🌻🦋 🦋 🔻#قصیده #شهودّیه تورا در عمق باور دیده بودم برون از دیده سر دیده بودم اگرچه دادیم چشم ودل وگوش ترا از چشم دلبر دیده بودم اگر چه عمر من در خواب بگذشت ترا در خواب بهتر دیده بودم ترا صبح ازل«فی مقعدٍ صدق» ترا در شام آخر دیده بودم ترا پیش از حجاب جسم وجانم بدون رنگ وپیکر دیده بودم به شادی وغم ودر خواب وبیدار ترا چون صبح اسفر دیده بودم اگرچه هرکجا ودر همه چیز ترا بیچون وبی‌‌مر دیده بودم ترا یوم‌الحساب وجای میزان به پاداش وبه کیفر دیده بودم ترا درآن زمان بی‌زمانی ز حدّ وجا فراتر دیده بودم نه بااین دیده آلوده منظر ترا با چشم دیگر دیده بودم ترا در عطر گل، آواز بلبل ترا در سنگ وگوهر دیده بودم ترا عریان به خلوت پر ز آزرم تهی از زیب و زیور دیده بودم ترا پیش از شکفتن در بهاران مثال غنچهٔ تر دیده بودم ترا پیش از گلاب وعطر بازار به باغ ودشت قمصر دیده بودم ترا در عصمت گلهای وحشی خوش وبکر ومعطّر دیده بودم ترا در بال پرواز پرنده ترا در نقش هر پر دیده بودم ترا در دانه‌‌های هراناری به هربرگ صنوبر دیده بودم ترا در نغمه مرغ شباویز به آهنگ کبوتر دیده بودم ترا در کوی وبرزن، جا وبیجا به محراب وبه سنگر دیده بودم ترا در شعر باران با ترانه ترا در برق وتندر دیده بودم ترا در هر نسیمی در سحرگاه ترا با باد صرصر دیده بودم ترا در کوه وجنگل، چشمه و رود به دریا وبه بندر دیده بودم ترا در کوه ودشت وباغ وصحرا ترا در بحر ودر برّ دیده بودم ترا در درّه‌های دور وحشی ترا در مشک وعنبر دیده بودم تو را در قه‌قه کبک خرامان به هوهوی قلندر دیده بودم ترا در خنده ناز شکوفه ترا در برگ شبدر دیده بودم ندیدم چیزکی با چشم تحقیر اگر برگ چغندر دیده بودم ترا در عقل وتدبیر پدرها به قهر ومهر مادر دیده بودم ترا در کعبه ودر زمزم وطور در اسماعیل وهاجر دیده بودم ترا در چهره مهر پیمبر تو را با آل اطهر دیده بودم ترا در پرده اسرار زهرا ترا در چاه حیدر دیده بودم ترا زیر سمّ اسبان وحشی چنان گلهای پرپر دیده بودم ترا عطشان کنار مهر زهرا بروی خاک بی‌سر دیده بودم ترا در چهره گریان زینب پریشان موی ومضطر دیده بودم ترا از چشم زینب، سخت زیبا میان خون وآذر دیده بودم غبارآلوده در میدان پیکار به روی نعش اکبر دیده بودم ترا بر دست سالار شهیدان شکفته مثل اصغر دیده بودم کنار علقمه بی‌دست وبازو ترا آغوش مادر دیده بودم ترا بر نیزه وبرخاک ودر خون به طشت ولب به خیزر دیده بودم گهی درمطبخ وخورجین خولی به‌خاک وخون منوّر دیده بودم ترا چون گنج در ویرانه شام درآن دامان دختر دیده بودم میان حلقه منظومه عشق ترا بشکوه وبا فرّ دیده بودم ترا در آسمان وکهکشانها به ماه ومهر واختر دیده بودم ترا با حور وغلمان بهشتی کنار حوض کوثر دیده بودم ترا با نوح وابراهیم وموسی چو عیسیٰ روح پرور دیده بودم ترا در چهره انسان کامل به هستی شاه وسرور دیده بودم ترا آن حجت الله مهدی راه ولی عصر ورهبر دیده بودم ترا در چهره عمّاریاسر ترا در زهد بوذر دیده بودم ترا در سیره سلمان ومقداد ترا چون حمزه اژدر دیدم بودم ترا در شورش صحن گهرشاد چو بهلولان، دلاور دیده بودم ترا در نطق غرّای مدرّس ترا نوّاب نوبر دیده بودم ترا در خطبه‌های طالقانی چنان شمشیر أشتر دیده بودم ترا در هیبت پیر خمینی به زنجیر وبه منبر دیده بودم ترا‌ «سیّدعلیّ اَلحسینی» چنین فرزانه رهبر دیده بودم ترا در چهره چمران عارف ستم سوز وهنرور دیده بودم به‌مظلومیّت و داغ بهشتی ترا بی‌دست وبی‌سر دیده بودم چنانکه قاسم ملک سلیمان ترا عمری به سنگر دیده بودم ترا در پانزده خردادخورشید به شهرقم مکدّر دیده بودم ترا در هفده شهریور سرخ به شهرلاله پرپر دیده بود هزار وسیصدو پنجاه هفت بود ترا روح مصوّر دیده بودم ترا در فتح خرمشهر وپاوه ترا فاتح به خیبر دیده بودم ترا در هر نبیّ و هر وصیّ به مؤمن یا به کافر دیده بودم ترا در هرکس وهرچیز وهرجا منزّه از مقرّر دیده بودم ترا همراه وقبل وبعد هرچیز به هر مِرآ ومنظر دیده بودم یکی را مظهر اضلال واغوا یکی را هاد ورهبر دیده بودم یکی را جلوه نور وهدایت یکی را ظلمت وشرّ دیده بودم اگرچه دم بدم رخ می‌نمایی ترا من نامکرر دیده بودم ندیدم سیر، هر بارت همیشه ولی از پیش بهتر دیده بودم نه در دنیا، ورای هرچه هستی ترا در عالم«ذَرّ» دیده بودم ز قبل گفتن«قالوا بلیٰ»یم بلایت رامکرر دیده بودم چنان آئینه‌های روبرویی ترا اندر برابر دیده بودم ترا در خلوت آئینه دل مثال روی دلبر دیده بودم ترا عاری ز عیب وپاک از نقص بری از شرک وهر شرّ دیده بودم ترا درهر سحر من میکشم آه اگر صدبار ایدر دیده بودم کجا وکی؟ نمیدانم! ولی من ترا یکبار دیگر دیده بودم ورای آنچه گفتیم ونگفتیم ترا در عمق باور دیده بودم ♥️#ابوالفضل‌فیروزی_نی‌نوا 🗒۱۴۰۳/۵/۴

🌻🦋 🦋 🔻#قصیده #شهودّیه تورا در عمق باور دیده بودم برون از دیده سر دیده بودم اگرچه دادیم چشم ودل وگوش ترا از چشم دلبر دیده بودم اگر چه عمر من در خواب بگذشت ترا در خواب بهتر دیده بودم ترا صبح ازل«فی مقعدٍ صدق» ترا در شام آخر دیده بودم ترا پیش از حجاب جسم وجانم بدون رنگ وپیکر دیده بودم به شادی وغم ودر خواب وبیدار ترا چون صبح اسفر دیده بودم اگرچه هرکجا ودر همه چیز ترا بیچون وبی‌‌مر دیده بودم ترا یوم‌الحساب وجای میزان به پاداش وبه کیفر دیده بودم ترا درآن زمان بی‌زمانی ز حدّ وجا فراتر دیده بودم نه بااین دیده آلوده منظر ترا با چشم دیگر دیده بودم ترا در عطر گل، آواز بلبل ترا در سنگ وگوهر دیده بودم ترا عریان به خلوت پر ز آزرم تهی از زیب و زیور دیده بودم ترا پیش از شکفتن در بهاران مثال غنچهٔ تر دیده بودم ترا پیش از گلاب وعطر بازار به باغ ودشت قمصر دیده بودم ترا در عصمت گلهای وحشی خوش وبکر ومعطّر دیده بودم ترا در بال پرواز پرنده ترا در نقش هر پر دیده بودم ترا در دانه‌‌های هراناری به هربرگ صنوبر دیده بودم ترا در نغمه مرغ شباویز به آهنگ کبوتر دیده بودم ترا در کوی وبرزن، جا وبیجا به محراب وبه سنگر دیده بودم ترا در شعر باران با ترانه ترا در برق وتندر دیده بودم ترا در هر نسیمی در سحرگاه ترا با باد صرصر دیده بودم ترا در کوه وجنگل، چشمه و رود به دریا وبه بندر دیده بودم ترا در کوه ودشت وباغ وصحرا ترا در بحر ودر برّ دیده بودم ترا در درّه‌های دور وحشی ترا در مشک وعنبر دیده بودم تو را در قه‌قه کبک خرامان به هوهوی قلندر دیده بودم ترا در خنده ناز شکوفه ترا در برگ شبدر دیده بودم ندیدم چیزکی با چشم تحقیر اگر برگ چغندر دیده بودم ترا در عقل وتدبیر پدرها به قهر ومهر مادر دیده بودم ترا در کعبه ودر زمزم وطور در اسماعیل وهاجر دیده بودم ترا در چهره مهر پیمبر تو را با آل اطهر دیده بودم ترا در پرده اسرار زهرا ترا در چاه حیدر دیده بودم ترا زیر سمّ اسبان وحشی چنان گلهای پرپر دیده بودم ترا عطشان کنار مهر زهرا بروی خاک بی‌سر دیده بودم ترا در چهره گریان زینب پریشان موی ومضطر دیده بودم ترا از چشم زینب، سخت زیبا میان خون وآذر دیده بودم غبارآلوده در میدان پیکار به روی نعش اکبر دیده بودم ترا بر دست سالار شهیدان شکفته مثل اصغر دیده بودم کنار علقمه بی‌دست وبازو ترا آغوش مادر دیده بودم ترا بر نیزه وبرخاک ودر خون به طشت ولب به خیزر دیده بودم گهی درمطبخ وخورجین خولی به‌خاک وخون منوّر دیده بودم ترا چون گنج در ویرانه شام درآن دامان دختر دیده بودم میان حلقه منظومه عشق ترا بشکوه وبا فرّ دیده بودم ترا در آسمان وکهکشانها به ماه ومهر واختر دیده بودم ترا با حور وغلمان بهشتی کنار حوض کوثر دیده بودم ترا با نوح وابراهیم وموسی چو عیسیٰ روح پرور دیده بودم ترا در چهره انسان کامل به هستی شاه وسرور دیده بودم ترا آن حجت الله مهدی راه ولی عصر ورهبر دیده بودم ترا در چهره عمّاریاسر ترا در زهد بوذر دیده بودم ترا در سیره سلمان ومقداد ترا چون حمزه اژدر دیدم بودم ترا در شورش صحن گهرشاد چو بهلولان، دلاور دیده بودم ترا در نطق غرّای مدرّس ترا نوّاب نوبر دیده بودم ترا در خطبه‌های طالقانی چنان شمشیر أشتر دیده بودم ترا در هیبت پیر خمینی به زنجیر وبه منبر دیده بودم ترا‌ «سیّدعلیّ اَلحسینی» چنین فرزانه رهبر دیده بودم ترا در چهره چمران عارف ستم سوز وهنرور دیده بودم به‌مظلومیّت و داغ بهشتی ترا بی‌دست وبی‌سر دیده بودم چنانکه قاسم ملک سلیمان ترا عمری به سنگر دیده بودم ترا در پانزده خردادخورشید به شهرقم مکدّر دیده بودم ترا در هفده شهریور سرخ به شهرلاله پرپر دیده بود هزار وسیصدو پنجاه هفت بود ترا روح مصوّر دیده بودم ترا در فتح خرمشهر وپاوه ترا فاتح به خیبر دیده بودم ترا در هر نبیّ و هر وصیّ به مؤمن یا به کافر دیده بودم ترا در هرکس وهرچیز وهرجا منزّه از مقرّر دیده بودم ترا همراه وقبل وبعد هرچیز به هر مِرآ ومنظر دیده بودم یکی را مظهر اضلال واغوا یکی را هاد ورهبر دیده بودم یکی را جلوه نور وهدایت یکی را ظلمت وشرّ دیده بودم اگرچه دم بدم رخ می‌نمایی ترا من نامکرر دیده بودم ندیدم سیر، هر بارت همیشه ولی از پیش بهتر دیده بودم نه در دنیا، ورای هرچه هستی ترا در عالم«ذَرّ» دیده بودم ز قبل گفتن«قالوا بلیٰ»یم بلایت رامکرر دیده بودم چنان آئینه‌های روبرویی ترا اندر برابر دیده بودم ترا در خلوت آئینه دل مثال روی دلبر دیده بودم ترا عاری ز عیب وپاک از نقص بری از شرک وهر شرّ دیده بودم ترا درهر سحر من میکشم آه اگر صدبار ایدر دیده بودم کجا وکی؟ نمیدانم! ولی من ترا یکبار دیگر دیده بودم ورای آنچه گفتیم ونگفتیم ترا در عمق باور دیده بودم ♥️#ابوالفضل‌فیروزی_نی‌نوا 🗒۱۴۰۳/۵