۳۱#_چهار و تو چه میدانی سی و یک چهار ۶۷ چه بر فرزندان این مرز بوم رفت. هفته گذشته خداوند یکی از آرزوهای چندین ساله ام را به میمنت و بزرگی نام شهید عشایر سرباز دلاور تیپ ۳۷ زرهی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی، #شهید_غریب_فریبرز_هاشمی و سایه به حق مستدلم مادر گرانقدر و صبورش برآورده ساخت و خاطرات یک سرباز ارتشی را از زبان سرباز با شرافت نیروی زمینی #عبدالحسن_هاشمی پسر عمو و همرزم آن شهید عزیز شنیدم. تاکنون هر آنچه شنیده بودم از آن جهنم واقعی از زبان فرماندهان و نیروهای پایور( رسمی) ارتش مظلوم شنیده بودم . اما اینک خداوند توفیق داد پای صحبت یک نیروی سرباز وظیفه بنشینم تا بدانم و بدانیم که برای این مرز پرگهر چه سختی ها و مصائب بر مردان رزمنده اش رفته است. ان شاءالله در فرصتی دوباره از زبان شیوای این برادر عزیز ،آن روزها را خواهیم شتید، امادر همان جمع به فرماندار محترم و نیز رئیس محترم بنیاد شهید و اینک به همه دست اندرکاران یادواره معظم شهدای ونک و عشایر منطقه پیشنهاد می دهم ،تمهیدات لازم برای خاطره گویی این سرباز با غیرت را پیش بینی نمایند. باید خاطرات پر از درد و در عین حال شجاعت ایشان را شنید ، خصوصا برای نسل آینده ساز، شنیدن این خاطرات واحب است. در عین حال نمی توانم در مقابل صبر زینبی مادر شهید و آنچه بر سر این مادر صبور در غم هجران فرزند اسیرش شهیدش ، رفته، سکوت کنم و نگویم که سخت تر از آنچه بر این مادر گذشته ، بعید است به مادران شهدایی که می شناسم رفته باشد‌. ان شاءالله در این باره در فرصتی مناسب خواهم نوشت. https://eitaa.com/nameghalam