داشتم قانون وحدت از مانهاردیپ سینگ رو می‌خوندم. نسخه اولیه‌ی کتاب سال ۲۰۲۱ منتشر شده. قانون وحدت می‌گه هیچ چیز در جهان جدا و مستقل نیست، من و تو جدا نیستیم ما بخشی از یک کل هستیم. در حالی که ما [بنی آدم اعضای یک دیگرند، که در آفرینش ز یک گوهرند] رو از گلستانِ آقا جان سعدی که تو ۱۲۵۸ میلادی تالیف شده داریم. واقعاً علم ایرانی جماعت صد از صد.

یه چیزی حدود ۷۰۰-۸۰۰ سال قبل‌تر🪞

,

همینجا ساعت 20:39 جمعه من اینجا هستم.

خانمها غصه نخورند، آقایان می‌توانند میل کنند.

واقعاً داشتم فکر می‌کردم آدمی‌زاد تا چه حدی می‌تونه اهمال کار و کاهل باشه. در حالی که ساعت ۲ و سی و پنج دقیقه در حالیکه یوتیوبو وا کردم تا برم اپیزودهای ندیده از فیوریت چنلمو ببینم و لباسا رو اتو کنم.

ما طفلان قد و نیم‌قدی بودیم که مادرانمان در روضه‌ها لب به دندان می‌گرفتند تا صدای گریه‌هایشان را حاج‌آقای روضه‌خوان نشنود، گاه چادر خود کنار زده و آرام لبخند به ما تحویل می‌دادند تا خوف ورمان ندارد که این هق‌هق‌ها برای چیست؟ برای چه کسی‌ست؟ ما در همین محافل استخوان ترکانده‌ایم مادر.