به عنوان یه نرگس، خیلی احساس عجیبی دارم. غم پشت قلبم منتظره تا آروم آروم سر بخوره پائین و این قلب من شه که گریه کنه. عمیق، بلند، از تهِ دل

تا بداند که شب ما به چه سان می‌گذرد غم عشقش دِه و عشقش دِه و بسیارش دِه.

عزیزم، دارم با اشک تایپ می‌کنم این رو و واقعاً معتقدم خدا، بابای همه دلاست. *

راه و روش‌های غیرمعمول، شیرینی به همراه دارن. مثلاً جای مسیج و تماس ایمیل زدن، خیلی کاریزماست. نشستی تو خونت و سال به سال از کسی ایمیل نداری، یهو نوتیف می‌افته " دوستت دارم عزیزم ".

خدای مهربون سرنوشت‌ها

دوباره می‌گم، خدای عند قلوب المنکسره‌ها

بچه‌ها غم خیلی محترمه انسان غم‌گین قرب بیش‌تری به خدا پیدا می‌کنه نسبت به قبل. حدیث قدسی داریم که أَنَا عنْدَقُلُوب الْمُنْكَسِرَةِ غم آدمی‌زاد رو مچاله می‌کنه، و بعد اتو می‌ده به چروکی دل، غم انسان رو نونوار می‌کنه دیشب داشتم فکر می‌کردم وصال لحظه‌ای چه‌طوریاست؟ بچه‌ها من مطمئنم اگه بلافاصله بعد از مواجه شدن با غم به خدا پناه ببرید دقیقاً وصالی که توی عرفان مقام پیدا کرده رو لمس می‌کنید. بدون هیچ قاعده یا چهارچوبی

سناریوهای بی‌ربط و رندوم از زندگی‌تون رو بهم بچسبونید و این‌جا، من می‌خونم🤍 https://harfeto.timefriend.net/16725519117952