پرت شدم دی ماه ۹۹. دقیقاً همون اون‌جایی که با کلمینی حاج مهدی رسولی مانوسِ این خونه و این مادر شدم. یادمه چی به سرم اومده بود، کی بودم، کجا بودم وَ چی شدم، کی شدم. همه رو یادمه مادر جان. مادر جان ما طفلکی‌تر از این حرفائیم که با زمزمه حزن‌دار و غم‌آلود " مولاتی یا فاطمه " هق‌هق می‌زنیم. مامان جان قلبِ این آدمی‌زادای شاید محبِ شما و اهل بیت شما به درد اومده. مادر جان، امّا مادر جان هوای " قلوب المنکسره " رو داشته باش.

غمِ شما سردی نداره. بعد ۱۴۳۵ سال باید مرد برای مقتلت مادر جان.

/ ء

ما طفلان قد و نیم‌قدی بودیم که مادرانمان در روضه‌ها لب به دندان می‌گرفتند تا صدای گریه‌هایشان را حاج‌آقای روضه‌خوان نشنود، گاه چادر خود کنار زده و آرام لبخند به ما تحویل می‌دادند تا خوف ورمان ندارد که این هق‌هق‌ها برای چیست؟ برای چه کسی‌ست؟ ما در همین محافل استخوان ترکانده‌ایم مادر.

باز هم معذرت مادر جان. که با قامت راست از مجلس شما خارج می‌شیم مادر جان ببخشید که زنده خارج می‌شیم. غم شما بزرگ‌تر از این حرفاست. /*

زنگ زدم مشاورم و صحبت کردیم. لا به لای صحبتاش گفت خب ببین این بازه طبیعیه، همه گذروندن و موقعیت سنی تو این شرایط رو توجیه می‌کنه. برای پخته شدن ما گذروندیم. بگذرون تا پخته شی. طبیعی آخه مرد؟ طبیعی؟ ما جزغاله شدیم دورِ سرت، پخته نمنه‌دی

انگار که صدای بارون روح و جلا می‌ده. آدما تو پائیز خوشگل‌ترن. بوی لبو دیوانه کننده‌ست پائیز داره تموم می‌شه داره تموم می‌شه داره تموم می‌شه داره تموم می‌شه

پشت تلفن گفت اشتباهات کوچیک تاوانای بزرگ داره. تو خودت رو گم کردی آره عزیزم. عمده مشکلات ما از اون‌جایی شروع می‌شه که ما فرار کردیم، ما فرار کردیم. وَ فرار کردیم / " اشتباهات ما آثار وضعی دارن "

ما زندگی‌مون برای خودمون نهایت ۳۰ ساله، مابقیش براش بچه‌هامونه تصدقت. چیزی نیست تهش / در نهایت تو قادر نیستی که رضایت همه رو جلب کنی. شل بگیر