یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هبچ کس نبود این فراز را همه شنیدین که توی زبان فارسی، قبل از گفتن داستان و برای بیان اینکه این اتفاق مال خیلی وقت‌ها پیش بوده، به کار میبرن و همه قصه‌ها را ما معمولا با این جمله آشنا شنیدیم: 《یکی بود یکی نبود، زیر گنبد کبود، غیر از خدای مهربون هیچکس نبود》 حالا جالبه که ببینیم توی زبان‌ها و فرهنگ‌های مختلف، چه جمله‌هایی را برای شروع قصه گفتن‌هاشون به کار می‌برند. توی هر زبانی یه اصطلاح دارن ولی جالب تر از همه بنظرم کره‌ایه. کره‌ای‌ها میگن: 《وقتی ببر‌ها هم سیگار میکشیدن》 ظاهرا هم علتش این بوده که زمان‌های قدیم از پیر و خردسال و غنی و فقیر توی کره سیگار میکشیدن. تا اینکه سلسله‌ی«چوسان؛ اشراف زاده‌ها» این عادت رو منع کردن و این عادت رو مختص افراد ثروتمند قرار دادن! بخاطر همین این اصطلاح که بیانگر زمان‌های خیلی دور هست، استفاده میشه. تو زبان کاتالانی میگن 《زمانی که هیولاها حرف میزدن و آدما ساکت بودن》. توی آلمانی میگن: 《پشت هفت کوه و هفت جنگل》 (هندیا میگن پشت هفت دریا و هفت رودخونه) جالبه که یکی بود یکی نبود را هم به همین شکل توی رومانیایی، کردی و مالتی بکار میبرن. توی زبان ترکیه میگن: 《زمان‌هایی که کک‌ها آرایشگر بودن و شترها دلال》 《وقتی من گهواره‌ی مادرمو تکون می‌دادم》 روزی روزگاری، تو کاه های الک شده》 استرالیایی‌ها میگن: 《یک زمانی در زمان رویاها》 Once upon a time in the dreamtime آذری‌ها میگن: 《بیر واریدی بیر یوخیدی، گودَ بیر بولود واریدی》؛ یعنی: یکی بود یکی نبود تو آسمون یه ابر بود. #فرهنگ_عامه @nebeshtan