بنظرم جامعه بشری اونقدری که به مکتوب کردن کلمات، نامه نوشتن، پیام فرستادن، تماس گرفتن و غیره بها داده؛ به "لمس شدن" بها نداده. چی می‌تونه جایگزین در آغوش کشیده شدن باشه؟ جایگزین بوسیده شدن؟ چِفت و لمس و سرپناه دست‌ها؟

آدمی‌زاد جون دوباره می‌گیره و رمق به زانوهاش می‌اد وقتی می‌گی " چی‌کار کنم حالت خوب شه "، " لطفاً بخند " و کلی چیزای دیگه که حتی اگه ماهیت لفظ بودن داشته باشن. به هم دیگه جون و رمق ببخشید. دریغ نکنید

وَ ببوسید هم رو تا دیر نشده؛ معقوله، معقوله که قبل این‌که گلوی پر بغضت زیر خا‌ک به تاراج بره تجربه‌ش کنی. امتحان کن؛ همین الان * چشمک

روز جهانی بوسه‌ست بچه‌ها جان.

‏آب بخورید، دوش بگیرید، خونه نمونید و هرگز به خاطر آدم‌ها گریه نکنید .

جون می‌گیری از چیزهایی که جونت رو گرفته بودن و عزیزم حالا لب‌خند بزن.

امید همیشه همه‌چیز بوده. حالا باباجان پتو رو بکش رو سرت و بخواب. بخواب وقتی که آفتاب وسط آسمونه. بخواب و توجه نکن.

پائیزه دیگه. مُچاله شدن زیر پتو با صدای بارون و پنجره نیمه‌باز، قمیشی و بوی قهوه، نشِستن زیر بارون و عزیزم دیگه چی می‌خوای؟

بچه‌ها آسمون این‌جا بغضی شده، بغضِ گنده. چه‌طوری می‌شه مسیج ارسال کرد براش؟ ببار عزیزم. غم‌باد می‌شی بعدها سیلابی می‌کنی ما رو. ببار نرم‌نرمک و خالی شو.

ء . ‌

رحمت. بچه‌ها رحمت که شاخ و دم نداره یا رو پیشونیش ننوشته " رحمت ". رحمت همینه، قدر بدونید حتی اگر قطرات رحمت ناخوش‌آینده؛ قدر بدونید

دلم تا خرتناق پرِ غمه وُ پناه از غم‌ها به خدای " لا تخف و لا تحزن ". قطعاً که انّ الله معنا