#گزیده_کتاب #بانوی_آندلس 📚 در ارتباط با لقب «رضا» از احمدبن‌محمدبن‌ابی‌نصر بزنطی نقل شده است: به حضرت جوادالائمه علیه‌السلام عرض کردم: گروهی از مخالفین شما می‌پندارند که چون مأمون پدر شما را برای ولایتعهدی خود برگزید، ایشان را «رضا» نامیده‌اند. امام جواد علیه‌السلام در پاسخ فرمودند: به خدا دروغ می‎‌گویند، خلاف می‌گویند، بلکه خداوند –تبارک و تعالی- او را «رضا» نامید؛ زیرا او برای خداوند – عز و جل- در آسمانش، و برای رسولش و ائمۀ بعد از او در زمینش مرضیّ بود. بزنطی می‌گوید عرض کردم: مگر سایر پدرانتان برای خدا و رسولش و ائمه علیهم‌السلام رضی نبودند؟ حضرت فرمودند: چرا. عرض کردم: پس برای چه از این میان فقط پدرتان «رضا» نامیده شده است؟ حضرت فرمودند: چون همانطور که دوستان و طرفدارانش به ایشان رضایت داده و ایشان را پذیرفتند، مخالفین نیز ایشان را قبول کرده، به ایشان رضایت داده بودند. این حالت برای پدران و اجداد ایشان اتفاق نیفتاد؛ و لذا از بین آنان فقط ایشان «رضا» نامیده شده‌اند. 📌 برگرفته از کتاب «بانوی آندلس»، تألیف سید محمدصادق مصباح موسوی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

معرفی کتاب «بانوی آندلس» دیشب؛ برنامۀ باران؛ شبکۀ دو

#گزیده_کتاب #تحریر_اخلاق_ناصری 📚 از جمله ویژگی‌های این نوع محبت، یعنی محبت اهل خیر به یکدیگر، آن است که کاستی و کم شدن به آن راه ندارد، سعایت و بدگویی دیگران بر زوال آن تأثیری ندارد، صاحب چنین محبتی از داشتن آن خسته و دل‌زده نمی‌شود و دیگر اینکه اشرار از چنین محبتی بهره و نصیبی ندارند. در مقابل، محبتی که به منظور منفعت و لذت شکل گرفته است بین اهل شر و اهل خیر مشترک است و ویژگی اصلی آن این است که به‌سرعت پایان پذیرفته و از میان می‌رود، زیرا چیزی که به منظور نفع یا لذت طلب شود، مطلوب بالعرض است نه مطلوب بالذات، مانند دوستی‌ها و محبت‌هایی که در غربت و مسافرت، به واسطۀ انسی که بین انسان‌ها وجود دارد حاصل می‌شود. 📌 برگرفته از ص 231 و 232 کتاب «تحریر اخلاق ناصری»، نوشتۀ خواجه نصیرالدین طوسی و تحریر سید رحیم حسینی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب #تحریر_اخلاق_ناصری 📚 بر مَلِک واجب است دائماً در حال رعیت نظر کرده، از احوال ایشان جویا شود و بر حفظ قوانین عادلانه تأکید فراوان ورزد، چراکه قوام دولت و مملکت به عدالت استوار است. 📌 برگرفته از ص ۲۷۳ کتاب «تحریر اخلاق ناصری»، نوشتۀ خواجه نصیرالدین طوسی و تحریر سید رحیم حسینی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

برای مشاهدۀ فیلم معرفی کتاب #بانوی_آندلس، پیوند زیر را لمس بفرمایید: https://aparat.com/v/k0suU

#معرفی_کتاب #سیره_نامه_امیرالمومنین ترجمۀ جلد دوم «سیره‌نامۀ امیرالمؤمنین»، تألیف علی کورانی عاملی و ترجمۀ سید ابوالقاسم حسینی (ژرفا) به تازگی توسط شرکت چاپ و نشر بین‌الملل روانۀ بازار شد. این جلد دربردارندۀ حوادث دوران سه حاکم نخست پس از پیامبر و موضع‌گیری‌های حضرت علی علیه‌السلام در برابر این حوادث است. همچنین در یک‌چهارم پایانی کتاب، جریان بیعت مردم با امیرالمؤمنین علی برای حکومت و سیاست‌های ایشان در طول دورۀ حاکمیتشان بررسی می‌شود. این جلد حاوی 20 فصل است که از فصول جذاب آن می‌توان به این دو فصل اشاره کرد: «نمونه‌هایی از مراجعۀ ابوبکر و عمر به علی» و «مقایسۀ ثروتمندی علی با ابوبکر و عمر و عثمان» ترجمۀ جلد دوم سیر‌نامۀ امیرالمؤمنین در 868 صفحه و با شمارگان 1000 نسخه منتشر شده است.

#گزیده_کتاب #فرهنگ_جامع_شهادت_معصومین ✅ امام حسن عسکری علیه‌السلام در میان درندگان 📚 شیخ کلینی از بعضی از اصحاب نقل می‌کند: حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام را به نحریر سپردند و آن ملعون، اوضاع را برای حضرت سخت کرده بود و ایشان را می‌آزرد. روزی همسرش به او گفت «وای بر تو! از خدا بترس، مهمان خود را آزموده‌ای و می‌دانی که شخص صالحی است، او را آزار نده. من برای آزاری که به او می‌رسانی، می‌ترسم و نگران تو هستم»؛ نحریر گفت: او را نزد درندگان خواهم انداخت. همین کار را کرد؛ اما با شگفتی دیدند که درندگان، دور او را گرفته‌اند و حضرت نماز می‌خواند. 📌 فرهنگ جامع شهادت معصومین علیهم‌السلام، تألیف گروه حدیث پژوهشکدۀ باقرالعلوم، ترجمۀ محمود لطیفی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۹۰ش، ج ۳، ص ۳۲۴

#معرفی_کتاب  #اطلس_اندیشه_معاصر_عرب    کتاب «اطلس اندیشۀ معاصر عرب» برای پاسخ به این پرسش اصلی تهیه شده که ماهیت «ابرگفتمان‌های معاصر عرب» چیست؟ در سایۀ این سؤال، سؤالات فرعی دیگری نیز طرح و تبیین می‌شود:  جریان‌های فکریِ مؤثر بر جغرافیای اندیشۀ عربی کدامند؟  آیا می‌توان هویت واحد فکری، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی برای جهان عرب تعریف کرد؟ مؤلفه‌های عربیت و هویت مشترک عربی چیست؟ مؤثرترین متفکران و رهبرانِ جریان سازِ معاصر عرب کیانند؟  مراکز مطالعاتی و تفکرساز عربی که از سویی برآمده از جریان‌های فکری‌اند و از دیگرسو عقبه‌ای برای آن، از چه قرار است؟    این اثر از چهار اطلس با درون‌مایه‌های زیر سامان یافته است:  اول، جریان‌شناسی فکری جهان معاصر عرب؛  دوم، هویت فکری، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جهان معاصر عرب؛  سوم، مؤثرترین متفکران معاصر عرب؛  چهارم، مراکز فعال فکری و مطالعاتی جهان معاصر عرب.    «اطلس اندیشۀ معاصر عرب؛ جریان‌شناسی فکری و مطالعاتی جهان معاصر عرب»، حاصل پژوهش حسن  علی‌پوروحید، با همکاری پژوهشکدۀ باقرالعلوم علیه‌السلام، توسط شرکت چاپ و نشر بین‌الملل در 1020 صفحه و با شمارگان 1000 نسخه منتشر شد.

#گزیده_کتاب #فرهنگ_جامع_شهادت_معصومین 📚 شیخ کلینی از محمد بن اسماعیل نقل می کند: عده‌ای از بنی‌عباس نزد صالح‌بن‌وصيف ـ که حضرت ابومحمد (کنیۀ امام عسکری علیه‌السلام) در زندان او بود ـ آمدند و گفتند: اوضاع را برای او سخت کن و فرصت هیچ کاری نده. صالح گفت: دیگر چه کار می توانم بکنم؟ دو نفر از شرورترین افرادم را که مأمور او نمودم؛ اما امروز همان دو نفر در عبادت و نماز و روزه به مقامی بالا رسیده‌اند. سپس دستور داد آن دو نفر آمدند و به آنان گفت: نظر شما دربارۀ این شخص زندانی چیست؟ آن دو نفر گفتند: چه بگوییم دربارۀ شخصی که روزها، روزه می‌گیرد و تمام شب را بیدار است؟! سخن نمی‌گوید و فقط به عبادت می‌پردازد، وقتی به ما نگاه می‌کند، اعضای بدن ما می‌لرزد و چنان حالتی به ما دست می‌دهد که توانایی و اختیار از ما گرفته می‌شود. عباسیان پس از شنیدن این سخنان، سرشکسته و مأیوس برگشتند. 📌 فرهنگ جامع شهادت معصومین علیهم‌السلام، تألیف گروه حدیث پژوهشکدۀ باقرالعلوم، ترجمۀ محمود لطیفی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۹۰ش، ج ۳، ص ۳۲۶

#گزیده_کتاب #فرهنگ_جامع_شهادت_معصومین ✅ لحظات احتضار امام حسن عسکری علیه‌السلام 📚 اسماعیل‌بن‌علی گفت: در یکی از روزها نزد حضرت حسن عسکری رفتم که ایشان بیمار بود، بیماری‌ای که بر اثر آن از دنیا رفت. امام حسن عسکری به خادمش عقید ـ که سیاه‌پوستی از مردم نوبه و پیشتر خدمتکار حضرت هادی علیه‍‌السلام بود و خود او امام حسن عسکری را بزرگ کرده بود ـ فرمود: «برای من جوشاندۀ مصطکی آماده کن». پس از مدتی صقيل ـ مادر حضرت مهدی - جوشانده را آورد. وقتی امام حسن عسکری کاسه را گرفت تا بنوشد، بر اثر لرزشِ دستانش، لب کاسه به دندان‌هایش می خورد. به‌ناچار، کاسه را زمین گذاشت و به عقید فرمود: «درون اتاق برو، در آنجا کودکی خواهی دید؛ در حال سجده است. او را نزد من بیاور»؛ عقید می گوید: درون اتاق رفتم و کودکی را دیدم که به سجده رفته و انگشت سبابۀ خود را به سمت آسمان بلند کرده است. من سلام کردم و او نمازش را کوتاه کرد. گفتم: سرورم فرمود که بیرون بیایید؛ در این حال مادرش، صقیل آمد و دست او را گرفت و نزد پدر بزرگوارش برد. اسماعیل‌بن‌علی نوبختی می‌گوید: وقتی آن کودک ـ که رنگی روشن، موهایی پیچیده و دندان‌هایش از هم فاصله داشت ـ در برابر امام حسن عسکری قرار گرفت، سلام داد. هنگامی که امام او را دید، گریست و گفت: «ای سرور و آقای خانواده، آب را به من بنوشان که در حال رفتن به سوی خدایم هستم». کودک کاسۀ جوشانده را برداشت و لبان مبارک خود را به دعا یا ذکری حرکت داد و آن را به پدر نوشاند؛ سپس امام حسن عسکری فرمود: «مرا برای نماز آماده کنید». در این حال، بر دامن حضرت دستمالی انداخـته شد و آن کودک، عضو به عضو وضویش داد و بر سر و پاهایش مسح کشید. امام حسن عسکری فرمود: «مژده باد! ای فرزندم که تو صاحب‌الزمانی. تو مهدی و حجت خدا روی زمین هستی. تو فرزند و وصی من و فرزند منی! ... پیامبر، آمدنت را مژده داد و برای تو اسم و کنیه انتخاب کرد. اینها همه، پیمانی است که پدرم از پدرانش - که درود خدا بر آنان باد ـ به من فرموده است. در همان حال از دنیا رفت. درود خدا بر همۀ آنان باد. 📌 فرهنگ جامع شهادت معصومین علیهم‌السلام، تألیف گروه حدیث پژوهشکدۀ باقرالعلوم، ترجمۀ محمود لطیفی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۹۰ش، ج ۳، ص ۳۳۹ و ۳۴۰

برای شنیدن صوت مصاحبۀ صریح و چالشی با آقای محمدقائم خانی نویسندۀ کتاب «سیمرغ سی مرغ»، پیوند زیر را لمس نمایید: https://www.aparat.com/v/uK5UT

✅ از بزرگترین امتحانات عصر ظهور #گزیده_کتاب #فرهنگ_جامع_شهادت_معصومین 📚 نعمانی از علی‌بن‌ابی‌حمزه نقل کرده است: حضرت امام صادق علیه‌السلام فرمود: «روزی که قائم قیام کند، مردم او را نخواهند پذیرفت؛ زیرا او در چهرۀ جوانی، خوش‌ترکیب ظاهر می‌شود ـ و مردم چنين انتظاری ندارند ـ تنها افرادی در شناخت او ثابت می‌مانند که خداوند در عالم ذر از آنها پیمان گرفته باشد». در روایت‌های مشابه نیز آمده است که از بزگترین گرفتاری‌ها و امتحان‌ها این است که سرور آنان به صورت جوانـی ظاهر می‌شود، در صورتی که آنان او را پیرمردی مُسن می‌پنداشتند. 📌 فرهنگ جامع شهادت معصومین علیهم‌السلام، تألیف گروه حدیث پژوهشکدۀ باقرالعلوم، ترجمۀ محمود لطیفی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۹۰ش، ج ۳، ص ۳۵۹