ها برای کسانی است که دغدغه مقابله فکری با اهل سنت را دارند؛ زیرا بدون شک اعتراف خصم در مناظره را میتوان استدلال اعلی خواند. با این حال به نظر می رسد نباید از یک نکته مهم غافل ماند، آن هم ذهنیت عوامانه در این خصوص است؛ نشر چنین مطالبی، بدون بیان مقدمات ممکن است در مخاطبی که اطلاعات کامل ندارد چنین القاء کند که اساسا مشکل شیعه و اهل تسنن، ولایت امیرالمومنین علیه السلام نیست! بلکه مشکل غلو شیعه و کارهای احیانا نستجیر بالله خلاف شرع شیعیان است؛ یعنی شخص چنین تحلیل میکند که خب اهل سنت هم ولایت را قبول دارند، پس شیعه گری که آنان قبول ندارند، همان منش غالیانه است که اتفاقا اهل بیت علیهم السلام نیز از آن ها برحذر داشته اند. مخصوصا اینکه برخی رفتارهای اشتباه در محافل شیعی؛ از جمله دوری از قرآن، برخی اعمال خلاف عقل و شرع و ادبیات ضد توحیدی در برخی اشعار و آثار، این تفکر را تقویت میکند. همین ها سبب شده برخی از سخنوران آنان، جرئت کرده و در بین بیان فضائل امیرالمومنین علیه السلام و حتی اعتراف به غدیر، اصل تشیع را با استفاده از نقاط ضعف، با بی انصافی تضعیف کنند. پاسخ این اشکالات واضح است و مسلما مهمترین اختلاف شیعیان با اهل سنت ولایت بلافصل امیرالمومنین علیه السلام است؛ از همین رو آنان اگر بر فرض مشکل علمی داشته باشند، مشکلشان باور نداشتن خطا و فسق برخی صحابه است و لذا حتی اگر به حق ولایت بلافصل امیرالمومنین علیه السلام هم اعتراف کنند، بازهم به خاطر آنچه رخ داد، دیگران را صاحب حق ثانوی میدانند؛ اما این مسئله برای همگان روشن نیست و نادیده گرفتن عدم توجه مخاطب به این نکات، خلاف احتیاطی است که باید در نشر عقاید به کار برده شود. کوتاه سخن اینکه محققان نباید از تشیع عوامانه و اطلاعات مخاطب غفلت کنند و مطالب خامی را در اختیارشان بگذارند که سبب تحلیل غلط شوند که یکی از مصادیق آن، نشر اعتراف های اهل سنت درباره واقعه غدیر و جانشینی مسلم امیرالمومنین علیه السلام است، البته تاکید میشود اگر توضیح مناسب به مخاطب ارائه شود، استفاده از این اعتراف ها نه تنها خطرساز نیست؛ بلکه فرصتی است برای تکمیل استدلال.