✳️ ضرورت اهتمام به روش اجتهادی «روایت محور و فقاهت مدار» و فوائد کاربست آن این متن مربوط به سال 1401 است که در کانال بازتاب داده شد و از باب اهمیت مجددا ارایه می گردد. 🔹 در آخرین جلسه درس خارج فقه در سال 1401 که در تاریخ بیست و یکم برگزار شد به مناسبت بررسی روایات باب بیست و یکم و باب بیست و دوم کتاب الشهادت از کتاب شریف وسائل الشیعه با عناوین: «بَابُ أَنَّ الصَّبِيَّ إِذَا تَحَمَّلَ الشَّهَادَةَ قَبْلَ الْبُلُوغِ وَ شَهِدَ بِهَا بَعْدَهُ قُبِلَتْ» و «بَابُ مَا تُقْبَلُ فِيهِ شَهَادَةُ الصِّبْيَانِ قَبْلَ الْبُلُوغِ‏»، مساله شهادت اطفال از دو منظر متون روایی و متون فقهی فقیهان شیعه از شیخ مفید تا عموم فقیهان دوران معاصر مورد بررسی قرار گرفت. با بررسی تطبیقی دو منظر متون روایی و متون فقهی نتایج ذیل بدست آمد: 🔹 اول: موارد اشتراک متون فقهی با متون روایی یک؛ شهادت اطفال غیر ممیز چه در حال تحمل و چه در حال ادا مردود است. 🔸 دو؛ شهادت اطفال ممیز در حالت تحمل تنها در صورتی که به هنگام ادا بالغ شده باشند، معتبر است. البته مشروط به دو شرط: 1. مورد شهادت را در خاطر داشته باشند. 2. عدالت داشته باشند. 🔸 سه؛ در مواردی خاص شهادت اطفال افزون بر حالت تحمل، در حالت ادا نیز نافذ است؛ یعنی اطفال با شهود رخدادها در همان حال نابالغ بودن می توانند شهادت دهند؛ مشروط به آن که پراکنده نشده باشند یا آرای آنان متناقض نباشد. 🔹 دوم: موارد اختلاف متون فقهی با متون روایی 🔸 یک؛ در نصوص روایی سخنی از تفکیک میان دختران و پسران نیست، ولی در متون فقهی تنها شهادت پسران معتبر دانسته شده است. 🔸 دو؛ در نصوص روایی سخنی از جراح و شجاج نیست، بلکه سخن از قتل است. به عبارت دیگر در همه روایات سخن از نفوذ شهادت نابالغ ها در باره قتل است که علی القاعده به خاطر دفاع از خون مظلومان پیش بینی شده است، اما تقریبا در همه متون فقهی تاکید می شود که شهادت نابالغ ها در کمتر از قتل نافذ است و عموم فقیهان گذشته و حال موافقت با شهادت اطفال نابالغ در باره قتل را خطر آفرین تلقی کرده اند. به عنوان نمونه صاحب شرایع در این باره چنین آورده است: « والتهجّم على الدماء بخبر الواحد خطر ، فالأولى الاقتصار على القبول في الجراح بالشروط الثلاثة : بلوغ العشر وبقاع الاجتماع على مباح تمسّكاً بموضع الوفاق» 🔸 سه؛ در متون روایی سخن از رسیدن سن اطفال به ده سال نیست. تنها روایت در این زمینه از اسماعیل فرزند امام صادق (ع) نقل شده که بدون تردید غیر قابل اعتنا است. آن چه در روایات آمده تحقق قدرت درک و تشخیص مورد شهادت توسط اطفال نابالغ است. با این حال تقریبا در همه متون فقهی از شیخ مفید گرفته تا متون فقهی دوران معاصر شهادت اطفال به ده سال سن مقید شده است. 🔸 چهار؛ در متون روایی سخنی از اجتماع اطفال نابالغ بر کار حلال نیست، اما در عموم متون فقهی این قید آمده که آن اطفال بر کار حلال و مشروعی همچون تیراندازی اجتماع کنند. تنها فقیهی که بر دو مورد از اختلاف متون فقهی با متون روایی اشاره کرده و آن را مردود دانسته، فیض کاشانی است که در مفتاح 1178 از کتاب مفاتیح الشرایع بعد از نقل آراء فقهی چنین آورده است: « وأقول : ان الواجب أما العمل بالنص من غير تأويل ولا شرط ، أو اطراحه والرجوع إلى الأصول من عدم قبول شهادة الصبي مطلقا ، كما اختاره فخر المحققين ... وأما القول بقبول شهادة ذي العشر مطلقا ، فشاذ ومستنده مقطوع ضعيف متهافت» 👇👇👇

حال چند پرسش اساسی قابل طرح است: 🔹 یک؛ چرا متون فقهی ما گاه از متون روایی فاصله گرفته است که یک نمونه آن در باب شهادت اطفال نابالغ به چهار مورد از تفاوت ها اشاره کردیم؟! وقتی در هیچ روایت معتبری سخنی از تفاوت دختر و پسر نابالغ در شهادت به میان نیامده و به طور روشن تر در هیچ روایتی برای شهادت نابالغ ها سن خاصی تعیین نشده و از سویی دیگر به صراحت از نفوذ شهادت در باره قتل گفتگو شده است، چرا عموم فقیهان ما راهی دیگر پیموده و نظراتی دیگر ارایه کرده اند؟! 🔹 دو؛ چرا عموم فقیهان معاصر گاه بدون مراجعه به روایات اهل بیت (ع) و تحت تاثیر آراء فقهی فقیهان از دوران شیخ مفید تا سده های اخیر، بر اساس دیدگاه آنان تمشی کرده و فتوا دادند؟! 🔹 سه؛ آیا اگر فقیهان شیعه از آغاز تا کنون به جای روش «فقاهت محوری» از روش «روایت محوری» بهره جسته و بدون تاثر پذیری از آراء فقهی پیشینیان و اساتید خود، به طور مستقیم روایات اهل بیت (ع) را مورد مداقه قرار می دادند، گاه دچار چنین فاصله از متون روایی و دیدگاه اهل بیت (ع) می شدند؟! 🔹 واکاوی این نمونه که در آخرین جلسه درس خارج فقه در سال جاری و پس از دوازده سال تاکید و تمشی بر روش «اجتهاد روایت محور و فقاهت مدار» رخ نمود، به خوبی آشکار می سازد که به رغم احترام شامخ به خدمات همه فقهیان گذشته و حال و ارج گذاری تام و تمام به زحمات طاقت فرسای آنان، روش رایج اجتهادی در حوزه های علمیه که مبتنی بر روش «اجتهاد فقاهت محور و روایت مدار» است، حداقل در بخشی از مسایل و گزاره های فقهی دچار آسیب ها و کاستی ها است. 🔹 از نظر این ناچیز همان گونه که در مواردی از جمله در باره حد سفر، زمان غروب شرعی و وجوب نماز جمعه دیدگاه های برگرفته از واکاوی جامع متون روایی ارایه شد و دلایل برتری روش اجتهادی «روایت محور و فقاهت مدار» در کتابی با همین عنوان مورد بررسی قرار گرفت، اگر فقیه در مرحله آغازین و پیش از استغراق در آراء فقهی و شکل گیری ذهن از نقطه نظرات فقیهان گذشته، روایات اهل بیت (ع) در هر باب را به صورت جامع و کامل مورد مداقه و واکاوی دقیق قرار دهد و پس از آن، آراء فقیهان را بررسی کند، از جهت گیری های فقهی که عموما مبتنی بر نظر مشهور شکل می گیرد، در امان می ماند و از سویی دیگر نظرگاهی که به حقیقت و صواب نزدیک تر است، را مورد تایید و تاکید قرار می دهد و از جهت سوم می تواند به مبانی و اصول کلی حاکم بر سراسر فقه اهل بیت (ع) بسیار فراتر از آن چه تاکنون به کف آمده، دسترسی پیدا کند. بر همه اینها این نکته را بیافزایید که امعان توجه به روایات اهل بیت (ع) بستر ساز تحقق فقه اکبر است؛ همان گستره ای از فقه و دین شناسی که از آغاز مورد تاکید ادله ای همچون آیه نفر است. و لله الحمد و له المنة علی نصیری قم/ موسسه معارف وحی و خرد بیست و یک اسفند ماه 1401 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

✳️ جلوه ای از رحمت بیکران الهی در محو کامل گناهان از ذهن و ذاکره همه هستی الكافي عن معاويةَ بنِ وهب : سمعتُ أبا عبدِ اللّه عليه السلام يقول : إذا تابَ العَبدُ تَوبَةً نَصوحا أحَبَّهُ اللّه ُ فسَتَرَ عَلَيهِ فِي الدّنيا و الآخِرَةِ ، فقُلتُ : و كَيفَ يَستُرُ عَلَيهِ ؟ قالَ : يُنسي مَلَكَيهِ ما كَتَبا عَلَيهِ مِنَ الذُّنوبِ ، وَ يوحي إلى جَوارِحِه : اُكتُمي عَلَيهِ ذُنوبَهُ ، وَ يوحي إلى بِقاعِ الأرضِ : اُكتُمي ما كانَ يَعمَلُ عَلَيكِ مِنَ الذُّنوبِ ، فيَلقَى اللّه َ حينَ يَلقاهُ و لَيسَ شَيءٌ يَشهَدُ عَلَيهِ بِشَيءٍ مِنَ الذُّنوبِ الكافى ـ به نقل از معاوية بن وهب ـ : از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمايد : هر گاه بنده توبه خالص كند، خداوند او را دوست بدارد و در دنيا و آخرت برايش پرده پوشى كند. عرض كردم: چگونه برايش پرده پوشى مى كند؟ ـ فرمود : گناهانى كه دو فرشته او برايش نوشته اند، از ياد آنها مى برد و به اعضا و جوارح او وحى مى كند : گناهان او را بپوشانيد و به جاهاى مختلف زمين وحى مى فرمايد : گناهانى را كه در جاى جاى شما انجام مى داد، بپوشانيد. بنا بر اين، آن گاه كه خدا را ديدار كند، چيزى نيست كه به گناهان او گواهى دهد. @nasirigilani_ir

#خارج_فقه (سال چهاردهم) 🔸 #وسائل الشیعه #کتاب_الحدود_و_التعزیرات: أَبْوَابُ حَدِّ الزِّنَا 🔹 جلسه 1263 🗓 شنبه 21 مهر 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: بررسی فقهی روایات: «بَابُ أَنَّ مَنْ زَنَى ثُمَّ جُنَّ وَجَبَ عَلَيْهِ الْحَدُّ» @nasirigilani_ir

📚 #خارج_تفسیر (سال پنجم) 🔹 جلسه: 208 🗓 شنبه 21 مهر 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: ادامه تفسیر آیات شریفه: «وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّیاطِینُ عَلَی مُلْک سُلَیمَانَ وَمَا کفَرَ سُلَیمَانُ وَلَکنَّ الشَّیاطِینَ کفَرُوا یعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَی الْمَلَکینِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ وَمَا یعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّی یقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَکفُرْ فَیتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا یفَرِّقُونَ بِهِ بَینَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ وَمَا هُمْ بِضَارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَیتَعَلَّمُونَ مَا یضُرُّهُمْ وَلَا ینفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنْ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ وَلَوْ أَنَّهُمْ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ خَیرٌ لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ» (بقره، 102 – 103) @nasirigilani_ir

🌑 بازتاب جایگاه پیامبر اکرم(ص) در دو سوره «ضحی» و «انشراح» ✍ استاد پیشکسوت معارف اسلامی دانشگاه، آیت الله علی نصیری گیلانی 🔹از میان سوره های بلند قرآن دو سوره ضحی و انشراح از شگفتی خاصی برخورداراند. نخست آن که به رغم دو سوره بودن و فاصله داشتن با بسمله، از نظر مضمون یک سوره تلقی شده و در نماز با هم خوانده می شوند. اما مهم تر از آن این است که هر دو سوره در وصف پیامبر اکرم (ص) نازل شدند و سراسر آیات آنها خطاب به آن حضرت است. 🔸در سوره ضحی خداوند به پیامبر وعده می دهد که در آخرت جایزه ای به او خواهد داد که راضی اش می کند و آن جایزه طبق روایات #شفاعت است: وَلَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ در سوره انشراح از بلند کردن نام و آوازه ایشان در دنیا سخن به میان آورده است:  وَ رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ کسی که نامش با اراده الهی تاریخ را پر سازد و در قیامت از چنان آبرو و وجاهتی نزد خداوند برخوردار باشد که همه پیامبران به آن غبطه خورند، دیگر چه کم دارد. یعنی بالاترین لطف و موهبت در حق او انجام گرفته است. 🔹پیامبر همه این مراحم را به خاطر دو نکته دریافت کرده است: ۱. در مقام #بندگی چنان از خود عشق، شور و شیدایی نشان داد که آیه آمد بس است و ما خواهان زحمت بیشتر تو نیستیم: مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى ۲. در عرصه #خدمت به خلق و تلاش بی وقفه برای هدایت و تربیت آنان چنان بی تابی داشت که باز پیام الهی آمد که بس است و نزدیک است که خود را هلاک کنی: فَلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ عَلَى آثَارِهِمْ إِن لَّمْ يُؤْمِنُوا بِهَذَا الْحَدِيثِ أَسَفًا 🔸باید باور داشت که هیچکس به پای پیامیر(ص) در عرصه بندگی و خدمت به خلق نرسیده و نخواهد رسید و به هیچ کس دو جایزه شفاعت و بلند آوازی در حد و قواره آن حضرت داده نشده و نخواهد شد. با این حال هر کس هر میزان که در دو عرصه بندگی خداوند و خدمت به خلق صادقانه و مخلصانه تلاش کند، هم وزن با آن در دنیا از نام بلند و ماندگار و در آخرت از شفاعت برخوردار خواهد شد. ●➼‌┅═❧═┅┅───┄ 🌐 کانال نشریه معارف🔻 https://eitaa.com/maarefmags_ir

✳️ تجارب تدریسی در محیط های دانشگاهی (۱) در یکی از ایام تدریس از طریق پنل یک دستگاه برقی ضرورت وجود خداوند، ضرورت وجود قرآن به عنوان کتاب راهنما و ضرورت وجود پیامبر اکرم (ص) به عنوان نماینده کمپانی خداوند تبیین شد. استماع این خاطره به ویژه برای اساتید دانشگاه مفید است. @nasirigilani_ir

✳️ انتشار شصت و هشتمین اثر استاد علی نصیری با عنوان «دیدگاه های حدیثی علامه طباطبایی» به لطف الهی اثر جدید استاد علی نصیری با عنوان «دیدگاه های حدیثی علامه طباطبایی» از سوی انتشارت وحی و خرد وابسته به موسسه معارف وحی و خرد انتشار یافت. در مقدمه این کتاب چنین آمده است: علامه طباطبایی از جمله عالمان برجسته و تاثیر گذار عصر ما است که در دوران تحصیل، توفیق بهره‏مندی از خرمن دانش بزرگانی کم نظیر در زمینه‌های مختلف علوم و عمدتاً در حوزه نجف نصیب او شد. او فقه و اصول را نزد آیات عظام: محمد حسین نائینی و محمدحسین غروی اصفهانی، فلسفه را نزد حکیم متأله سید حسین بادکوبه‌ای، عرفان، سلوک معنوی و معارف الهیه را نزد عارف نامی سیدعلی قاضی طباطبایی فرا گرفت. در دوران پس از تحصیل با حضور در قم و در کنار تدوین برخی از آثار و تربیت شاگردانی عالم و فرهیخته، با صرف بیست سال از عمر با برکت خود، بستر ساز احیای تفسیر در عصر خود شد و توفیق تدوین تفسیر گرانسنگ المیزان را یافت. باید اذعان کرد که تفسیر المیزان پس از تفسیر تبیان شیخ طوسی و مجمع البیان امین الاسلام طبرسی، بهترین تفسیری است که تاکنون در تاریخ تشیع بر قرآن نگاشته شده است. نقش تاثیرگذار تفسیر المیزان آن چنان فرازمند است که پس از انتشار، مرزهای جهان تشیع را درنوردید و در میان محافل عالمان اهل سنت مورد توجه قرار گرفت و از آن زمان تا کنون، کمتر تفسیر شیعی را می‌توان یافت که به تفسیر المیزان مراجعه نکرده و از آن تاثیر نپذیرفته باشد. استفاده از روش تفسیر قرآن به قرآن و کاربست نگاه جمعی به آیات، ارایه تحلیل‌های بسیار دقیق از آیات معارفی قرآن و بازتاب بخش زیادی از آموزه‌های دینی که با عناوینی همچون «بحث قرآنی»، «بحث روایی»، «بحث اجتماعی» و «بحث اعتقادی» در المیزان آمده است، از جمله ویژگی‌های ممتاز این تفسیر است. از جمله ویژگی‌های ستودنی تفسیر المیزان مباحث مفید و گسترده‌ای است که علامه طباطبایی در پایان تفسیر بخش‌هایی از آیات، با عنوان «بحث روایی» آورده و در آن ضمن یادکرد شماری از روایات تفسیری ذیل آیات، در باره سند و متن آنها اظهار نظر کرده است. این دست از دیدگاه‌های حدیثی علامه طباطبایی، تاکنون دستمایه شماری از کتاب‌ها، پایان نامه‌ها و مقالات شده و بسیاری کوشیده‌اند تا افق‌هایی از اندیشه‌های حدیثی ایشان را به تصویر کشند. نگارنده از دهه آغازین تحصیل در حوزه در مشهد مقدس، مطالعه دقیق تفسیر المیزان را در دستور کار خود قرار داد که حاصل آن انتشار کتب و مقالات ذیل بوده است: 1. مقاله «جری و تطبیق در تفسیر المیزان» که در سال 1375 در فصلنامه تخصصی «علوم و معارف قرآن» دانشگاه علوم اسلامی رضوی انتشار یافت. 2. استخراج نظریه علامه طباطبایی با عنوان «قرآن محوری و سنت مداری» که در کتاب «رابطه متقابل کتاب و سنت» به تفصیل آمده و در سال 1386 انتشار یافت. 3. مقاله «معیارهای نقد احادیث از نگاه علامه طباطبایی» در کتاب «مرزبان عقل و وحی» (یادنامه علامه طباطبایی) که در سال 1384 توسط بوستان کتاب قم انتشار یافت. 4. مقاله «دیدگاه‌های حدیثی علامه طباطبایی» که در سال 1392 در فصلنامه «دانش نامه علوم قرآن» انتشار یافت. اینک پس از گذشت سال‌ها از انتشار مقالات پیشگفته، به لطف الهی توفیقی دوباره دست داد تا مجموع این نگاشته‌ها با ویرایشی مجدد و نظمی در خور، در قالب این کتاب سامان یابد. بر این اساس، مباحث کتاب در چهار فصل به شرح سامان یافته است که عبارتند از: فصل اول: جایگاه روایات در تفسیر؛ فصل دوم: گستره حجیت روایات تفسیری؛ فصل سوم: معیارهای نقد محتوایی روایات؛ فصل چهارم: جری و تطبیق در المیزان. سپاس و ستایش بی پایان خود را به خاطر همه نعمت‌ها و لطف‌های بی حد و شمار و از جمله تدوین این کتاب، به محضر خداوند تقدیم می‌دارم و از ساحت مهر و محبت او طلب می‌کنم تا این دست از تلاش‌ها را بستر ساز رشد و تعالی علمی و معنوی و ذُخر و ذخیره در قبر و قیامت قرار دهد! بمنه و کرمه علی نصیری قم/ موسسه معارف وحی و خرد بیست و دوم خرداد ماه 1402 برای تهیه نسخه الکترونیک کتاب «دیدگاه های حدیثی علامه طباطبایی» به آدرس ذیل مراجعه فرمایید: https://taaghche.com/book/215110/ 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

✳️ برای تهیه نسخه الکترونیک کتاب «دیدگاه های حدیثی علامه طباطبایی» به آدرس ذیل مراجعه فرمایید: https://taaghche.com/book/215110/ 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

✳️ مصادیق اراده خیر خداوند نسبت به برخی از بندگان در شماری از روایات از اراده خیر خداوند نسبت به برخی از بندگان سخن به میان آمده و مصادیق مختلف خیر در آنها بازتاب یافته است. در نگریستن در مجموع این دست از روایات نشان می دهد که هر گاه خداوند نسبت به بنده ای اراده خیر و نیکی داشته باشد، سه موهبت بزرگ ذیل به او ارزانی می دارد: یک؛ علوم ظاهری و باطنی خداوند به چنین فردی در ساحت علم و دانش او را اهل علم و بلکه به درجه فقاهت در دین می رساند نیز او را اهل بصیرت قرار داده و فراتر از علوم ظاهری چشم او را به حقایق و ملکوت عالم می گشاید: از پیامبر اکرم (ص) چنین نقل شده است: «إذا أراد الله بعبد خيرا بعث إليه ملكا من خزان الجنة فيمسح صدره فتسخو نفسه بالزكاة.» (دعائم الإسلام، ج 1، ص 240) از امام سجاد (ع) نقل شده که فرمود: «ألا إن للعبد أربع أعين : عينان يبصر بهما أمر دينه ودنياه ، وعينان يبصر بهما أمر آخرته ، فإذا أراد الله بعبد خيرا فتح له العينين اللتين في قلبه فأبصر بهما الغيب في أمر آخرته وإذا أراد به غير ذلك ترك القلب بما فيه» (الخصال، ص 240) در روایت دیگر از امام صادق (ع) چنین آمده است: «إذا أراد الله بعبد خيرا طيب روحه وجسده فلا يسمع شيئا من الخير الا عرفه ولا يسمع شيئا من المنكر الا أنكره» (بصائر الدرجات، ص 36) دو؛ دین و ایمان بایسته خداوند در ساحت اعتقاد و باور، چنین بنده ای را به دین حق؛ یعنی اسلام و ولایت اهل بیت (ع) رهنمون می شود. از امام باقر (ع) در این باره چنین نقل شده است: «إذا أراد الله بعبد خيرا أخذ بعنقه فأدخله في هذا الامر قال: وأومأ بيده إلى رأسه» (المحاسن، ج 1، ص 202 – 203) از امام صادق در این باره چنین نقل شده است: «إذا أراد الله بعبد خيرا نكت في قلبه نكتة بيضاء ، فجال القلب يطلب الحق ، ثم هو إلى أمركم أسرع من الطير إلى وكره» (المحاسن، ج 1، ص 201) نیز از آن حضرت چنین نقل شده است: «عَنِ الْفُضَيْلِ قَالَ قُلْتُ لأَبِي عَبْدِ اللَّه ع نَدْعُو النَّاسَ إِلَى هَذَا الأَمْرِ فَقَالَ يَا فُضَيْلُ إِنَّ اللَّه إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً أَمَرَ مَلَكاً فَأَخَذَ بِعُنُقِه حَتَّى أَدْخَلَه فِي هَذَا الأَمْرِ طَائِعاً أَوْ كَارِهاً» (الكافي، ج 2، ص 213) نیز آن حضرت چنین فرمود: «إِنَّ اللَّه عَزَّ وجَلَّ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً نَكَتَ فِي قَلْبِه نُكْتَةً مِنْ نُورٍ فَأَضَاءَ لَهَا سَمْعُه وقَلْبُه حَتَّى يَكُونَ أَحْرَصَ عَلَى مَا فِي أَيْدِيكُمْ مِنْكُمْ وإِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً - نَكَتَ فِي قَلْبِه نُكْتَةً سَوْدَاءَ فَأَظْلَمَ لَهَا سَمْعُه وقَلْبُه ثُمَّ تَلَا هَذِه الآيَةَ: فَمَنْ يُرِدِ الله أَنْ يَهْدِيَه يَشْرَحْ صَدْرَه لِلإِسْلامِ ومَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّه يَجْعَلْ صَدْرَه ضَيِّقاً حَرَجاً كَأَنَّما يَصَّعَّدُ فِي السَّماءِ» (الكافي، ج 2، ص 214) سه؛ منش و اخلاق شایسته خداوند چنین بنده ای را در ساحت عمل و اخلاق اهل صلاح و سداد و اهل عمل صالح قرار می دهد؛ به گونه ای که صفات نیک در اندیشه و منش او ظاهر می گردد. در روایتی از امام صادق (ع) چنین آمده است: «إِذَا أَرَادَ اللَّه بِعَبْدٍ خَيْراً زَهَّدَه فِي الدُّنْيَا وفَقَّهَه فِي الدِّينِ وبَصَّرَه عُيُوبَهَا» (الكافي، ج 2، ص 130) آن حضرت در جایی دیگر چنین فرمود: «إِنَّ اللَّه عَزَّ وجَلَّ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً - نَكَتَ فِي قَلْبِه نُكْتَةً مِنْ نُورٍ وفَتَحَ مَسَامِعَ قَلْبِه ووَكَّلَ بِه مَلَكاً يُسَدِّدُه وإِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً نَكَتَ فِي قَلْبِه نُكْتَةً سَوْدَاءَ وسَدَّ مَسَامِعَ قَلْبِه ووَكَّلَ بِه شَيْطَاناً يُضِلُّه ثُمَّ تَلَا هَذِه الآيَةَ فَمَنْ يُرِدِ الله أَنْ يَهْدِيَه يَشْرَحْ صَدْرَه لِلإِسْلامِ ومَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّه يَجْعَلْ صَدْرَه ضَيِّقاً حَرَجاً كَأَنَّما يَصَّعَّدُ فِي السَّماءِ» (الكافي، ج 1، ص 165 – 166) هم چنین آن حضرت در این باره چنین فرمود: «إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً نَكَتَ فِي قَلْبِه نُكْتَةً بَيْضَاءَ وفَتَحَ مَسَامِعَ قَلْبِه ووَكَّلَ بِه مَلَكاً يُسَدِّدُه وإِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً نَكَتَ فِي قَلْبِه نُكْتَةً سَوْدَاءَ وسَدَّ مَسَامِعَ قَلْبِه ووَكَّلَ بِه شَيْطَاناً يُضِلُّه» (الكافي، ج 2، ص 214) برگرفته از کتاب «تفسیر برگزیده کافی شریف» اثر استاد علی نصیری 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

#خارج_فقه (سال چهاردهم) 🔸 #وسائل الشیعه #کتاب_الحدود_و_التعزیرات: أَبْوَابُ حَدِّ الزِّنَا 🔹 جلسه 1264 🗓 یکشنبه 22 مهر 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: بررسی فقهی روایات: «بَابُ أَنَّ مَنْ زَنَى وَ ادَّعَى الْجَهَالَةَ غَيْرَ الْمُحْتَمَلَةِ فِي حَقِّهِ لَمْ يُقْبَلْ مِنْهُ وَ كَذَا إِنْ تَزَوَّجَتْ ذَاتُ الْبَعْلِ أَوْ ذَاتُ الْعِدَّةِ أَوْ زَنَتْ فِي الْعِدَّةِ وَ مَا يَجِبُ مَعَ انْتِفَاءِ الشُّبْهَةِ» @nasirigilani_ir

📚 #خارج_تفسیر (سال پنجم) 🔹 جلسه 209 🗓 یکشنبه 22 مهر 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: ادامه تفسیر آیه شریفه: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انْظُرْنَا وَاسْمَعُوا وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ» (بقره، 104) @nasirigilani_ir