#نکتهـناب #روشـشناختی در سوره #توحید به قلم استاد #بهجتـپور در ویراست جدید جلد اول تفسیر همگام با وحی به زودی 👇👇👇👇 از مجموعه آیات و سور گذشته معلوم می‎شود که قرآن در مطرح ساختن مسأله‌ی توحید، روش ویژه‎ای را تعقیب نموده است. این روش بر پایه نگاه قرآن به تربیت توحیدی استوار است. قرآن از خدا سخن نگفت، تنها برای اینکه مردم به معرفت الله برسند، بلکه از خدا سخن گفته تا مردم بر پایه معرفت، بندگی کنند و سراسر زندگی خود را متناسب با این اندیشه، سامان دهند: « صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ»؛ « رنگ (و نگار) خداوند را (بگزینید) و خوش‏رنگ (و نگار)تر از خداوند کیست؟ و ما پرستندگان اوییم.» (بقره 87/ 138) از این رو طرح مسأله معرفت در لابه لای آیات و مناسبت هایی که واکنش های بندگی باید بروز کند، مطرح می شود، و چنانکه در سیر نزول مشاهده کردید مباحث توحید ذات و صفات را متأخر از مباحث توحید افعالی و توحید عملی قرار داد تا مخاطبان رابطه خود با جهان غیب را از نقطه ای آغاز کنند که واکنش های رفتاری مثل تسلیم و تقوا و عبادت و خشیت و امثال آن را به دنبال داشته باشد. سپس چنان که مشاهده می کنید به تدریج و از سوره کافرون تاکنون تصویر ذات و صفات باری تعالی را روشن تر و شفاف تر می سازد و به دفع پیرایه های احتمالی در این باره می پردازد. قرآن در آغازنزول و از سوره علق بر صفت های آفریدگاری و ربوبیت تکوینی توجه می دهد و آن ها را پایه ارتباط مردم با جهان معنا و درک ربوبیت تشریعی قرار می دهد و اضطرار و فقر انسان را به پروردگار ثابت کرده، ایشان را به تسلیم شدن و ترک سرکشی در مقابل فرامین ربوبی فرا می خواند. ( ن. ک. به ترتیب : سوره های علق، قلم، مزمل، مدثر) پس از آن به بیان ارتباط صحیح و شایسته‌ی انسان با پروردگار ‎پرداخت، نظیر سوره‌ی حمد، و در گامی دیگر، نقش این رابطه را در پذیرش قرآن به عنوان کلام الهی که انسان را به استقامت شخصیت می رساند: (ر. ک. سوره تکویر نزول 7) و نقش همراهی ادامه در 👇👇👇👇👇 http://hamgambavahy.blog.ir/post/159 https://eitaa.com/mtamhid

#نکتهـناب #روشـشناختی تفسیر سوره انشراح (مکی 12) ویراست جدید جلد اول تفسیر همگام با وحی ١. خدای متعال حتی درمقام ایجاد انگیزه برای رسول اکرم ص، به یادآوری نعمت‎های خود بر او می‎پردازد. از این مطلب استفاده می‎شود که اصل ایجاد انگیزه، عمومیت داشته و حتی بزرگ‌ترین شخصیت انسانی، یعنی پیامبر اکرم ص نیز برای پی‎گیری امر دین و وظیفه‎ی اجتماعی نیاز به تکرار انگیزه و شادابی آن دارند. https://eitaa.com/mtamhid

#نکتهـناب #روشـشناختی تفسیر سوره #انشراح (مکی 12) ویراست جدید جلد اول تفسیر همگام با وحی ٢. نشان ‎دادن آثار و ثمرات گذشته‌ی عمل به یک برنامه‌ی تربیتی، در ایجاد انگیزه برای پی‎گیری و تداوم آن، تأثیر بسزایی دارد. چنان‌که در این سوره، خداوند پس از بیان آثار مثبت تحمل سختی‌ها در گذشته، و بیان این حقیقت که آسانی‎ها در دل سختی‎هاست، پیامبر را مأمور به ورود در میدان سختی‎های جدید می‎کند: «فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَب‏». https://eitaa.com/mtamhid

#نکتهـناب #روشـشناختی تفسیر سوره #انشراح (مکی 12) ویراست جدید جلد اول تفسیر همگام با وحی استاد عبدالکریم #بهجت_پور #مهم و #زیبا و #خواندنی #کشف فقط با توجه به #سیرـتنزیلی سوره های قرآن لذت ببرید از #روش قرآن در نهادینه سازی مفاهیم دینی 👇👇👇 ٤. تاکنون از میان دوازده سوره‎ای که در ترتیب نزول بررسی شد، بخش عمده‌ی آن‌ها خطاب به پیامبر اکرم… بود. این موضوع نقش تواناسازی، حمایت، هشدار، تربیت و آموزش سخن‎گویان و مُبَلّغان دین را در منظومه‌ی هدایتی‌ ـ‌ تربیتی دینی به‌خوبی نمایان می‎سازد. در این‎جا جهت یادآوری، محتوای سوره‎های گذشته را مرور می کنیم: الف) در سوره‌ی علق (مکی 1) خدای تعالی پس از آن‌که پیامبر را مأمور به خواندن نام پروردگار و بیان ویژگی خالقیت او بر هستی و انسان و ربوبیت او بر مردم نمود، حضرت را از اتفاقات آینده، آگاه، و موضعی را که باید داشته باشد، اعلام می‎کند. ب) خدای متعال در سوره‌ی قلم (مکی 2) حضرت را که دربرابر تهمت‎ها و فشارهای کافرانِ صاحب قدرت و ثروت قرار گرفته، ابتدا تسلی داده، تشویق می‌کند، و از بی‎صبری و یا انفعال دربرابر آنان برحذر می‎دارد. ج) در سوره‎ی مزّمّل (مکی 3) با دستوراتی آن حضرت را برای تلقی و دریافت گفتاری سنگین ـ قرآن یا دستوری خاص و ویژه، مانند انذار عموم، چنان‌که از سوره‎ی مدثر استفاده می‎شود ـ آماده می‎سازد و وی را به فارغ‎ کردن دل برای خدا، توکل بر او و صبر امر می‎فرماید. د) خدای متعال در سوره‎ی مدّثّر (مکی 4) آن حضرت را به مراقبت بر لباس، اجتناب از پلیدی‎ها و دوری از منت‎گذاری و زیاده‎طلبی امر کرده و از او می‎خواهد تا دربرابر مشکلاتِ انذارِ مردم، شکیبا باشد. ﻫ) در سوره‎ی مسد (مکی 6) نیز، خدای متعال از آن حضرت دل‎جویی کرده، ابولهب و همسرش را که اسباب اذیت و آزار آن حضرت هستند، به عذاب، تهدید می‎نماید. و) خدای متعال در سوره‎ی تکویر (مکی 7) در حمایت از پیامبر با مردم سخن گفته و شبهه‌ی جنون، بخل پیامبر اکرم… و تأثیرات شیطان بر آن حضرت را منتفی اعلام می‎کند. ز) سوره‌ی اعلی (مکی 8) از رفع دلواپسی‎های آن حضرت درمورد فراموشی آیات، یاد کرده و عنایت خدای متعال را برای تحمل آسان آیات الهی، باتوجه به تحولی که در شخصیت حضرت ایجاد می‌شود، متذکر می‎شود. ح) خدای متعال در سوره‎ی فجر (مکی 10) درمقام تسلای خاطر آن حضرت، نمونه‎هایی از عذاب‎های دنیوی را که مخصوص اقوام مفسد است، ذکر می‎کند. ط) سوره‎ی ضحی (مکی 11) از الطاف گذشته و مستمر خدای متعال بر آن حضرت یاد می‌کند و بر آن اساس، وی را به انجام رفتارهای شایسته‎ی اجتماعی درمورد یتیمان، فقرا و سؤال‎کنندگان، و ذکر نعمت‎های پروردگار امر می‌کند. در سوره‎ی انشراح (مکی 12) نیز خداوند با بیان اصل شکفته ‎شدنِ آسانی از دل سختی‎ها، حضرت را برای پذیرش سختی‎های جدید آماده کرد. ذکر این نکته ضروری است که حجم این گفت‎وگوهای مستقیم، چهره‌ی اصلی غالب سوره‎های آغاز نزول قرآن را تشکیل می‎دهد؛ این موضوع، خود ضرورت اهتمام بسیار زیاد به تربیت مُبَلِّغان و مُرَوِّجان دینی را در آغاز دعوت دینی نمایان می‎سازد؛ زيرا اين گروه پیش از هر كس ديگری بايد نمونه و مدل كاملی از دین‎داری و ارزش‎هاي موجود در دین باشند، و برای به‌عهده‌گرفتن بار دعوت دینی متناسب با پیشرفت آن، توانا شوند. https://eitaa.com/mtamhid مؤسسه تخصصی در زمینه #تفسیرـتنزیلی

🌸🌸🌸 #نکتهـناب #روشـشناختی تفسیر سوره #عصر (مکی 13) ویراست جدید جلد اول تفسیر همگام با وحی استاد عبدالکریم #بهجت_پور #مهم و #زیبا و #خواندنی #کشف فقط با توجه به #سیرـتنزیلی سوره های قرآن 🌸🌸🌸 👇👇👇👇 شناساندن خطرات پیش روی انسان و بیان آن به زبان‎های گوناگون در آغاز رسالت، یکی از مهم‎ترین راه‎های تربیتی است که در قرآن پی‎گیری شده است. شناساندن خطرات موجب می‎شود تا انگیزه‎ی تلاش برای اقدامات ایمنی‎بخش، بالا رود و آمادگی برای جدی شمردن برنامه‎های اصلاحی افزایش یابد. از‎این‎رو، در سوره‎ی مدّثّر 4/ 2، پیامبر به اعلام خطر به مردم امر شد: «قُمْ فَأَنذِرْ». سپس با بیان اصول سلوک به‎سمت جهنم: (مدثر 4/ 38 تا 48)، راه‎ نجات، اقبال به پندنامه‎ی قرآن، معرفی شد: (مدثر 4/ 49). در سوره‎ی تکویر (مکی 7)، خدای متعال پس از یادآوری تهدیدگونه‌ی ملاقات انسان با پیش‎فرستاده‎های خود در قیامت (تکویر 7/ 14)، قرآن را به‎عنوان منشور هدایت معرفی فرمود: «عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ * ... * فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ * إِنْ هُوَ إِلا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ * لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ» (تکویر 7/ 26 تا28) و در سوره‎ی أعلی 8/ 14و 15، برنامه‎ی رهایی از آتش جهنم را تزکیه و پاک‎ شدن انسان از ناشایسته‎ها و نمازی از سر ذکر و یاد پروردگار شمرد: «قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى * وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى». گفته شد که در مفهوم رستگاری، درک گرفتاری و دغدغه‌ی رهایی از آن نهفته است. در سوره‎ی لیل 9/ 17 و 18، نیز خدای متعال از عطای مال به انگیزه‌ی تزکیه و نجات از جهنم یاد کرد: «وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى * الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى»، و سرانجام در سوره‌ی عصر (مکی 13)، برنامه‌ی نجات از زیان‎باری و خسارت ‌دیدن انسان بیان شد. این روش، یعنی ترغیب برای حرکت به‎سمت برنامه‌ی تکاملی، با چهره‎ی هشدار و اعلام خطر، و سپس بیان برنامه، در بسیاری از آیات قرآن رعایت شده است. 🌸🌸🌸 موسسه تمهید مؤسسه تخصصی در زمینه تفسیر تنزیلی ایتا: @mtamhid ادمین: @mtamhid1 تلفن موسسه: 02532920244

#نکتهـناب #روشـشناختی 🌹نکته ناب روش شناختی در ذیل سوره توحید 🌸 در ویراست جدید جلد اول تفسیر همگام با وحی استاد بهجت پور 👇👇 🌷از مجموعه آیات و سور گذشته معلوم می‎شود که قرآن در مطرح ساختن مسأله‌ی توحید، روش ویژه‎ای را تعقیب نموده است. این روش بر پایه‎ی نگاه قرآن، به تربیت توحیدی استوار است. سخن گفتن قرآن از خدا تنها برای این‎ نیست که مردم به معرفت الله برسند، بلکه قرآن از خدا سخن گفته تا مردم بر پایه‎ی معرفت، بندگی کنند و سراسر زندگی خود را متناسب با این اندیشه، سامان دهند: «صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ؛ رنگ (و نگار) خداوند را (بگزينيد) و خوش‏رنگ (و نگار)تر از خداوند كيست؟ و ما پرستندگان اوييم.» (بقره 87/ 138) ازاین‎رو طرح مسأله‎ی معرفت در لابه‎لای آیات و مناسبت‎هایی که واکنش‎های بندگی باید بروز کند، مطرح می‎شود، و چنان‎که در سیر نزول مشاهده کردید، مباحث توحید ذات و صفات را متأخر از مباحث توحید افعالی و توحید عملی قرار گرفته تا مخاطبان، رابطه‎ی خود با جهان غیب را از نقطه‎ای آغاز کنند که واکنش‎های رفتاری مانند تسلیم، تقوا، عبادت، خشیت و امثال آن را به‎دنبال داشته باشد. سپس چنان که مشاهده می‎کنید به‎تدریج و از سوره‎ی کافرون تاکنون، تصویر ذات و صفات باری تعالی، روشن‎تر و شفاف‎تر، و پیرایه‎های احتمالی دراین‎باره، دفع میشود. در آغاز نزول و از سوره‎ی علق، بر صفت‎های آفریدگاری و ربوبیت تکوینی توجه شده، و آن‎ دو، به‎عنوان پایه‎ی ارتباط مردم با جهان معنا و درک ربوبیت تشریعی قلمداد می‎شوند. قرآن با ثابت کردن اضطرار انسان به پروردگار و فقر دربرابر او، مردم را به تسلیم شدن و ترک سرکشی از فرامین ربوبی فرا می‎خواند: (ن. ک: به ترتیب سوره‎های: علق، قلم، مزمل و مدثر/ نزول 1 تا 4). پس از آن، به بیان ارتباط صحیح و شایسته‌ی انسان با پروردگار ‎پرداخته است: (مانند سوره‌ی حمد/ نزول 5). در گامی دیگر، نقش این رابطه را در پذیرش قرآن، به‎عنوان کلام الهی تبیین میشود؛ قرآنی که انسان را به استقامت شخصیت می‎رساند: (ر. ک: تکویر/ نزول 7). و نقش همراه بودن ذکر پروردگار با نماز، که یک بال رستگاری انسان را رقم می‎زند، بیان می‎شود: (ر. ک: اعلی/ نزول 8). سپس این نقش‎ها در سوره‎های بعد، به نقش‎های مختلف پروردگار و دست غیب در معادله‎ی میان انسان، دیگران، جهان هستی و پروردگار تبیین شده، و بالأخره با ایجاد این زمینه‎ها و ذکر این‌که او هم‎نوع دیگر معبودها و پروردگارهای ادعایی نیست، مخاطب را برای بحث از ذات و صفات پروردگارآماده نمود؛ بنابراین قرآن به تربیت توحیدی توجه کرده، و این تربیت را پایه‎ی اصلاح انسان قرار داده و اولین واکنش قابل انتظار را بندگی و پرستش دانسته تا در سایه‎ی آن، به‎تدریج چشم انسان به جهان معنا بازتر شود و رفتار وی در ابعاد مختلف زندگی بر این اساس تنظیم شود. «ولله الحمد» https://eitaa.com/mtamhid

#نکتهـناب #روشـشناختی 🌹نکته ناب روش شناختی در ذیل سوره توحید 🌸 در ویراست جدید جلد اول تفسیر همگام با وحی استاد بهجت پور 👇👇 🌷از مجموعه آیات و سور گذشته معلوم می‎شود که قرآن در مطرح ساختن مسأله‌ی توحید، روش ویژه‎ای را تعقیب نموده است. این روش بر پایه‎ی نگاه قرآن، به تربیت توحیدی استوار است. سخن گفتن قرآن از خدا تنها برای این‎ نیست که مردم به معرفت الله برسند، بلکه قرآن از خدا سخن گفته تا مردم بر پایه‎ی معرفت، بندگی کنند و سراسر زندگی خود را متناسب با این اندیشه، سامان دهند: «صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ؛ رنگ (و نگار) خداوند را (بگزينيد) و خوش‏رنگ (و نگار)تر از خداوند كيست؟ و ما پرستندگان اوييم.» (بقره 87/ 138) ازاین‎رو طرح مسأله‎ی معرفت در لابه‎لای آیات و مناسبت‎هایی که واکنش‎های بندگی باید بروز کند، مطرح می‎شود، و چنان‎که در سیر نزول مشاهده کردید، مباحث توحید ذات و صفات را متأخر از مباحث توحید افعالی و توحید عملی قرار گرفته تا مخاطبان، رابطه‎ی خود با جهان غیب را از نقطه‎ای آغاز کنند که واکنش‎های رفتاری مانند تسلیم، تقوا، عبادت، خشیت و امثال آن را به‎دنبال داشته باشد. سپس چنان که مشاهده می‎کنید به‎تدریج و از سوره‎ی کافرون تاکنون، تصویر ذات و صفات باری تعالی، روشن‎تر و شفاف‎تر، و پیرایه‎های احتمالی دراین‎باره، دفع میشود. در آغاز نزول و از سوره‎ی علق، بر صفت‎های آفریدگاری و ربوبیت تکوینی توجه شده، و آن‎ دو، به‎عنوان پایه‎ی ارتباط مردم با جهان معنا و درک ربوبیت تشریعی قلمداد می‎شوند. قرآن با ثابت کردن اضطرار انسان به پروردگار و فقر دربرابر او، مردم را به تسلیم شدن و ترک سرکشی از فرامین ربوبی فرا می‎خواند: (ن. ک: به ترتیب سوره‎های: علق، قلم، مزمل و مدثر/ نزول 1 تا 4). پس از آن، به بیان ارتباط صحیح و شایسته‌ی انسان با پروردگار ‎پرداخته است: (مانند سوره‌ی حمد/ نزول 5). در گامی دیگر، نقش این رابطه را در پذیرش قرآن، به‎عنوان کلام الهی تبیین میشود؛ قرآنی که انسان را به استقامت شخصیت می‎رساند: (ر. ک: تکویر/ نزول 7). و نقش همراه بودن ذکر پروردگار با نماز، که یک بال رستگاری انسان را رقم می‎زند، بیان می‎شود: (ر. ک: اعلی/ نزول 8). سپس این نقش‎ها در سوره‎های بعد، به نقش‎های مختلف پروردگار و دست غیب در معادله‎ی میان انسان، دیگران، جهان هستی و پروردگار تبیین شده، و بالأخره با ایجاد این زمینه‎ها و ذکر این‌که او هم‎نوع دیگر معبودها و پروردگارهای ادعایی نیست، مخاطب را برای بحث از ذات و صفات پروردگارآماده نمود؛ بنابراین قرآن به تربیت توحیدی توجه کرده، و این تربیت را پایه‎ی اصلاح انسان قرار داده و اولین واکنش قابل انتظار را بندگی و پرستش دانسته تا در سایه‎ی آن، به‎تدریج چشم انسان به جهان معنا بازتر شود و رفتار وی در ابعاد مختلف زندگی بر این اساس تنظیم شود. «ولله الحمد» https://eitaa.com/mtamhid