#سرگذشت‌تاریک‌ما؛ شهر در شلوغی به سر می برد؛ و من هم در شلوغی حرف های او. نمیدانستم اکنون زنده است یا مرده در ان ماشین؛ فقط میدانستم جای که من باید باشم نیستم، یعنی محل جرم. جرمی که قاتل و مقتولش یکی است، و ان یکی هم خواهر من است. البته خواهر من؟ یا مادر ناتنی ام؟ احساس میکنم بر روی گذشته ام یک پرده ی سیاه نگون بختی و ضمخت انداخته اند و من هم به ان فقط نگاه میکنم. نگاهی کردم به ان طرف تو خیایان. بچه ای دوان دوان راه میرفت؛چرا که سعی میکند خود را به مادرش برساند و با او هم قدم شود.کمی گذشت گفت:_مامانی من میخوام پلیس شم تا چی بدونم! اخه پلیسا همه چی میدونن.. نه؟ مادرش لحظه ای ماتم زده ایستاد:_منظورت چیه؟ دختر کوچولو با موهای چتری بامزه اش حق به جانب گفت:_اخه اونا میدونستن بابا خلافکار ولی تو که همه چیو میدونی نمیدونستی.. پس حتما اونا از همه چی خبر دارن. و در ان لحظه کاراگاه جوان بخت برگشته هم زیر لب گفت:_ دختر کوچولو، اگ ما میدونستم که خودمون از کجا اومدی دیگه نیازی نبود دنبال مجرم بگردیم، حالا تو میگی همه چی میدونیم؟ ما فقط درباره ی ثمره ی ریشه ی خراب یه درخت میدونیم. نه چیزی از دانه یا ریشه!