این صبخ‌بخیرا درمونِ چشُ چالِ ورقلمبیده نیست آقا، نیست.

جمعه صبح‌ش چیره شده رو غروب‌ش * کم اوردیم آقا

همین الان‌شم ماتم‌زدهٔ بعد عاشورائیم آقا حسین. شما خودت سوم شخص قسمی، به کی قسمت بدیم آقا؟ * حالِ خیلی زار

رسمِ همیشگیِ حره سلام‌احوال پرسیُ لب‌خنده * ام‌روز روزِ گپُ گفته؛ نه؟

فعلاً برایِ این هفته پنجاه نفر کفایت می‌کنه * چشمك

روزگار به ساختُ سوز می‌پردازه پاراگرافا پشتِ سر هم خالیِ کاغذ شدن * لب‌خندِ پتُ پهن

تو این بحبوحه داره زائیده می‌شه سودایِ شعف‌بار * ما حس بویایی خوبی نداریم، اتاقكِ قلبمون ملموسه این ایام آیندهَ رو [ هشتگ محرم ]

هی شِیر شده این‌جا وُ این‌سرا غروبِ ارومیه * یکی‌م روش

[ ایام ] با رقص می‌چسبانند برچسبِ شادی و پای‌کوبی را از سر تا پا که مبادا دریاچهٔ شور که از اشکِ دیده سطح را به آغوش کشید زاویهٔ دیدِ فلانی‌ها شود. این ایام در گذر است و هرچه می‌گذرد به تنگنایِ نفس می‌رسیم. در پستویِ تجربه‌ها باز آدم‌ها را یک‌ردیف نچیدیم که " همه مانندِ هم می‌مانند " نیک‌منشان بسیارند و بی‌شمار، اگر نام یکی از آن هزار نفر را به قصد معرفی زبان باز کنم، بی‌شک تو را آوازهٔ این شهر از بی‌نقصی خواهم کرد. به زودی ... - نرگس‌خاتون | آشفتگیِ احوالُ همین حرفا

بل‌اخره شد. * قرار بود ترتمیزتر باشه