#تدبر_در_قرآن 🔰نڪات ڪلیدے #جزء_اول قرآن ڪریم #نقشه_راه_زندگی #بخش_اول فراز اول: ذَالِڪَ الْڪِتَبُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ(۲) الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ یُقِیمُونَ الصَّلَوةَ وَ ممَِّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ(۳) وَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بمَِا أُنزِلَ إِلَیْڪَ وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلِڪَ وَ بِالاَْخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ(۴-سوره بقرہ) 🔶تنها متقین هستند ڪہ از قرآن بهرہ مےبرند در آیہ دوم سورہ بقرہ، خداوند متعال قرآن را مایہ هدایت متقین معرفے مے ڪند (ذَالِڪَ الْڪِتَبُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ) با اینڪہ این ڪتاب براے هدایت تمام انسانها نازل شدہ است؛ اما چون تنها متقین هستند ڪہ بہ رهنمودهاے آن گوش مے دهند و از آن بهرہ مے برند؛ پس صحیح آن است ڪہ بگوییم: قرآن تنها همین گروہ را هدایت مے ڪند و دیگران چون گوش و چشم بہ روے قرآن بستہ اند، بهرہ اے از هدایتگرے آن نمے برند و حتے در مواردے زیان هم مےبینند. 🔶پنج ویژگے نجات بخش در متقین آنچہ باعث مے شود تا متقین از قرآن بهرہ مند شوند پنج خصلت است ڪہ آنها با تڪیہ بر فطرت پاڪ خدادے صاحب آن شدہ اند آن پنج خصلت عبارتند از: بہ نادیدنے هایے ڪہ وحے از آن خبر مے دهد ایمان دارند (یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ)، داشتن ارتباط با خدا (یُقِیمُونَ الصَّلَوةَ)، بے هیچ چشمداشتے از هر آنچہ ڪہ خدا روزے آنها ڪردہ است بہ دیگران انفاق مے ڪنند (ممَِّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ)، بہ آنچہ ڪہ بر تو و پیامبران پیش از تو وحے ڪردیم ایمان دارند (یُؤْمِنُونَ بمَِا أُنزِلَ إِلَیْڪَ وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلِڪَ) و بہ جهان پس از مرگ، ایمان دارند و هرگز آن را فراموش نمےڪنند (بِالاَْخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ) فراز دوم: وَ اسْتَعِینُواْ بِالصَّبرِْ وَ الصَّلَوةِ (۴۵- بقرہ) با اینڪہ این ڪتاب براے هدایت تمام انسانها نازل شدہ است؛ اما چون تنها متقین هستند ڪہ بہ رهنمودهاے آن گوش مے دهند و از آن بهرہ مے برند؛ پس صحیح آن است ڪہ بگوییم: قرآن تنها همین گروہ را هدایت مے ڪند و دیگران چون گوش و چشم بہ روے قرآن بستہ اند، بهرہ اے از هدایتگرے آن نمے برند و حتے در مواردے زیان هم مے بینند 🔶در سختے ها و مشڪلات زندگے از صبر و نماز مدد بگیرید استعانت یعنى ڪمڪ خواستن و این وقتى است ڪہ انسان بہ تنهایى نتواند مشڪلے را ڪہ پیش آمدہ بر وفق مصلحت خود برطرف سازد. خداوند متعال فرمود: (اِسْتَعِینُواْ بِالصَّبرِْ وَ الصَّلَوةِ)؛ در سختے ها و مشڪلات خود از صبر و نماز ڪمڪ بگیرید ڪہ این دو، بهترین وسیلہ براى پیروزیند؛ چون صبر در هر بلا و حادثہ عظیمى آن را ڪوچڪ و ناچیز ساختہ و نماز هم ڪہ توجہ بہ خدا و پناہ بردن بہ اوست، روح ایمان را زندہ مىسازد و بہ آدمى مى فهماند ڪہ بہ جایى تڪیہ زدہ ڪہ ویران شدنے و از هم گسستنى نیست. در برخے روایات، روزہ بہ عنوان مصداقے براے صبر معرفے شدہ است ڪہ افراد مے توانند براے پیروزے بر مشڪلات خود از آن ڪمڪ بگیرند. فراز سوم: (سوره بقره- آیه ۸۵) 🔶برخورد گزینشے با دین محڪوم است خداوند متعال در این آیہ با ذڪر نمونہ اے از برخورد گزینشے با دین، این عمل را بہ شدت محڪوم ڪردہ و آن را موجب خفت دنیا و عذاب آخرت معرفے مے ڪند. در این مثال، عدہ اے مورد عتاب الهے قرار مے گیرند ڪہ مردم بے گناہ را مے ڪشتند و از خانہ و ڪاشانہ شان آوارہ مے ڪردند و توجهے بہ دستور دین در حرام بودن این ڪار نداشتند در عوض فدیہ دادن و آزاد ڪردن اسیرانشان ڪہ این هم دستور دین است را چون بہ نفعشان بود تمام و ڪمال قبول داشتند و بہ آن عمل مے ڪردند.قرآن ڪریم با بیان این نمونہ بہ تمام ڪسانے ڪہ ملاڪ عمل ڪردنشان بہ دین، خواهش ها و خوشایندهاے نفسانے آنهاست هشدار دادہ و ضمن منع آنها از چنین برخورد سلیقہ اے با دین، همگان را از عواقب دنیایے و عذاب اخروے آن بر حذر مے دارد. 📖{مباحث ظهرهای ماه مبارک مسجدمُلٌابیرم} ادامه دارد... 💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠 #مُـبَلغِ_مَـجـازے Ⓜ️ eitaa.com/namazi_313

🔰نڪات ڪلیدے از #جزء_دوم قرآن ڪریم #نقشه_راه_زندگی #بخش_اول 🔶حرڪت، سرعت، سبقت فراز اول: (سوره بقره-آیه ۱۴۸) توصیہ قرآن ڪریم در انجام امور خیر و عمل صالح، ابتدا حرڪت است و بعد سرعت است و سپس سبقت. حرڪت، همان عمل ڪردن بہ ڪارهاے خیر است ڪہ تمام عبادت‌هاے مستحب و واجب را در بر می‌گیرد و متصف شدن بہ فضایل اخلاقے را شامل می‌شود. سرعت در این امور هم بہ این است ڪہ هرگاہ زمینہ انجام آن فراهم شد، بدون فوت وقت آن ڪار عملے شود. امام باقر علیه‌السلام مرتب سفارش می‌ڪردند: «إِذَا هَمَمْتَ بِخَیْرٍ فَبَادِرْ فَإِنَّڪَ لَا تَدْرِے مَا یَحْدُثُ» هنگامے ڪہ تصمیم بہ ڪار خیرے گرفتے فوراً آن را انجام بدہ و آن را بہ بعد موڪول نڪن؛ چون نمی‌دانے بعد چہ می‌شود. سبقت ڪہ بہ معناے پیشے گرفتن است بہ دو صورت واقع می‌شود یڪے در اصل انجام است ڪہ فرد از دیگرانے ڪہ آن‌ها نیز داوطلب آن ڪار خیر هستند پیشے گرفتہ و مثلاً زودتر از آن‌ها دست بہ جیب شدہ و مشڪل نیازمندے را بہ میزان توان خودش برطرف می‌سازد. دیگرے سبقت در ڪمیت آن ڪار خیر است؛ بہ این شڪل ڪہ فرد از دیگرانے ڪہ آن‌ها هم عامل بہ ڪار خیر یا داراے فضیلت اخلاقی‌اند گوے سبقت را ربودہ و از آن‌ها متواضع‌تر، صبورتر و مانند آن است. قرآن ڪریم چنین مؤمنانے را بہ مقام قرب الهے بشارت می‌دهد و می‌فرماید: «السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ*أُوْلَئڪَ الْمُقَرَّبُونَ» 🔶آنچہ ڪہ ما با آن امتحان می‌شویم؟ فراز دوم: (سوره بقره- آیه ۱۵۵) جهان، صحنہ آزمون الهے است. ڪسے وارد بهشت نمی‌شود مگر آنڪہ با موفقیت این آزمون‌ها را ڪہ پیشینیان هم بہ آن آزمودہ شدند یڪے پس از دیگرے پشت سر گذاشتہ و سربلند بیرون آید. در همین سورہ می‌خوانیم: {آیا گمان ڪردید داخل بهشت می‌شوید بے آنڪہ حوادثے همچون حوادث سخت گذشتگان بہ شما برسد؟ همان‌ها ڪہ شدائد و زیان‌هاے فراوان بہ آن‌ها رسید (۲۱۴- بقره)} آیہ مورد بحث بہ شڪلے جزئی‌تر بہ آن ناملایمات پرداختہ و با بیان دقیق ترآسیبهایے ڪہ براے امتحان بشر، هموارہ در زندگے او رخ می‌دهند را بیان می‌ڪند: «بہ طور قطع ما همہ شما را با امورے همچون ترس و گرسنگے و زیان مالے و جانے و ڪم شدن فرزندان یا میوه‌ها آزمایش می‌ڪنیم.» آنان ڪہ در این آزمایش‌ها صبر سازندہ، پیشہ ساختند؛ اهل هدایتند و درود و رحمت الهے روزے آن‌ها می‌شود. 🔶سنت‌هایے ڪہ ڪورڪورانہ تڪرار می‌شود فراز سوم: (سوره بقره-آیه ۱۷۰) این آیہ، رفتار ڪسانے ڪہ ڪورڪورانہ از سنت گذشتگان خود پیروے می‌ڪنند را خطایے بس بزرگ مے شمارد و براے بیدار ڪردن وجدان خفتہ آن‌ها چنین می‌گوید: اگر نیاڪان آن‌ها دانشمندان صاحب نظر و افراد هدایت یافته‌اے بودند جاے این بود ڪہ از آن‌ها تبعیت شود؛ اما وقتے آن‌ها مردمے نادان و بے سواد و موهوم‌پرست بودند پیروے آن‌ها چہ معنایے خواهد داشت؟ آیا این ڪار، مصداق تقلید جاهل از جاهل نیست؟! تنها تقلید و تبعیتے ڪہ عقل می‌پذیرد و نقل دستور می‌دهد تقلید جاهل از عالم است. مانند تبعیت بے چون و چرایے ڪہ بیمار نسبت بہ دستورات پزشڪ دارد یا تبعیتے ڪہ جاهل بہ احڪام شرعے از سخنان عالم بہ احڪام شرعے دارد. غیر از این را نہ عقل می‌پذیرد و نہ نقل اجازہ می‌دهد؛ مانند پیروے جاهل از جاهل یا عالم از جاهل. ڪارے ڪہ مصداق این نوع تقلیدها باشد از نظر قرآن مردود است و داشتن عناوینے مانند میراث فرهنگے هم نمی‌تواند رنگ صحت و حقیقت بہ این پیروے غلط و باطل بزند؛ خواہ این ڪار بت پرستے باشد، خواہ چهارشنبہ سورے. 🔶تقوا مهم‌ترین اثر و شاخص قبولے روزہ فراز چهارم: (سوره بقره-آیه۱۸۳) بنا بر نظر علامہ طباطبایے (ره) این آیہ مقدمہ ایست براے اعلام حڪم وجوب روزہ ڪہ در دو آیہ بعد می‌آید. آنچہ در این آیہ آمدہ و از اهمیت بالایے هم برخوردار است بیان اثر روزہ است. عبارت لَعَلَّڪُمْ تَتَّقُونَ ڪہ در پایان آیہ آمدہ است در حقیقت اشارہ بہ اثرے است ڪہ روزہ بر روح و جان آدمے می‌گذارد. تقوا بہ زبان سادہ، یعنے حالتے در انسان ڪہ او را از گناہ باز دارد. تقوا همان حال خوشے است ڪہ روزہ داران ماہ خدا آن را در ایام پایانے ماہ رمضان بہ خوبے احساس می‌ڪنند. حال خوشے ڪہ انسان رغبتے بہ گناہ نداشتہ بلڪہ از آن متنفر است و در عوض بہ عبادات، خصوصاً قرائت قرآن و خواندن دعا بسیار رغبت دارد. نڪتہ دیگر اینڪہ این اثر، ملاڪ خوبے براے نمرہ دادن بہ روزہ است. هر ڪس بہ خود مراجعہ ڪند و با توجہ بہ تأثیرے ڪہ روزہ در تقوا سازے او داشتہ است بہ روزہ خود نمرہ دهد و بداند ڪہ این ڪار، عمل بہ توصیہ امیرالمؤمنین علیه‌السلام است ڪہ فرمود: (عملڪرد جان خود را محاسبہ ڪنید قبل از آنڪہ در قیامت آن را بہ حساب ڪشند.) #تدبر_در_قرآن {مباحث ظهرهای ماه مبارک مسجد مُلّا بیرم} ✍ادامه دارد... 🔻🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺 #مُـبَلغِ_مَـجـازے Ⓜ️ eitaa.com/namazi_313

🔰نڪات ڪلیدے از #جزء_دوم قرآن ڪریم #نقشه_راه_زندگی #بخش_دوم 🔶دو شرط مهم در اجابت دعا فراز پنجم:(سوره بقره-آیه ۱۸۶) هنگامے ڪہ بندگانم از تو سراغ مرا می‌گیرند، همانا من نزدیڪم؛ دعاے دعا ڪننده‌اے ڪہ مرا بخواند اجابت می‌ڪنم. در این آیہ، خداوند متعال با مقید ڪردن وعدہ اجابت بہ «إِذا دَعانِ»، دو شرط مهم در دعا را بہ ما گوشزد می‌ڪند: یڪے اینڪہ دعا باید حقیقتاً دعا باشد. «أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ» مانند آن است ڪہ بگوییم: عالم را احترام ڪن در صورتے ڪہ عالم باشد. این جملہ یعنے آن عالمے را احترام ڪن ڪہ حقیقتاً عالم باشد و بہ علم خود عمل ڪند. جملہ إِذا «دَعانِ» نیز می‌فهماند ڪہ وعدہ اجابت در مورد دعایے است ڪہ حقیقتاً دعا باشد یعنے قلب دعاڪنندہ آن با زبانش موافق باشد؛ چون دعاے حقیقے آن دعائے است ڪہ قبل از زبان سر، زبان قلب و فطرت ڪہ دروغ در ڪارش نیست آن را بخواهد. دوم اینڪہ فرمود «دَعَانِ؛ مرا بخواند». دعایے وعدہ اجابت دارد ڪہ دعاڪنندہ واقعاً آن را از خدا بخواهد؛ پس اگر ڪسے بہ زبان، خدا را خواند و در دل، امیدش بہ اسباب عادے و امور وهمے بود چنین ڪسے خدا را بہ دل نخواندہ و شرط اجابت دعا را رعایت نڪردہ است. 🔶ورود ممنوع‌هاے الهے فراز ششم: (سوره بقره-۲۲۹) این فراز در پایان آیه‌اے قرار دارد ڪہ خداوند متعال تعدادے از احڪام الهے را در آن بیان ڪردہ و در نهایت فرمودہ است: این‌ها حدود و مرزهاے الهے است؛ از آن تجاوز نڪنید و آن‌ها ڪہ از آن تجاوز می‌ڪنند ستمگرند. در این آیہ تعبیر لطیفے دربارہ قوانین الهے بہ چشم می‌خورد و آن تعبیر بہ «حد» و «مرز» است. بر این اساس، در میان ڪارهایے ڪہ انسان می‌تواند انجام دهد یڪ سلسلہ مناطق ممنوعه‌اے وجود دارد ڪہ ورود در آن‌ها فوق‌العادہ خطرناڪ است. خداوند متعال با قوانین و احڪام این مناطق را مشخص ڪردہ و بسان علائمے هشدار دهندہ انسان را از ورود بہ آن منع می‌ڪند. بنابراین ڪسے ڪہ معصیت ڪرد و بہ این قوانین بے اعتنایے نمود در حقیقت با تجاوز از حد و مرز الهے خود را بہ دست خود بہ هلاڪت انداخت و بدبخت ڪرد. با توجہ بہ این اصل است ڪہ در آیہ۱۸۷ همین سورہ می‌بینیم ڪہ حتے از نزدیڪ شدن بہ این مرزها هم نهے شدہ است تِلْڪَ حُدُودُ اللَّهِ فَلا تَقْرَبُوها؛ زیرا نزدیڪے بہ این مرزها، انسان را بر لب پرتگاہ قرار می‌دهد و نیز در روایات واردہ از طرق اهل بیت علیهم السلام می‌خوانیم ڪہ از موارد شبهه‌ناڪ نهے فرموده‌اند و گفته‌اند: این ڪار در حڪم نزدیڪ شدن بہ مرز است و چہ بسا با یڪ غفلت انسانے ڪہ بہ مرز نزدیڪ شدہ گام در آن طرف بگذارد و گرفتار هلاڪت و نابودے شود. 🔶دو جور دعاے متفاوت فراز هفتم:(آیات ۲۰۰- ۲۰۱- ۲۰۲ سوره بقره) بر اساس این بخش از آیات، درخواست‌هاے قلبے مردم از خداوند متعال بہ دو دستہ ڪلے تقسیم می‌شوند. دستہ اول درخواست‌هایے اند ڪہ فقط بہ دنیا ختم می‌شوند و ڪارے بہ آخرت ندارند؛ یعنے ڪسے ڪہ چنین می‌خواهد برایش مهم نیست ڪہ آیا این خواستہ او برایش بهشت می‌سازد یا جهنم؛ او پول می‌خواهد و حلال و حرامش برایش مهم نیست. وعدہ خدا بہ این عدہ بے نصیبے از نعمت‌هاے آخرت است. دستہ دوم درخواست ڪسانے است ڪہ با نگاہ بہ آخرت از خدا طلب می‌ڪنند. براے این‌ها مهم است ڪہ مطلوبشان چہ تأثیرے در قیامت آن‌ها خواهد گذاشت از این رو درخواست خود را با قید حسنہ از خدا می‌خواهند. وعدہ خدا بہ این گروہ بهرہ مندے از نعمت‌هاے بهشت است. 🔶جنگ تا ڪے ادامہ خواهد داشت؟ فراز هشتم: (سوره بقره-آیه ۲۱۷) شاید براے شما هم این سوال پیش آمدہ باشد ڪہ این جنگ افروزے هاے دشمنان بر علیہ اسلام و مسلمانے از هر دو نوع، نرم و سخت یا گرم و سردش تا بہ ڪے ادامہ خواهد داشت؟ آیا این نظریہ درست است ڪہ اگر ما دست دوستے بہ سوے آنان دراز ڪنیم و بر سر میز مذاڪرہ بہ هم لبخند بزنیم و در مقابل دوربین‌هاے خبرے دست یڪدیگر بہ محڪمے بفشاریم این فشارها بر داشتہ می‌شود؟ پاسخ بہ این سوال نیاز بہ فرضیہ سازے و تحلیل‌هاے آنچنانے ندارد؛ همین آیہ مورد بحث بہ روشنے و صراحت فوق‌العادہ اے پاسخ را بیان می‌ڪند ڪه‌اے مسلمانان بدانید جنگ دشمن با شما پایانے ندارد؛ هدف دشمن، گرفتن دین شماست و او بہ ڪمتر از این راضے نیست؛ البتہ اگر بتواند. پس باید بہ هوش بود و فریب دست‌هاے مخملین و حرف‌هاے رویایے او را نخورد. مگر آنڪہ دست از دشمنے بردارد و بر تمام قراردادهایے ڪہ بین دو طرف بستہ می‌شود بہ واقع پایبند باشد؛ اینجاست ڪہ جنگ خاتمہ یافتہ اما بیدارے و حفظ آمادگے ادامہ می‌یابد. #تدبر_در_قرآن {مباحث ظهرهای ماه مبارک مسجد ملا بیرم} ✍پایان مبحث جزء دوم قرآن کریم. 👌این مباحث روزانه به توفیق الهے ادامه دارد.... 🔻🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺 #مُـبَلغِ_مَـجـازے Ⓜ️ eitaa.com/namazi_313

🔰نڪات ڪلیدے از #جزء_سوم قرآن ڪریم #نقشه_راه_زندگی #بخش_دوم و هر نفقہ اے را ڪہ انفاق، یا هر نذرے را ڪہ عهد ڪردہ اید، قطعاً خداوند آن را مےداند، و براے ستمڪاران هیچ یاورے نیست.(۲۷۰) اگر صدقہ ها را آشڪار ڪنید، اینڪارِ خوبے است، و اگر آن را پنهان دارید و بہ مستمندان بدهید، این براے شما بهتر است و بخشے از گناهانتان را مےزداید، و خداوند بہ آنچہ انجام مےدهید آگاہ است.(۲۷۱) هدایتِ آنان بر عهدہ تو نیست، بلڪہ خدا هرڪہ را بخواهد هدایت مےڪند، و هر مالے ڪہ انفاق ڪنید، بہ سود خود شماست، و [لے] جز براے طلب خشنودیِ خدا انفاق مڪنید، و هر مالے را ڪہ انفاق ڪنید [پاداشِ آن] بہ طور ڪامل بہ شما دادہ خواهد شد و ستمے بر شما نخواهد رفت.(۲۷۲) [این صدقات] براے آن [دستہ از] نیازمندانے است ڪہ در راہ خدا فروماندہ اند، و نمےتوانند [براے تأمین هزینہ زندگے] در زمین سفر ڪنند. از شدّت خویشتن دارے، فرد بےاطلاع، آنان را توانگر مےپندارد. آنها را از سیمایشان مےشناسے. با اصرار، [چیزے] از مردم نمےخواهند. و هر مالے [ بہ آنان ] انفاق ڪنید، قطعاً خدا از آن آگاہ است.(۲۷۳) ڪسانے ڪہ اموال خود را شب و روز، و نهان و آشڪارا، انفاق مےڪنند، پاداش آنان نزد پروردگارشان براے آنان خواهد بود و نہ بیمے بر آنان است و نہ اندوهگین مےشوند.(۲۷۴) 🔶ادامہ نڪوهش علماے منحرف در سورہ آل عمران اى اهل كتاب چرا حق را بہ باطل درمےآميزيد و حقيقت را كتمان مى كنيد با اينكہ خود مى دانيد(۷۱) كسانى كہ پيمان خدا و سوگندهاى خود را بہ بهاى ناچيزى مےفروشند آنان را در آخرت بهره اى نيست و خدا روز قيامت با آنان سخن نمى گويد و بہ ايشان نمى نگرد و پاكشان نمى گرداند و عذابى دردناك خواهند داشت(۷۷) و از ميان آنان گروهى هستند كہ زبان خود را بہ [خواندن] كتاب [تحريف شده اى] مى پيچانند تا آن [بربافتہ] را از [مطالب] كتاب [آسمانى] پنداريد با اينكہ آن از كتاب [آسمانى] نيست و مى گويند آن از جانب خداست در صورتى كہ از جانب خدا نيست و بر خدا دروغ مى بندند با اينكہ خودشان [هم] مى دانند.(۷۸) هيچ بشرى را نسزد كہ خدا بہ او كتاب و حكم و پيامبرى بدهد سپس او بہ مردم بگويد بہ جاى خدا بندگان من باشيد بلكہ [بايد بگويد] بہ سبب آنكہ كتاب [آسمانى] تعليم مى داديد و از آن رو كہ درس مى خوانديد علماى دين باشيد.(۷۹) و [نيز] شما را فرمان نخواهد داد كہ فرشتگان و پيامبران را بہ خدايى بگيريد آيا پس از آنكہ سر بہ فرمان [خدا] نهادہ ايد [باز] شما را بہ كفر وامےدارد. #تدبر_در_قرآن ✍ادامه دارد.... 💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠 #مُـبَلغِ_مَـجـازے Ⓜ️ eitaa.com/namazi_313

📗تطهیر باجاری قـرآن۱ فرهنگ قرآن پس از گذشت سال‌ها حرف‌هايى دارد كه هنوز فرهنگ معاصر ما از آن عقب‌تر است. تلقى قرآن از انسان و تلقى آن از تربيت انسان و اخلاق و حكومت، به كيفيتى است كه فرهنگ معاصر، آن را درك نكرده. اين فرهنگ، انسان را با جبرها تحليل مى‌كند، در حالى كه انسان تركيبى از جبرهاست. بر اين اساس، آن مى‌خواهد تربيت انسان را همچون تربيت درخت و سگ در نظر بگيرد، در حالى كه تربيت انسان همان زمينه‌سازى حركت اوست. و حكومت را تا سطح رفاه و تكامل مى‌خواهد، در حالى كه انسانى كه در هستى مطرح شده و بالاتر از تكامل، آرمان گرفته، بايد به استعدادهاى تكامل يافته‌اش جهت بدهد و آن را رهبرى كند. 〰〰〰〰〰〰〰〰 📚تطهیر با جاری قرآن جلد۱،صفحه۲۱ ✍ #استاد_علی_صفایی_حائری #قرآن #تدبر_در_قرآن 🦋 #مُـبـلِغِ_مَجـٰٓـازی 🆔 eitaa.com/namazi_ir