بسم الله #بازیباییهای_نهج، شماره 6 🌾🍃🌻🌴🍃🌻🌴 برشی از #حکمت367 : «يَا أَيُّهَا النَّاسُ مَتَاعُ الدُّنْيَا حُطَامٌ مُوبِئٌ فَتَجَنَّبُوا مَرْعَاهُ» ( ای مردم، بهره دنیا گیاه خشکیده‌ای است که سبب وبا می شود پس از چراگاه این گیاه خشکیده‌ی وباخیز دوری کنید). عنصر زیباشناختی: تشبیه صریح دنیا به گیاه خشکیده که مایه ابتلا به وباست وجه شبه «دنیا» و «کاه وباخیز»:✍ 👈1. کاه، طراوت و زیبایی گیاه تازه را ندارد. دنیا نیز در نظر اهل معرفت جلوه ای ندارد 👈2. گیاه خشکیده به سرعت می‌شکند و از بین می رود، متاع دنیا نیز ناپایدار است و به سرعت از دست می رود. 👈3. متاع دنیا نیز همانند گیاهی که انسان را مبتلا به وبا می کند، انسان را به هلاکت می کشاند. 👈4. حضرت ع از تشبیه دنیا به «کاه وباخیز» میتوانستند نتیجه بگیرند که پس نباید به این کاه وباخیز نزدیک شد اما این نتیجه را نگرفته‌اند بلکه (به وسیله #فا ) نتیجه گرفته‌اند که حتی به مرتعی که این کاه در آن یافت می‌شود نیز نباید نزدیک شد(فَتَجَنَّبُوا مَرْعَاهُ)! نکته زیبایی که در اینجا وجود دارد، آن است که آنچه این نتیجه‌گیری را موجّه میکند، حطام (کاه) بودن دنیا نیست بلکه وباخیز بودن (موبی) آن است چون میخواهند بفرمایند کاه وباخیز از دور هم انسان را مبتلا می‌کند لذا حتی به مرتع این کاه نیز نباید نزدیک شد. پس قید مؤبی در اینجا معناداری مؤثری دارد. در قرآن کریم (زمر: 21 و حدید: 20) دنیا به حطام تشبیه شده ولی قید «وباخیز» (موبی) در قرآن وجود ندارد لذا این جمله‌ی نهج البلاغه را با این همین قیدش می‌توان تفسیر بسیار زیبایی نیز برای آن تشبیه قرآنی دانست. 👈5. امام ع به جای کلمه «اجتنبوا» از کمله‌ی «تجنّبوا» استفاده کرده‌اند. این کلمه از باب تفعل بر دشواری (کلفت) نیز دلالت می‌کند. یعنی این دنیا با همه‌ی کاه بودن و وباخیز بودنش باز هم به گونه‌ای است که اجتناب از آن امر ساده‌ای نیست بلکه امر دشواری است در حالی که کاه بودن و وباخیز بودن اقتضا می‌کند که اجتناب، امر ساده‌ای باشد. بنابراین نوعی تضاد پنهان و دیریاب بین کلمه «تجنبوا» و کلمه «مرعاه» وجود دارد که دقت به آن، موجب درک زیبایی دیریاب دیگری نیز می‌شود. #تفسیر #دنیا #حطام #تضاد #باب_تفعل #تشبیه 🖍🖍🖍🖍🖍🖍🖍 ↙️کانال #نهج_البلاغه(ادای حق کلام) 👇 ╔🌸🍃═════╗ @nahjoolbalageh ╚═════🍃🌸╝

🌹 ختم نهج البلاغه در ۲۷۰ روز. سهم روز سی ونهم ┄┄┅┅✿❀🍃🌼🍃❀✿┅┅┄┄ 📒 #حکمت367 : ای مردم، كالای دنيای حرام چون برگهای خشكيده وباخيز است، پس از چراگاه آن دوری كنيد، كه دل كندن از آن لذت بخش تر از اطمينان داشتن به آن است و به قدر ضرورت از دنيا برداشتن بهتر از جمع آوری سرمايه فراوان است آن كس كه از دنيا زياد برداشت به فقر محكوم است و آن كس كه خود را بی نياز دانست در آسايش است. و آن كس كه زيور دنيا ديدگانش را خيره سازد دچار كوردلی گردد، و آن كس كه به دنيای حرام عشق ورزيد، درونش پر از اندوه شد و غم و اندوه ها در خانه دلش رقصان گشت، كه از سویی سرگرمش سازند و از سویی ديگر رهايش نمايند، تا آنجا كه گلويش را گرفته در گوشه ای بميرد، رگهای حيات او قطع شده و نابود ساختن او بر خدا آسان و به گور انداختن او به دست دوستان است. اما مؤمن با چشم عبرت به دنيا می نگرد و از دنيا به اندازه ضرورت برمی دارد و سخن دنيا را از روی دشمنی می شنود، دنيایی كه تا گويند سرمايه دار شد، گويند تهيدست گرديد و تا در زندگی شاد می شوند، با مرگ غمگين می گردند و اين اندوه چيزی نيست كه روز پريشانی و نوميدی هنوز نيامده است. ┄┄┅┅✿❀🍃🌼🍃❀✿┅┅┄┄ 📒 #حکمت368 : همانا خداوند پاداش را بر اطاعت و كيفر را بر نافرمانی قرار داد، تا بندگان را از عذابش برهاند و به سوی بهشت كشاند. ┄┄┅┅✿❀🍃🌼🍃❀✿┅┅┄┄ 📒 #حکمت369 : روزگاری بر مردم خواهد آمد كه از قرآن جز نشانی و از اسلام جز نامی، باقی نخواهد ماند، مسجدهای آنان در آن روزگار آبادان، اما از هدايت ويران است. مسجدنشينان و سازندگان بناهای شكوهمند مساجد، بدترين مردم زمين می باشند، كه كانون هر فتنه و جايگاه هر گونه خطاكاری اند، هر كس از فتنه بركنار است او را به فتنه باز گردانند و هر كس كه از فتنه عقب مانده او را به فتنه ها كشانند، كه خدای بزرگ فرمايد: (به خودم سوگند، بر آنان فتنه ای بگمارم كه انسان شكيبا در آن سرگردان ماند.) و چنين كرده است و ما از خدا می خواهيم كه از لغزش غفلت ها درگذرد. ┄┄┅┅✿❀🍃🌼🍃❀✿┅┅┄┄ 📒 #حکمت370 : (نقل كردند كه امیرالمؤمنین (علیه السلام ) كمتر بر منبری می نشست كه پيش از سخن اين عبارت را نگويد:) ای مردم! از خدا بترسيد، هيچ كس بيهوده آفريده نشده تا به بازی پردازد و او را به حال خود وانگذاشته اند تا خود را سرگرم كارهای بی ارزش نمايد و دنيایی كه در ديده ها زيباست، جايگزين آخرتی نشود كه آن را زشت می انگارند و مغروری كه در دنيا به بالاترين مقام رسيده، چون كسی نيست كه در آخرت به كمترين نصيبی رسيده است. ┄┄┅┅✿❀🍃🌼🍃❀✿┅┅┄┄ 📒 #حکمت371 : هيچ شرافتی برتر از اسلام و هيچ عزتی گرامی تر از تقوا و هيچ سنگری نيكوتر از پارسایی و هيچ شفاعت كننده ای كارسازتر از توبه و هيچ گنجی بی نيازكننده تر از قناعت و هيچ مالی در فقرزدایی، از بين برنده تر از رضايت دادن به روزی نيست. و كسی كه به اندازه كفايت زندگی از دنيا بردارد به آسايش دست يابد و آسوده خاطر گردد، در حالیكه دنياپرستی كليد دشواری و مركب رنج و گرفتاری است، و حرص ورزی و خود بزرگ بينی و حسادت، عامل بی پروایی در گناهان است و بدی جامع تمام عيبها است. ┄┄┅┅✿❀🍃🌼🍃❀✿┅┅┄┄ 📒 #حکمت372 : (حضرت به جابر بن عبدالله انصاری فرمود:) ای جابر! استواری دنيا به چهار چيز است، عالمی كه به علم خود عمل كند و جاهلی كه از آموختن سر باز نزند و بخشنده ای كه در بخشش بخل نورزد و فقيری كه آخرت خود را به دنيا نفروشد، پس هرگاه عالم علم خود را تباه كند، نادان به آموختن روی نياورد، هرگاه بی نياز در بخشش بخل ورزد، تهيدست آخرت خويش را به دنيا فروشد. ای جابر! كسی كه نعمتهای فراوان خدا به او روی آورد، نيازهای فراوان مردم نيز به او روی آورد، پس اگر صاحب نعمتی حقوق واجب الهی را بپردازد، خداوند نعمتها را بر او جاودانه سازد. و آن كس كه حقوق واجب الهی در نعمتها را نپردازد، خداوند آن را به زوال و نابودی كشاند. ┄┄┅┅✿❀🍃🌼🍃❀✿┅┅┄┄ 🖊کانال نهج البلاغه(ادای حق کلام) http://eitaa.com/joinchat/2855665682Cc04673bf9f