✳️ انتشار شصت و ششمین اثر استاد علی نصیری با عنوان «راهنمای تحصیل در حوزه» به لطف الهی اثر جدید استاد علی نصیری با عنوان «راهنمای تحصیل در حوزه» از سوی انتشارت وحی و خرد وابسته به موسسه معارف وحی و خرد انتشار یافت. در بخشی از مقدمه این کتاب چنین آمده است: نگارنده که توفیق حضور چهار دهه از عمر خود در حوزه علمیه را دارد، پیش از این، با تدوین نخستین اثر خود در سال 1374، با عنوان سازمان روحانيت؛ کاستي‏ها و بايستگي‏ها دغدغه خود نسبت به مسایل حوزه را آشکار ساخت و به دنبال آن، مدت‏ها مترصد فرصتی مناسب بود تا کتابی با عنوان راهنماي تحصيل در حوزه تدوین نماید تا برای بسیاری از طلاب جوانی که عموماً با شور وصف ناشدنی پا به حوزه‏ علمیه می‏گذارند، انگیزه‏ها و روش‏های تحصیل در حوزه را بازشناساند. آن چه که توفیق تدوین این کتاب را تسریع بخشید، دو عامل بود: 1. در سال 1391 که به مناسبت تبلیغ دهه صفر در مدرسه علمیه شهر لردگان متوطن شدم، سکونت در حجره و نشست و برخاست با طلاب جوان و مشاهده پرسش‏های فراوانی که آنان در باره حوزه و روش تحصیل در آن داشتند، حال و هوای روزهای آغازین طلبگی و حیرانی آن روزها را برای این ناچیز مجدداً تداعی کرد و از همان مدرسه تدوین کتابی با موضوع مورد اشاره را آغاز کردم. 2. در سال 1396 بنا به دعوت معاونت تهذیب حوزه علمیه قم، در برنامه هفتگی در مدرسه دارالشفاء، آموزش فضلایی که در آستانه تلبس به لباس مقدس روحانیت هستند، توفیق خدمت‏گزاری یافتم و مباحثی را در زمینه جایگاه روحانیت و روش تحصیل و رشد در آن، ارایه کردم. این امر به نوبه خود، انگیزه بیشتری برای به فرجام رساندن این کتاب را فراهم ساخت تا فاضلان حوزه در کنار مباحث شفاهی، اثری مکتوب در این زمینه در اختیار داشته باشند. مجموعه این عوامل، تدوین کتاب راهنماي تحصيل در حوزه به منظور تبیین انگیزه و روش تحصیل در حوزه را تسریع بخشید که اینک در اختیار همه خوانندگان مکرم؛ به ویژه طلاب و فضلاء عزیز حوزه قرار می‏گیرد. بر این اساس، مباحث کتاب در چهارده فصل به شرح ذیل بازتاب یافته است: فصل اول: جایگاه فراگیری علوم اسلامی؛ فصل دوم: حوزه و استمرار هدایت پیامبران؛ فصل سوم: حوزه و سنگربانی از مرزهای اعتقادی؛ فصل چهارم: حوزه و سنگربانی از مرزهای اخلاقی؛ فصل پنجم: حوزه و برعهده گرفتن مسؤلیت‏های اجتماعی؛ فصل ششم: حوزه راهی برای کمال و جاودانگی؛ فصل هفتم: حوزه و خدمت‏گزاری به ولی عصر×؛ فصل هشتم: آشنایی با دروس حوزه؛ فصل نهم: جایگاه علوم حوزوی در فرآیند اجتهاد؛ فصل دهم: روش فراگیری دروس حوزه؛ فصل یازدهم: آشنایی با روش تدریس؛ فصل دوازدهم: روش تحقیق و پژوهش؛ فصل سیزدهم: کوشش خستگی‌ناپذیر و فرصت‌شناسی؛ فصل چهاردهم: تمشیت امور زندگی. همان گونه که از عناوین فصول می توان دریافت، هفت فصل نخست کتاب ناظر به «انگیزه شناسی تحصیل در حوزه» و هفت فصل بعدی؛ یعنی از فصل هشتم تا فصل چهاردهم ناظر به «روش شناسی تحصیل در حوزه» است. در پایان از خداوند منّان و مهربان که به این ناچیز توفیق تدوین این کتاب را ارزانی داشت، سپاس‏گزارم و امیدوارم به آگاهی بیش از پیش طلاب و فاضلان حوزه با انگیزه‏ها و روش‏های تحصیل و نقش حوزه در تعلیم، تربیت و سنگربانی از مرزهای اعتقادی و اخلاقی دین‏داران و عشق و شیدایی بیشتر آنان به این راه بیافزاید. والله ولی التوفیق و علیه التکلان علی نصیری قم، موسسه معارف وحی و خرد 20/10/1393 برای تهیه نسخه الکترونیک کتاب «راهنمای تحصیل در حوزه» به آدرس ذیل مراجعه فرمایید: https://taaghche.com/book/214046/ 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

✳️ برای تهیه نسخه الکترونیک کتاب «راهنمای تحصیل در حوزه» به آدرس ذیل مراجعه فرمایید: https://taaghche.com/book/214046/ 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

✳️ مدرسه قرآن و حدیث مشهد تابستان 1403 فیلم سخنرانی استاد نصیری با عنوان: «کاربرد قواعد اصولی در فهم قرآن و حدیث» جلسه اول https://www.aparat.com/v/mujdd3y?playlist=11626143

✳️ مدرسه قرآن و حدیث مشهد تابستان 1403 فیلم سخنرانی استاد نصیری با عنوان: «کاربرد قواعد اصولی در فهم قرآن و حدیث» جلسه دوم https://www.aparat.com/v/mujdd3y

✳️ مدرسه قرآن و حدیث مشهد تابستان 1403 فیلم سخنرانی استاد نصیری با عنوان: «کاربرد قواعد اصولی در فهم قرآن و حدیث» جلسه سوم https://www.aparat.com/v/qvpg1iq?playlist=11626143

✳️ مدرسه قرآن و حدیث مشهد تابستان 1403 فیلم سخنرانی استاد نصیری با عنوان: «کاربرد قواعد اصولی در فهم قرآن و حدیث» جلسه چهارم https://www.aparat.com/v/iovu55a?playlist=11626143

✳️ انتشار شصت و هفتمین اثر استاد علی نصیری با عنوان «تبار شناسی روایات طبی» به لطف الهی اثر جدید استاد علی نصیری با عنوان «تبار شناسی روایات طبی» از سوی انتشارت وحی و خرد وابسته به موسسه معارف وحی و خرد انتشار یافت. در بخشی از مقدمه این کتاب چنین آمده است: نگارنده با امعان توجه به اهمیت و جایگاه روایات طبی، در سه دهه گذشته، بخشی از مطالعات خود را به واکاوی این دست از روایات اختصاص داد که حاصل این دست از مطالعات در قالب چند مقاله انتشار یافت. آن چه اینک در قالب این کتاب در اختیار خوانندگان مکرم قرار می‌گیرد، ویراست و نگاهی نو از مجموع چند مقاله منتشره در این زمینه است که در هفت فصل به شرح ذیل سامان یافته است: فصل اول: مفاهیم و کلیات فصل دوم: گستره آموزه‌های طبی در قرآن و روایات فصل سوم: معناشناسی سلامت از نگاه آموزه‌های دینی فصل چهارم: روایات طبی و قلمروی دین فصل پنجم: اعتبارسنجی روایات طبی فصل ششم: نقد شبهه راهیافت خطا در روایات طبی فصل هفتم: اعتبار سنجی حدیث ذباب مهم‌ترین محورهای مورد نظر نگارنده در باره روایات طبی که در این کتاب مورد تاکید قرار گرفته‌اند، به شرح ذیل‌اند: یک؛ همان‌گونه که سلامت از نگاه اسلام به دو حوزه سلامت روحی و سلامت جسمی تقسیم می‌شود، روایات طبی نیز ناظر به این دو حوزه صادر شده‌اند. دو؛ از آن جا که هدف آموزه‌های وحیانی اسلام هدایت و تربیت آدمیان است که بالطبع با مقوله روح و روان آنان به عنوان ماهیت اصلی وجود انسان، سر و کار دارد و از این جهت بدن انسان از محدوده این هدف خارج است، آن بخش از طب و درمان که با بدن انسان سر و کار دارد، خارج از قلمروی دین قلمداد می‌گردد و بازتاب آنها در آموزه‌های دینی از باب ارتباط بدن با روان است. سه؛ روایات طبی بسان سایر روایات به شمار می‌روند و از این جهت در اعتبار سنجی آنها باید از روش بررسی صدوری و متنی بهره جست. بر این اساس آن دست از روایات طبی که در منابع معتبر بازتاب یافته و دارای صحت صدور بوده و متن آنها با دستاوردهای قطعی علم مخالفت نداشته باشند، صحیح و قابل استناد خواهند بود. چهار؛ روایات طبی با فرض صحت صدور از معصومان، دارای اعتبار و حجیت بوده و شبهه راهیافت خطا در آنها از هر جهت مردود است. برای تهیه نسخه الکترونیک کتاب «تبار شناسی روایات طبی» به آدرس ذیل مراجعه فرمایید: https://taaghche.com/book/214358/ 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

✳️ برای تهیه نسخه الکترونیک کتاب «تبار شناسی روایات طبی» به آدرس ذیل مراجعه فرمایید: https://taaghche.com/book/214358/ 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

✳️ پیام ارسالی یکی از دوستان فاضل سلام علیکم وقت بخیر ضمن عرض تسلیت شهادت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها ، در مورد روایت شریفی که امروز ، مورد بحث بود ، و امام علیه السلام فرمودند مگر می شود در جامعه اسلامی زنی اطلاع نداشته باشد که ..... نکته ای می خواستم عرض کنم از سوالاتی که برخی افراد می پرسند برداشت می شود ، بله افرادی هم هستند که واقعا هیچ اطلاعی از احکام شرعی ندارند و متاسفانه مرتکب خطاها و گناهان کبیره ای هم می شوند که بعضاً پیامدهای خیلی بدی برای زندگی فردی و خانوادگی شان دارد. از باب نمونه این سوال را پرسیده اند که دختر و پسری به هم علاقمند بوده اند ، به هر دلیلی ازدواج نکرده اند ، و دختر با فرد دیگری ازدواج کرده ، بعد از او خوشش نیامده قصد طلاق داشته، قبل از طلاق با همان مردی که از قبل همدیگر را می خواستند، ارتباط برقرار کرده ، بعد هم که طلاق گرفته ، بدون نگه داشتن عده ، با اون مرد قبلی ازدواج می کند الان هم چند فرزند دارد حالا بعد از گذشت ۲۰ سال عذاب وجدان گرفته و می خواهد خودکشی کند و دنبال راه حل هست؟ یا متاسفانه با ورود ماهواره و پخش فیلم ها، اینطور به خانم ها القا کرده اند اگر مرد زن دیگری گرفت به شما خیانت کرده و شما هم خیانت او را باید مثل خودش پاسخ دهید و مع الاسف هستند خانم های که مرتکب خطا می شوند یا معضل دیگری که هست برخی خانم ها به جهت شغل و کسب درآمد در کارگاه یا شرکت خصوصی استخدام می شوند و چون ساعات زیادی با نامحرم و صاحب کار سپری می کنند در دام شیطان می افتند در حالیکه همسر و فرزند هم دارند. قصدم خدای ناخواسته جسارت و اعتراض به فرمایش امام معصوم علیه السلام نیست ، می خواهم عرض کنم وضعیت امروز جامعه ما متاسفانه خیلی متفاوت است و نباید فکر شود همه مردم همه احکام و مسائل شرعی را می دانند هر گاه در متن جامعه می روم به این مطلب می رسم هر چند بسیاری از افراد ادعاهای فراوانی نسبت به علم و مدرک و ثروت و قدرت و .... دارند ولی واقعا از حقایق و حتی از احکام ابتدایی دین بی اطلاع هستند. به هر جهت هواهای نفسانی خود مردم ، تبلیغات مسموم دشمن ، خطاهای مسئولین و ....همه دست به دست هم داده و موجب شده ، که نوجوانان و جوانان ما رغبتی به یادگیری مسایل دینی ندهند و در مسجد و پای منبر و ...نروند در مدارس و دانشگاه هم که هدف دروس دیگر و مدرک و تخصص است لذا به نظر می رسد دلسوزان دین و حوزه های علمیه باید راه حلی بیابند و ایتام آل محمد صلی الله علیه و آله وسلم را از این مصیبت ها نجات دهند. امیدوارم خداوند متعال به شما استاد بزرگوار و فرهیخته طول عمر با عزت و سربلندی عنایت فرماید و همواره موفق باشید. علیکم السلام با عموم درد دل های جنابعالی موافقم. بحث دیروز ما ناظر به جهل قاصر و مقصر بود و عرض شد هر کس که ادعای جهل به حکم داشته باشد و در این مدعا صادق باشد با فرض عدم کوتاهی در دستیابی به احکام الهی معذور است. بخشی از مشکلات مورد اشاره شما ناظر به کنار گذاشته شدن روحانیت به عنوان مرجع علمی و اخلاقی مردم است که هم تبلیغات دشمنان به آن دامن زد و هم کوتاهی ها و غفلت های گسترده امثال ما. موفق باشید. @nasirigilani_ir

✳️ تفسیر حدیث: مُحَادَثَةُ الْعَالِمِ عَلَى الْمَزَابِلِ خَيْرٌ مِنْ مُحَادَثَةِ الْجَاهِلِ عَلَى الزَّرَابِيِّ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيه ومُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى جَمِيعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ دُرُسْتَ بْنِ أَبِي مَنْصُورٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ(ع) قَالَ: مُحَادَثَةُ الْعَالِمِ عَلَى الْمَزَابِلِ خَيْرٌ مِنْ مُحَادَثَةِ الْجَاهِلِ عَلَى الزَّرَابِيِّ واژه «مزابل» جمع «مزبله» به معنای جای زباله است: «الزبل بالكسر: السرجين و موضعه مزبلة ومزبلة أيضا بضم الباء.» (الصحاح، ج 4، ص 1715) و واژه «زرابی» جمع «زِربی» است؛ به معنای بالشچه ها و گستردنی ها وهر چه که گسترده و بر آن تکیه شود: «الزرابي بالفتح والتشديد: الطنافس المخملة ، واحدها زربية مثلثة الزاي والزرابي : البسط أيضا وزرابي البيت: ألوانه ، وشبهوا ألوان البسط بها ، ومبثوثة مفرقة في مجالسهم بكثرة وفي القاموس الزرابي النمارق والبسط وكلما بسط واتكي عليه ، الواحد زربي يكسر ويضم.» (مجمع البحرین، ج 2، ص 78) مزبله یا خاکدان؛ یعنی همان جایی که زباله و خس و خاشاک در آن می ریزند، جزو بی مقدارترین مکان ها به شمار می رود که هیچ انسان با طبع سلیم حاضر به توقف در آن نمی شود؛ تا چه رسد به آن که بر روی آن بنشیند و ساعتی به گفت و شنود بپردازد. بی مقداری مزبله یا توقف و استراحت در آن در برخی از روایات نیز مورد تاکید قرار گرفته است؛ به عنوان نمونه در بخشی از یک روایت که به گفتگوی حضرت عیسی (ع) با یاران ایشان اختصاص یافته، چنین آمده است: «فَالْتَفَتَ عِيسَى (ع) إِلَى الْحَوَارِيِّينَ فَقَالَ: يَا أَوْلِيَاءَ اللَّه أَكْلُ الْخُبْزِ الْيَابِسِ بِالْمِلْحِ الْجَرِيشِ والنَّوْمُ عَلَى الْمَزَابِلِ خَيْرٌ كَثِيرٌ مَعَ عَافِيَةِ الدُّنْيَا والآخِرَةِ.» خوردن نان خشک با نمک نیم کوفته و خواب بر خاکدان در صورتی که همراه با عافیت دنیا و آخرت باشد، خیر بسیار است. چنان که پیداست در این روایت خوابیدن در زباله دان به عنوان نماد محرومیت از نعمت های دنیوی برشمرده است. در روایت دیگر به نقل از امام صادق (ع) چنین آمده است: «مَرَّ رَسُولُ اللَّه (ص) بِجَدْيٍ أَسَكَّ مُلْقًى عَلَى مَزْبَلَةٍ مَيْتاً فَقَالَ لأَصْحَابِه كَمْ يُسَاوِي هَذَا فَقَالُوا لَعَلَّه لَوْ كَانَ حَيّاً لَمْ يُسَاوِ دِرْهَماً فَقَالَ النَّبِيُّ ص والَّذِي نَفْسِي بِيَدِه لَلدُّنْيَا أَهْوَنُ عَلَى اللَّه مِنْ هَذَا الْجَدْيِ عَلَى أَهْلِه (الکافی، ج 2، ص 139) به استناد این روایت دنیا از نگاه رسول اکرم (ص) از بچه میشی که گوش آن بریده شده و بر زباله دانی افتاده باشد، بی مقدارتر است. نیز نقل شده که حضرت امیر (ع) از کنار مزبله ای عبور می کرد و فرمود: این زباله ها همان است که اهل بخل نسبت به آن بخل و رقابت داشتند: «وقَدْ مَرَّ بِقَذَرٍ عَلَى مَزْبَلَةٍ - هَذَا مَا بَخِلَ بِه الْبَاخِلُونَ - ورُوِيَ فِي خَبَرٍ آخَرَ أَنَّه قَالَ - هَذَا مَا كُنْتُمْ تَتَنَافَسُونَ فِيه بِالأَمْسِ» (حکمت، 195) نیز در روایت دیگر در باره حضرت یوسف (ع) چنین آمده است: «أن يوسف (ع) مر في موكبه على امرأة العزيز وهي جالسة على مزبلة فقالت: الحمد لله الذي جعل الملوك بمعصيتهم عبيدا ، وجعل العبيد بطاعتهم ملوكا أصابتنا فاقة فتصدق علينا . (الامالی، ص 52) بر این اساس، برتری گفت و شنود با عالم بر روی مزبله با گفت و شنود با جاهل بر روی فرش به معنای آن است که نشست و برخاست با عالم در هر حال از نشست و برخاست با جاهل برتر است. از این جهت در این روایت مزبله یا بالشچه موضوعیت ندارد و معنای آن این است که همنشینی با عالم در هر حالتی که همراه با تنگنا و سختی باشد، بر همنشینی با جاهل برتری دارد. راز این برتری آن است که وقتی انسان با عالم می نشیند بر دانش او افزوده می شود؛ برای حرکت به سوی رشد و کمال تشویق می شود؛ گره های علمی او باز می شود یا بر علم و دانش همنشینان افزوده می شود، اما در برابر همنشینی با جاهل بر جهل انسان می افزاید و چه بسا چنین نشستی آزار دهنده باشد؛ از جاهل عمل و حرکتی سر زند که معتقدات و باورهای فرد مورد سخریه قرار گیرد. از این جهت همنشینی با عالم هم به علم و هم به عمل می افزاید و در برابر؛ همنشینی با جاهل افزون بر آن که از علم انسان می کاهد، در بُعد عملی باعث زیان می شود؛ مگر آن که شرایط و مقتضیات به گونه ای باشد که حضور عالم به رشد و تعالی جاهل منتهی گردد. برگرفته از کتاب «تفسیر برگزیده کافی شریف» اثر استاد علی نصیری 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir