بخند عزیزم، بخند. این‌دفعه رو لب‌خند بزن، حتی تصعنی، حتی " الکی‌مثلاً " امّا لب‌خند بزن

گرد و غبار رفتن برای آدمی‌زاد همیشه بوده و خواهد بود.

" آدمی‌زاد دمدمی‌مزاجِ انس‌گیرندهٔ نسیان‌گر "

شب‌نامه . @nova57 ‌

روزهای متوالی بودن که با سردرگمی گذشت، غم به قلم غلبه می‌کرد. گذر همهٔ اینا شدنیه؛ لود شدن سبک جدیدی از روند زندگی، لمس کردن ابهامات و خاک خوردگی " ذات " تا همین الانش که تو این سطر تایپ شده دقیقاً نمی‌دونم قراره چطور بعداً ویرایش بزنم این پاراگراف و، ولی در هر حال این پاراگراف با صدای قلب نوشته شده.

خداحافظی با نوسانات خلقی بهترین سر تیتر می‌تونه که باشه

[ این پروسهٔ " تغییر " خیلی عجیب بود. برههٔ چند هفتگی رو یا خواب بودم یا خواب‌آلود، یا غم‌زده بودم یا در شرف غم. اوقاتی که زننده بودن و ناآشنا ]

غروب‌های پائیزی کمال‌گراترین‌ها هستن. چرا که رنگ نارنجی [ محض ] رو برای پوشیدن انتخاب نمی‌کنن.

پوشش غروب‌ها بیان‌گر علقهٔ اون‌هاست. بر خلاف سه طیف غروب، پائیز متفاوت‌تر به عمل اومده

- آب‌ان | 21:22

اولین‌ها ناآشنا نیستند. با اولین‌ها می‌توان دست دوستی داد، اخت گرفت و هم‌سطح شد. اولین‌ها [ عجیب ] نیستند

گیسوان پائیز را باید بر پشت گوش زد و پیشانی‌اش بوسید. نازش را کشید و قربانش رفت. [ چرا کلیشه عزیزم؟ دوست‌داشتنی‌ها تموم ناشدنی‌ان و هر لحظه راجع بهش باید زمزمه داشت ]