احساس می‌کنم تلاشم برای یک عدد انسانِ شاد و خرم و طنزبالا خیلی مذبوحانه‌ست.

نمی‌تونم آدم "طنّاز و شادی باشم".🎗

درست کردن شیرینی ماری، بارون، سرما، تردد با پتو تو خونه و فقط بوس.

برای "زندگی کردن" خستم. و به نظرم آدمی‌زادها علی‌الخصوص زن جماعت برای درد کشیدن و لِه شدن و پوره شدن و چلونده شدن و چزونده شدن زیادی خوشگلن. حیفن

خداجون منم موافقم با لقد خلقنا الانسان فی کبد. ولی مطمئنی فقط کبد؟ به نظرم کبد پرومکس، کبد پرمیوم، کبدپلاس خیلی کبده آخه واقعاً کبد خالی نمی‌تونه باشه مام که زورمون بهتون نمی‌رسه خداجون پس فقط بوس می‌فرستیم سمت آسمون تا یکم تقلّب برسونی برای کنترل کردن این‌همه کبد که تا کمر تو کبد گیر کردیم🐋

اشکام و پاک می‌کنم و هیچی! واقعاً هیچی, * حسین‌جان

🩸🐋

چیزی در من، هر چند وقت یک‌بار می‌میرد، در من خاموش می‌شود. بی‌خبر و بی‌جلوه. همه‌چیز بر جای خودش است؛ کتری جوش می‌آورد، پیام‌ها جواب می‌خواهند، آینه انتظار دارد شبیه دیروز باشی. امّا درونم طبق قاعده‌ای نامرئی فرو می‌ریزد. بدنم جایی میان خستگی و بیزاری ایستاده، بی‌حوصله از پوست، دل‌زده از صدا، آشنا با دردی که هیچ‌وقت "حاد" نیست؛ اما همیشه هست. هر ماه، بی‌آنکه بمیرم، مراسمی در درونم برگزار می‌شود که هیچ‌کس به آن دعوت نیست. فقط باید بلند شوم، لباس بپوشم و وانمود کنم اتفاقی نیفتاده. از من انتظار است محکم، منظم، و آرام باشم حتی وقتی نیستم. - نرگس

سلام من آدم خوش‌حالی نیستم. خدا نگه‌دار