#امام_زمان #با_مهدی_علیه_السلام #اشعار_مهدوی شب است و‌من نگران صباح فردایم سحر دوباره میرسد و‌من به فکر احیایم هزار سال گذشت و‌خبر نشد ،اری به انتظار نشستم به راه مولایم زمانه برسر جنگست و‌ظلم بسیار است و‌من : شکسته پری در فضای غوغایم نشانه ای ز نگارم ندارم و‌حیران میان مکه و آن ذی طوی و‌ رضوایم چگونه شرح دهم : تشنه ام و عطشانم کجاست آب گوارا به دشت و صحرایم سراب ها را همه دیدم چه مفتضح بودند چقدر دلزده از مدعی رسوایم من از سقیفه تبری بجویم ای مردم چنان که منزجر از هر چه رأی و شورایم منم که دل به قیامی ز قامتی بستم که اوست دلبر و‌محبوب و سرو‌ رعنایم مرا به زید و فلان نیست حاجت و‌کاری که من بنده ی اویم ، و اوست اقایم اگر هزار سال دگر هم نیاید آن سرور درون قبر و‌لحد منتظر چو احیایم بلی که دست نخواهم کشید از مهدی فدای نام دل انگیز و‌شهد احلایم ندیده اید رخش را ملامتم مکنید که از چه واله و‌مفتون چنان زلیخایم به خال گونه ی او‌ من تمام می بخشم هزار بلخ و‌سمرقند و صد بخارایم ز روی فضل و‌کرم بارها بدست اورد دل رمیده ی من را امام و‌مولایم هموست نعم الامیر و‌هموست حی قدیرم منش : هماره غلام و‌اسیر و شیدایم خدای سایه ی او را کم از سرم نکند به یمن سایه او : بی نیاز طوبایم همیشه من فرجش را ز حق طلب کردم اگر چه دور ز وادی زهد و تقوایم کسی که مهدی ما را نمی شناسد او یقین که کافر و‌ملحد شود به فتوایم تملم خلق بدانید مهدوی هستم به گاه دم زدن از او نبوده پروایم اگر به نزد شما جرم من فقط این است منم مجرم و در راه خویش برجایم بچرخ تا که بچرخیم ای ز مهدی دور تو را به تیر دعا می زنم سحرهایم تمام عمر ز داغ حسین ناله زدم که روضه خوان محافل به اذن زهرایم مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن! به شعر و‌نثر و خطابه بلیغ معنایم مرا تا نفسی هست از علی گویم که من : حامد مدح علی اعلایم شعر:حجت‌الاسلام شیخ حامدرضا #معاونیان 🔅 #میلاد_پیامبر_اکرم مبارک #محمد_پیامبر_وحدت .