ای سیب سرخ غلت زنان در مسیر رود یک شهر تا به من برسی عاشقت شده است

پر می کشی و وای به حال پرنده ای کز پشت میله ی قفسی عاشقت شده است

آیینه ای و آه که هرگز برای تو فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده است

﷽برای من که پرم از قفس پری بفرست اگر نه، یک دو نفس بال باوری بفرست @lovesickarabi

﷽ برای من که پُرم از قفس پری بفرست اگر نه، یک دو نفس بال باوری بفرست

ای یارم علی خوش به حالم که تورا دارم علی غمخوارم علی اسم ‌بچه هامو میزارم علی @lovesickarabi

علی عشق اول و آخرم علی رو یادم داده مادرم علی آقامه علی مولامه علی ذکر نفس هامه @lovesickarabi

پریده مرغ دلم بر فراز بام علی و خورده عرش الهی سند به نام علی هزار جان گرامی فدای نام علی علی امام من است و منم غلام علی @lovesickarabi

ای یارم علی خوش به حالم که تو رو دارم علی غمخوارم علی اسم بچه هامو میذارم علی علی عشق اول و آخرم علی رو یادم داده مادرم علی آقامه علی مولامه علی ذکر نفس هامه پریده مرغ دلم بر فراز بام علی و خورده عرش الهی سند به نام علی هزار جان گرامی فدای نام علی علی امام من است و منم غلام علی مولانا علی مولانا علی ایوان نجف دل من رفته به قربان نجف ای جان نجف شده ام بی سر و سامان نجف نجف آروم دل زارمه نجف اونجاست که دوسش دارمه نجـف رویامه نجف دنیامه نجف خونه بابامه خدا دوباره نصیبم کند سفر به نجف ببر دوباره مرا باز هم ببر به نجف به نیت همه مادران مدینه برو بیا به نیت پابوسی پدر به نجف مولانا علی مولانا علی

ایوان نجف دل من رفته به قربان نجف ای جان نجف شده ام بی سر و سامان نجف @lovesickarabi

ما غیر علی دلبر و ارباب نداریم سوگند که بی عشق علی تاب نداریم

از روز ازل نام علی را که شنیدیم دیوانه شده ایم و خور و خواب نداریم

تا در شب گیسوی علی گمشدگانیم زنهار که ما شوق به مهتاب نداریم

آواره ی عشقیم اگر، عیب ندارد ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم

ما منتظران لب دریای جنونیم بیم از یم طوفانی و گرداب نداریم

گیریم در میکده هرگز نگشودند تا هست علی، میل می ناب نداریم

از روز سیاهی که دل یار شکستند یک روز خوش و بی غم و شاداب نداریم

گر طا لب قربید به الله بدانید جز ذکر علی شیوه و اسباب نداریم

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد دلشوره ما بود دلارام جهان شد در اول آسایشمان سقف فروریخت هنگام ثمر دادنمان بود خزان شد زخمی به گـِل کهنه ما کاشت خداوند اینجا که رسیدیم همان زخم دهان شد آنگاه همان زخم، همان کوره کوچک شد قله یک آه مسیر فوران شد باما که نمک گیر غزل بود چنین کرد با خلق ندانیم چه ها کرد و چنان شد ما حسرت و دلتنگی و تنهایی عشقیم یعقوب پسر دید، زلیخا که جوان شد [جان را به تمنای لبش بردم و نگرفت گفتم بستان بوسه بده گفت گران شد یک عمر به سودای لبش سوختم و آه روزی که لب آورد ببوسم رمضان شد]   یک حافظ کهنه،دوسه تا عطر،گل سر رفت وهمه دلخوشی ام این چمدان شد باهرکه نوشتیم چه ها کرد به ما گفت مصداق همان «وای به حال دگران» شد @lovesickarabi