[ ساعتِ بیستُ پنجُ شصتُ یك دقیقه ] این، همین قرصُ همین قاچِ ماه شده دردِ بی‌درمونُ دوایِ درد، همین علاج‌گرِ ظلماته. * حالا یه بشقاب پلوخوری ماه‌مون نشه؟

به عنوان یه نرگس که امروز شوت بودنُ بوسید گذاشت رو طاقچه دارم می‌نویسم. " دوتا فیلم که وجه‌مشترك‌شون بازیگرُ مفهومِ فیلم بودُ تماشا کردم ". داخل هر دو سیاه‌نمایی چپیده شده بود، چرا؟ چون تمام بُعدِ کارکردُ عمل‌کردِ ایران پر شده از اختلاسُ تعرضُ خشونت. ته‌شم رو یه تریبون جمعُ جور کردنُ خواستن به رخ بکشن ابعادِ زیبایِ دیگهَ رو. * گوشایِ مخملیِ منُ شما چه قشنگه

فعلاً، فعلاً با همین سر کنید. * چشمك

[ جامعه‌پذیر، فرهنگ‌پذیر ] * الان دیگه وقتِ تقثیلُ سنگین‌نویسی با لغاتِ پر پیچُ خم نیست. چیستیِ جامعه پذیر؟ تا چماقِ مأمورُ امنیه‌چی نباشه نهادینه نشده خلاف اشتباهه، باید زورِ مأمور بالایِ سرت باشه تا خبطُ خطایی سر نده ازت. فرهنگ پذیر؟ متشخص

بازم افتادم تو دامِ کلیشه * بپذیرید

Drink the cup of patience * همون همیشگی، سر بکش فنجونِ صبرُ، این زبون مو دراورد

یه چای لب‌سوز، تو تیغِ گرما، رو موزائیکایِ داغ، پایِ برهنه مهمون باشه این نرگس؟ *

خون‌آبه‌ای که داره حمل می‌کنه ماه برایِ محبتِ یك‌طرفه‌ای که نسبتِ به آفتاب داره وُ فروغِ دیده‌ش از اونهَ رو چی‌کار کنیم؟ * به فکرِ چاره‌جویی باشید اعزه.

این‌جا، همین قطعه، همین زمان، دمِ ظهر یه آب‌دوغ‌خیارمون نشه؟ * لب‌خند

روایت دلُ بدم بیرون؟ آقا این‌جا خیلی مطلوبه همه‌چی سرجاشه، نرمالُ عادی

فعلاً لب‌خندُ داشته باشید تا بعد *

[ چهارُ هفده ] رو خلق‌ش مشکل نیستُ شك روی چرخُ فلكِ روزگار تنظیم نیست. حرف اینه حق داره ناحق می‌شه وُ این ثابتِ ثابت سرجاش ایستاده وُ دریغ از یه تکون خوردن آستانهٔ صبرُ هم می‌کشیم بالا، رو جفت چشم دختر. اصلاً این زبونِ گلِگی حرف‌ش این نیست از پستی‌بلندی، دو قرون شعورُ داره برای دركِ لقد خلقنا الانسان فی کبد*