خدایا شکرت واسه همه حرفایی که تو شنیدی و ما نشنیدیم، خدایا ببخش که ما فکر کردیم ضرر کردیم، اما تو داشتی نجاتمون می‌دادی.

وتر الموتور ما، دست ما رو بگیر.

نه تنها من، حتی ریحانه هم به "زندگی در آخر شب‌ها" عادت کرده. داریم با هم خاگینه درست می‌کنیم. فعلا

خدایا، واقعاً بعضی مواقع نمی‌دونم چه‌طوری بهت بگم که خیلی تکی، بامرامی، مردی، دمت گرم. خدایا ببخشید اگه نمی‌تونم اون‌طور که شایسته‌ست ازت تشکر کنم. خدایا واقعاً دمت گرم

🤍

در آخر شبها دست به دامن این و اون می‌شم تا انگیزه بدن که خودمو جمع و جور کنم.

خدای امن و دوست داشتنی ما طفلکی‌ها

نظر منِ نرگس رو بخواید باید بگم که آدمها بعد یک غم قابل توجه در زندگی به مرحله‌ی "بی‌تفاوتی نسبت به هر غم و اندوه" می‌رسن. شادتر زندگی می‌کنن و کم‌تر غصه می‌خورن. آدمها می‌شکنن و جوونه می‌زنن.

ما آدمیزادهائی هستیم که با سیلی صورت‌مونو سرخ نگه داشتیم. بارونم که نمی‌باره. واقعاً آدم می‌مونه چی بگه.