پی نوشت: اما شاید این روایت و بچه‌ها طولانی‌تر کردم. از زبون نرگسِ بیست‌سال بعد. *اسم ترولین کاملاً کاملاً اتفاقی بود و چون یکی از مناطق مسکونیِ آرژانتین هست به همین دلیل این غذا ثبت شدهٔ آرژانتینه تو این روایت.

خدای مهربان، مرخصی بدون حقوق چطور؟ اونم نه؟!

امّا برای این قطعهٔ عربی، هیچی. خب؟ هیچی.

همیشه قطعات عربی و می‌پرستیدم. این استثنائیه، رو چشمامه خانوم.

[ sed ]3 بگذریم از این‌حرف‌ها. اون‌جا آب و هوا چه‌طوره؟ من هم فکر می‌کردم قراره طبیعتِ فطری باقی بمونه، امّا o² های مصنوعی و ابرکولرها نصف شهر و اشغال کردن. خیابون‌ها مسقف شدن با سقف‌های شیشه‌ای، دیگه نور مستقیم آفتاب و نمی‌شه لمس کرد. - نرگس‌خاتون | ادامه‌دار

امّا عزیزِ نرگس، از اولش قلم چپ چرخیده و تراژدی بوده. یه پایان خیلی غیرمنتظره هم داره.

امّا این آلبوم و این قطعات. هیس *

امّا عزیزِ نرگس، این ساعتا رو جدی‌ش نگیر. جدی نگیر لب‌خند *

[ sed ]4 زیر زمین من خیلی خیلی کلنگیه. راستی، چند وقت پیش، کنسرو ماهی خریدم متوجه شدم به خاطر باربری توسط آسمان‌پیماها کامل منجمد نشده و ماهی داخلش هنوز زنده‌ست. علم ان‌قدر پیش‌رفت داشته که دست به تغییر ژن حیوانات برده. من موافق این پیشرفت‌ها و تاکتیک‌ها نیستم اما بد نیست. - نرگس‌خاتون | ادامه‌دار

امّا دل‌انگیز، [ متاسفانه ] اکثرا مردمی دهن‌بین هستیم.

عزیزِ نرگس؛ جریان جریانِ صبره. پی‌نوشت: این دعوتِ به صبر اصلاً یه اوضاعیه که هیس

امّا عزیزم این نوازش ملایم و علی‌رضا افتخاری ثبت شدهٔ قلب و جونه. حالا به کنار کاری به حواشی‌ش و چطور عربده می‌کشیدم تو تونل ندارم. مهم زااویه‌ست، زاویه.