فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🟢 به نظرتون عید غدیر چند روزه؟
#استاد_پناهیان
✅ پیامبر گرامی اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در سه روز از مردم برای ولایت آقا امیرالمومنین(علیه‌السلام) بیعت گرفتند.
✅ مرحوم ملکی تبریزی(ره) ایام غدیر سه شب جشن می‌گرفت: یک شب فامیل، یک شب همسایه‌ها و یک شب علما.
😍پس از ثواب دو روز دیگه جا نمونی😍
🍃کلام امیر
🍃برگی از نهج البلاغه
هیچ ثروتی چون عقل، هیچ فقری چون نادانی ،هیچ ارثی چون ادب و هیچ پشتیبانی چون مشورت نیست.💚
(این حکمت در خیابانهای لندن نصب شده)
#امام_زمان
#نهج_البلاغه_حکمت۵۴
5.87M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
❤️ ویژه عید غدیر
🎥 مجموعه نماهنگ | ۱. تمسک به ولایت امیرالمومنین(ع)
✏️ برشی از بیانات آیت‌الله خامنه‌ای در جلسه ۲۳، کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن
👆 این جلسات در ماه مبارک رمضان ۱۳۵۳ شمسی در مسجد امام حسن علیه‌السلام مشهد برگزار شده است.
🖼 #بزرگترین_عید_برترین_تبیین
🌷 Farsi.Khamenei.ir
20.32M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
💗 ویژه عید غدیر
📹 مجموعه نماهنگ | ۲. حصار ولایت علی‌بن‌ابی‌طالب(ع)
✏️ آیت‌الله خامنه‌ای: ولایت علی‌بن‌ابی‌طالب یعنی چه؟ یعنی در افکارت پیرو علی باشی، در افعالت پیرو علی باشی، تو را با علی‌بن‌ابی‌طالب علیه‌السلام رابطه‌ای نیرومند، مستحکم، خلل‌ناپذیر پیوند زده باشد، از علی جدا نشوی، این معنای ولایت است.
✏️ برشی از بیانات آیت‌الله خامنه‌ای در جلسه ۲۴، کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن
👆 این جلسات در ماه مبارک رمضان ۱۳۵۳ شمسی در مسجد امام حسن علیه‌السلام مشهد برگزار شده است.
🖼 #بزرگترین_عید_برترین_تبیین
📲راهنمای شرکت در پویش روایت #مهمونی_غدیر👇
Farsi.khamenei.ir/ghadir1402
8.28M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
💗 ویژه عید غدیر
📹 مجموعه نماهنگ | ۳. ویژگی پیروان ولایت علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) چیست؟
✏️ برشی از بیانات آیت‌الله خامنه‌ای در جلسه ۲۵، کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن
👆 این جلسات در ماه مبارک رمضان ۱۳۵۳ شمسی در مسجد امام حسن علیه‌السلام مشهد برگزار شده است.
🖼 #بزرگترین_عید_برترین_تبیین
📲 راهنمای شرکت در پویش روایت #مهمونی_غدیر👇
Farsi.khamenei.ir/ghadir1402
*✨ الحكمة ۲۰۲ ✨
🍃 الامام و النظرة السياسية*
وَ قَدْ قَالَ لَهُ طَلْحَةُ وَ الزُّبَيْرُ: نُبَايِعُكَ عَلَى أَنَّا شُرَكَاؤُكَ فِي هَذَا الْأَمْرِ؛
⚜️ قال أميرالمؤمنين على عليه‌السلام:
لَا وَ لَكِنَّكُمَا شَرِيكَانِ فِي الْقُوَّةِ وَ الِاسْتِعَانَةِ، وَ عَوْنَانِ عَلَى الْعَجْزِ وَ الْأَوَدِ.
*✨ حکمت ۲۰۲ ✨
🍃 واقع نگرى در مسائل سياسى*
طلحه و زبير خدمت امام آمدند و گفتند: با تو بيعت می‌كنیم (به شرطی) که در حكومت شريك تو باشيم؛
⚜️ امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام فرمود:
نه هرگز، بلكه شما در نيرو بخشيدن و يارى خواستن شركت داريد(شریک باشید)، و دو ياور (من باشید) به هنگام ناتوانى و درماندگى در سختى‌ها.
✒️ ترجمه: محمد دشتی
*✨ شرح حکمت ۲۰۲ ✨
🍃 بيعت مشروط*
امام عليه‌السلام اين كلام حكيمانه را در پاسخ طلحه و زبير فرمودند آنجا كه به امام پيشنهاد خلافت شورايى كردند و گفتند با تو بيعت مى‌كنيم به اين شرط كه در حكومت شريك باشيم. امام علیه‌السلام فرمود: نمى‌شود (شركت در خلافت معنا ندارد) شما شريك در تقويت و كمك، و ياور (من) به هنگام ناتوانى و سختى و مشكلات باشيد»، (وَقَدْ قالَ لَهُ طَلْحَةُ وَالزُّبِيرُ: نُبايِعُكَ عَلى أَنّا شُرَكاؤُكَ في هذَا الاَْمْر؛ لاَ، وَلكِنَّكُمَا شَرِيكَانِ فِي الْقُوَّةِ وَالاِْسْتِعَانَةِ، وَعَوْنَانِ عَلَى الْعَجْزِ وَالاَْوَدِ).
آيا منظور طلحه و زبير اين بود كه واقعاً خلافت شورايى باشد و آنها با على عليه‌السلام شريك در تصميم‌گيرى شوند يا مقصود اين بود كه بخشى از قلمرو حكومت اسلامى را به آنها بسپارد آن گونه كه از بعضى روايات استفاده مى‌شود؟ در بعضى از منابع معروف آمده است آن روز كه زبير با امام عليه‌السلام بيعت كرد امام علیه‌السلام به او فرمود: من از اين مى‌ترسم كه تو پيمان خود را بشكنى، عرض كرد: هرگز بيم نداشته باش تا ابد چنين كارى را نخواهم كرد. امام علیه‌السلام فرمود: آيا خداوند شاهد و گواه بر اين موضوع باشد، عرض كرد: آرى. چيزى نگذشت كه آن دو به امام عليه‌السلام عرض كردند: مى‌دانى در زمان عثمان چه اندازه به ما جفا شد و او همواره طرفدار بنى اميه بود؛ اما اكنون كه خداوند خلافت را به تو سپرده بعضى از اين فرماندارى‌ها را در اختيار ما بگذار، امام فرمود: به قسمت الهى راضى باشيد تا در اين باره فكر كنم. سپس افزود: آگاه باشيد من كسى را در اين امانت شريك مى‌كنم كه از دين و امانت او راضى و مطمئن باشم.
از سویى دیگر هنگامى که امام علیه‌السلام به معاویه نامه نوشت که مردم با من بیعت کردند تو هم از اهل شام براى من بیعت بگیر و بزرگان شام را نزد من بفرست، معاویه (سخت دست پاچه شد) و نامه‌اى براى زبیر نوشت و او را به عنوان امیرالمؤمنین خطاب کرد و گفت: از تمام مردم شام براى تو بیعت گرفتم با سرعت به سوى کوفه و بصره برو و این دو شهر را تسخیر کن که اگر آن دو را تسخیر کنى دیگر هیچ مشکلى نخواهى نداشت.(۱)
از اینجا روشن مى‌شود این که طلحه و زبیر به هنگام بیعت و طبق بعضى از روایات مدتى بعد از بیعت خدمت امام علیه‌السلام آمدند و گفتند: ما بیعت کرده‌ایم که با تو شریک باشیم منظورشان این بود که حکومت بصره و کوفه را امام به آنها بسپارد و به این ترتیب بر تمام عراق مسلط شوند و دست به دست معاویه بدهند و شام را هم در اختیار بگیرند تا قسمت عمده کشور اسلام تحت سیطره آنها واقع شود. با این توضیح مى‌فهمیم چرا امام علیه‌السلام دست رد بر سینه آنها گذاشت و این جواب حکیمانه پرمعنا را به آنها داد.
در کتاب خلفاى ابن قتیبه که از علماى مشهور اهل سنت است و در قرن سوم مى‌زیسته تحت عنوان رفت و آمد طلحه و زبیر نزد على علیه‌السلام چنین آمده است: بعد از تمام شدن بیعت، طلحه و زبیر نزد آن حضرت آمده عرض کردند: مى‌دانى براى چه با تو بیعت کرده‌ایم؟ فرمود: آرى براى این که گوش به فرمان من باشید و اطاعت کنید، همان بیعتى که با ابوبکر و عمر و عثمان کردید. آنها (با صراحت) گفتند: نه ما با تو بیعت کردیم که شریک تو در امر خلافت باشیم. امام علیه‌السلام فرمود: چنین نیست. بلکه شما شریک در همکارى و کمک در برابر مشکلات و رنج‌ها هستید. این در حالى بود که «زبیر» شک نداشت که على علیه‌السلام حکومت عراق را به او مى‌سپارد و حکومت یمن را به «طلحه». هنگامى که براى آنها روشن شد که على علیه‌السلام حکومتى را به آنها نمى‌سپارد شکایت خود را از آن حضرت آشکار ساختند، «زبیر» در میان جمعیتى از قریش گفت: «هذا جَزائُنا مِنْ عَلِىّ قُمْنا لَهُ فی أمْرِ عُثْمانَ حَتّى أثْبَتْنا عَلَیْهِ الذَّنْبُ وَسَبَبْنا لَهُ الْقَتْلُ وَهُوَ جالِسٌ فی بَیْتِهِ وَکَفَى الاْمْرُ فَلَمّا نالَ بِنا ما أرادَ جَعَلَ دُونَنا غَیْرَنا، این پاداش ماست از سوى على! ما در کار عثمان به نفع او قیام کردیم و گناهکارى او را ثابت نمودیم و عوامل قتل او را فراهم ساختیم در حالى که على در خانه خود نشسته بود و ما مشکل را حل کردیم، اما هنگامى که به وسیله ما به مقصودش رسید (و حکومت را در اختیار گرفت) دیگران را بر ما مقدم داشت.(۲)
✒️ ادامه... 👇🏻
*✨ ادامه شرح حکمت ۲۰۲ ✨*
از این عبارت به خوبى روشن مى‌شود که آنها واقعاً اهل توطئه و سیاست‌هاى مکارانه و دور از تقوا و پرهیزکارى بودند و این که بعضى گمان مى‌کنند خوب بود على علیه‌السلام مقامى به آنها مى‌داد تا ساکت شوند اشتباه بزرگى است، آنها نه صلاحیت و شایستگى و تقوا براى فرماندارى و استاندارى کشور اسلام داشتند و نه به آن قانع بودند. دست در دست معاویه داشتند و مى‌خواستند حکومت بر مسلمانان را به زور و از طریق دغل کارى به چنگ آورند و تقواى امام على علیه‌السلام هرگز پذیراى چنین مطلبى نبود.
در ذیل روایت بالا نیز آمده است که على علیه‌السلام هنگامى که از سمپاشى‌هاى طلحه و زبیر آگاه شد به ابن عباس فرمود: تو چه پیشنهاد مى‌کنى؟ ابن عباس گفت: من چنین فکر مى‌کنم که آنها عاشق حکومت‌اند، بصره را به زبیر بسپار و کوفه را به طلحه. امام علیه‌السلام خندید و فرمود: واى بر تو! در کوفه و بصره مردان باشخصیت و اموال فراوانى وجود دارد که اگر آن دو به حکومت آن برسند بر گردن مردم سوار مى‌شوند، سفیهان را از طریق طمع و ضعیفان را با فشار و قدرتمندان را با زور تحت سیطره خود مى‌گیرند (و مردم را بدبخت مى‌کنند و چهره حکومت اسلامى را به کلى تغییر مى‌دهند).
ا----------------------------------------
*پی نوشت:*
۱ . شرح ابن‌ابى‌الحدید . جلد ۱ . صفحه ۲۳۰ و ۲۳۱
۲ . الامامة و السیاسة . جلد ۱ . صفحه ۷۰ و ۷۱
✒️ آیت‌الله مکارم شیرازی