آدمی که می خواهد بنویسد باید به اطرافش با دقت نگاه کند. نگاه یک نویسنده به محیط پیرامونش با آدم‌های عادی فرق می‌کند. شاید اگر نویسنده‌ها می‌خواستند مانند دیگر آدم‌ها به دنیای اطراف خود و اتفاقات آن نگاه کنند، هیچ اثر خارق‌العاده‌ای شکل نمی‌گرفت. اجازه بدهید یک مثال واقعی از یک نویسنده صاحب نام بیاوریم: «يك شب داخل كافه‌اي كه همينگوي می‌رفت جنجالی به‌پا شد. همه اين طرف و آن طرف پناه گرفتند و زير ميز و صندلي ها قايم شدند. شنيدم يك نفر در شلوغ‌ترين ساعت كافه هفت تيرش را بيرون كشيده و چند تير به يكي زده و او را كشته، اين دو نفر بعدها شدند شخصيت‌های اصلي داستان همينگوی، در داستان پروانه و تانك. از ديدن روش همينگوی در داستانش شگفت زده می‌شوم. جرقهٔ اوليه خيلي از داستان‌های من هم از موقعيت‌ها و آدم‌هاي واقعي گرفته شد.» (از زندگي نامه لنگستون هیوز، شاعر و داستان‌نويس) #نویسندگی #همینگوی #کتاب @nebeshtan

«نوشتن برای من به فهم و درک کار کمک می‌کند. نوشتن برای من بخشی از فرایند فهم موضوع است…از این طریق مسائل مشخصی برایم معلوم و محرز می‌شوند… مهم برای من خودِ فرایندِ تفکر است که قرار گرفتن در آن رضایت مرا تأمین می‌کند… آیا مایلم تأثیرگذار باشم؟ نه، می‌خواهم بفهمم.» (هانا آرنت، گفت‌وگو با گونتر گاوس، از کتاب «در جست‌وجوی معنای زندگی») #قصار #نویسندگی #کتاب @nebeshtan

نوشتن، تصحیح‌کردنِ زندگی است و تنها چیزی است که از ما در برابر زخم‌ها و ضربه‌های زندگی محافظت می‌کند. (انریکه ویلا ماتاس) #قصار @nebeshtan

تو شبی در انتظاری ننشسته ای چه دانی که چه شب گذشت بر منتظران ناشکیبت #شعر #سعدی @nebeshtan

#آوای_نبشتن #قرص_خواب @nebeshtan

گاهی اوقات سعی می‌کنم جهان را در غیاب ادبیات تصور کنم. جهانی که در آن توی هواپیماها هیچ کتابی نیست و کتابفروشی‌ها و کتابخانه‌ها مملو از قفسه‌های خالی‌اند (در این جهان کتابخانۀ خودم هم دیگر در حال سرریز نیست) دیگر صنعت چاپ و سایت آمازونی در کار نیست و وقتی بی‌خوابی به سرم می‌زند، کنار تخت‌خوابم چیزی پیدا نمی‌شود. همۀ این‌ها ناگوارند؛ اما در برابر این تصور که اگر ادبیات هرگز به وجود نیامده بود و قصه‌ها، نه شفاهی تعریف می‌شدند و نه به روی کاغذ می‌آمدند چه بر سر ما می‌آمد، چیزی نیستند. تصور چنین جهانی برای‌‌مان تقریباً غیرممکن است. درک ما از تاریخ و از ظهور و افول امپراتوری‌ها و ملت‌ها همگی شکل متفاوتی پیدا می‌کرد. اکثر ایده‌های فلسفی و سیاسی هرگز پا به عرصۀ وجود نمی‌گذاشتند، زیرا ادبیاتی که به آن‌ها پروبال داده هرگز به رشتۀ تحریر درنمی‌آمد. تقریباً تمامی باورهای مذهبی نیز با حذف متونی که در آن‌ها بیان شده‌اند، ناپدید می‌شدند. (مارتین پوکنر) شرح عکس: گابریل گارسیا مارکز در کافه #از_نوشتن #ادبیات #کتاب @nebeshtan

اریک راث، نویسندۀ فیلمنامۀ فارست گامپ، سرگذشت عجیب بنجامین باتن، نفوذی و... در این ویدیو از تجربه‌های نوشتن‌اش می‌گوید. #از_زبان_نویسنده @nebeshtan

آن نافه مراد که می خواستم ز بخت در چین زلف آن بت مشکین کلاله بود #امروز_با_حافظ @nebeshtan

نوشتن، تمرین زندگی است. (مارگریت دوراس) #قصار @nebeshtan

حباب وار براندازم از نشاط کلاه اگر ز روی تو عکسی به جام ما افتد #آوای_نبشتن #قرص_خواب @nebeshtan

پرسیدند:‌کدام خصلت در آدمی نافع‌تر است؟ گفت: عقلی وافر. گفتند: اگر نبود؟ گفت: حُسن ادب. گفتند: اگر نبود؟ گفت: برادری مشفق تا مشورتی کند. گفتند: اگر نبود؟ گفت: خاموشیِ دائم. گفتند: اگر نبود؟ گفت: مرگِ در حال... (تذکره الاولیا، عطار) #عطار @nebeshtan

‏هیچ‌ نیمه‌ گمشده‌ای وجود ندارد. تنها چیزی که وجود دارد تکه‌هایی از زمان است که در آن‌ها ما با کسی حال خوشی داریم. حالا ممکن است سه دقیقه باشد، دو‌ روز، پنج سال یا همه‌ی عمر. (بیگانه، آنتوان چخوف) #کتاب_بخوانیم @nebeshtan