#پرواز_با_نماز 48 بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما نوجوانهای عزیز یکی از سوال هایی که از شما نوجوان های اهل نماز می پرسند این هست که : «نماز یه کار تکراری هست. حوصله ات سر نرفت؟ خسته نشدی از بس نماز خوندی؟ صبح نماز، ظهر نماز، شب نماز!» اگه از شما این رو بپرسند چی جواب میدی؟ یه نفر این سوال رو از «شهید یزدان شیخ نژاد» پرسید. این شهید بزرگوار لبخندی زد و با خوشرویی به سوال کننده گفت : «شما غذا می خوری و غذا یه کار تکراری هست. خسته نشدی؟ حوصله ات سر نرفت از بس غذا خوردی؟ صبح غذا، ظهر غذا، شب غذا!» طرف مقابل سکوت کرد. یه مقدار دیگه این شهید بزرگوار استدلال آورد. سوال کننده گفت : «قانع شدم که خودم هم نماز بخوانم» ببینیند جسمِ ما نیاز به غذا داره که اگر غذاش نباشه یا دیر بشه ما بی حوصله می شویم و خسته می شویم و اگه خیلی دیر بشه حتی ممکن هست بمیریم. خداوند هم می دونست روحِ ما نیاز به غذا داره که اگر غذاش نرسه بی حوصله میشه، خسته میشه و ممکن هست روح ما بمیره. آقا امیرالمؤمنین فرمودند : ذِكرُ اللّهِ قُوتُ النُّفوسِ ؛ یاد خدا غذای روح ماست. خداوند روزانه پنج بار بر ما واجب کرده که در قالبِ جملات و حرکات خاصی او رو یاد کنیم. چون دوستِ مون داشته بر ما واجب کرده. شهید بزرگوار «محمود شهبازی» هر موقع صدای اذان رو می شنید اگر سر سُفره بود بلند می شد می رفت برای نمازِ اول وقت. بهش می گفتند : غذات سرد میشه. می گفت : اگر دیر برم غذای روحم سرد میشه. نماز یعنی غذای روح مون رو اول وقت، با حوصله و آرام آرام بخوریم.

#پرواز_با_نماز 49 بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما نوجوان عزیز شمایی که روزانه پنج بار در کلاس بندگی یعنی نماز شرکت می کنی. بعضی نوجوان ها فکر می کنند نماز، فقط درس بندگی میده. درستش این هست که هم درس بندگی میده و هم درس زندگی میده و هم درس فرماندهی میده. دوستِ شهید «محمود کاوه» میگه ایشون به من زنگ زد با عصبانیت و ناراحتی! که چرا سایه بانِ بالای میدانِ صبحگاه رو درست کردی؟ گفتم : «برای اینکه موقعی که سخنرانی می کنی از آفتاب یا از بارون در امان باشی و اذیت نشی» با ناراحتی گفت : پس من با نیرو هایُم چه فرقی می کنم؟ من خودم رو از نیروی خودم بالاتر نمی دونم. بیا سایه بان را بردار و ببر! گفتم : حالا شما استفاده نمی کنی. موقعی که مهمون میاد زشت هست... بذار سایه بان باشه. گفت : پس من زیر سایه بان نمی روم. تدارکات گردان برای شهید بزرگوار «عبدالحسین برونسی» میوه آورد. پرسید : «به همه نیروها از همین میوه دادی؟» گفت : نه. اون جور که خرجی مون زیاد میشه. با اَخم و ناراحتی گفت : پس من با نیرو چه فرقی می کنم؟ من خودم رو بالاتر از نیروی خودم نمی دونم. ما با هم مساوی هستیم. نیروی تدارکات میگه : «برای همه نیروها اون میوه رو فراهم کردیم تا عبدالحسین برونسی از اون میوه خورد» این شهیدِ بزرگوار تو صفِ غذا می ایستاد. بهش می گفتند : «شما فرمانده‌ای و دیگران رزمنده هستی. شما بشینید برات غذا می آوریم» می خندید و می گفت : «مگه من با نیروی خودم چه فرقی می کنیم؟ ما با هم، هم سطح هستیم» این دو فرمانده درس فرماندهی شون رو از نماز گرفتن. خداوند تو نماز جماعت به فرمانده یعنی پیشنماز میگه : «تو باید با نمازگزاران هم سطح باشی یا پایین تر. خودت رو نباید بالاتر بدونی و امتیازات ویژه نباید برای خود قائل بشی. اگر جای نمازت بالاتر باشه نمازت باطل هست» سعی کنیم درس های نماز رو یاد بگیریم و در زندگی مون اجرا کنیم.

#پرواز_با_نماز 50 بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما نوجوان عزیز شمایی که روزانه پنج بار در درس بندگی خدا یعنی نماز شرکت می کنید. نوجوان عزیز! می خواهم برات تعریف کنم که نماز علاوه بر درس بندگی، درس زندگی هم به ما می ده. دوست شهید بزرگوار «سردار حسن باقری» میگه با این شهید ساعت ها رفتیم شناسایی. کیلومترها پیاده رفته بودیم. از زانوها تا نوکِ انگشت پامون دیگه برای خودمون نبود! به شدت درد می کرد. تو مسیر برگشت نماز ظهرمون رو اولِ وقت کنار جاده خوندیم. من روی چمن ها ایستادم و شهید حسن باقری روی شن ها. بعد از نماز ظهر بهش گفتم تو که پات درد می کنه، اون جا نایست، چون اون جا بیشتر درد می گیره. بیا روی چمن ها نماز بخون. گفت : «زمین های چمن برای مردم هست. من که از صاحبش اجازه نگرفتم. شاید راضی نباشه» نماز این درس رو به ما می ده که : «اگر خواستی از اموال و حقِّ دیگران استفاده کنی ولو دو دقیقه نشستنِ در جای او باشه، باید از او اجازه بگیری» اگر تو نماز جماعت در مدرسه کسی رو هُل بدی و جایش به زور بنشینی، آن نمازت صحیح نیست. اگر آبی که برای وضو استفاده می کنیم، صاحبش راضی نباشه وضویِ ما صحیح نیست و نمی تونیم باهاش نماز بخوانیم‌. شهید «اسدالله کشمیری» خوب درسِ نماز رو یاد گرفته بود. دوستانش میگن با این شهیدِ بزرگوار تو دوره نوجوانی از کنار یه زمینِ هندوانه رد شدیم و به شدّت تشنه بودیم. یه هندونه از زمین در آوردیم و پاره کردیم و همه خوردیم به جز شهید کشمیری. هر چی بهش اصرار کردیم لب نزد! گفت : این هندونه مال مردم هست و من بدونِ اجازه به اموال مردم دست نمی زنم. سعی کنیم درس های نماز رو خوب یاد بگیریم و تو زندگی مون اجرا کنیم.