حباب وار براندازم از نشاط کلاه اگر ز روی تو عکسی به جام ما افتد #آوای_نبشتن #قرص_خواب @nebeshtan

پرسیدند:‌کدام خصلت در آدمی نافع‌تر است؟ گفت: عقلی وافر. گفتند: اگر نبود؟ گفت: حُسن ادب. گفتند: اگر نبود؟ گفت: برادری مشفق تا مشورتی کند. گفتند: اگر نبود؟ گفت: خاموشیِ دائم. گفتند: اگر نبود؟ گفت: مرگِ در حال... (تذکره الاولیا، عطار) #عطار @nebeshtan

‏هیچ‌ نیمه‌ گمشده‌ای وجود ندارد. تنها چیزی که وجود دارد تکه‌هایی از زمان است که در آن‌ها ما با کسی حال خوشی داریم. حالا ممکن است سه دقیقه باشد، دو‌ روز، پنج سال یا همه‌ی عمر. (بیگانه، آنتوان چخوف) #کتاب_بخوانیم @nebeshtan

نیامدی و دیر شد... #جمعه_های_انتظار #ابتهاج @nebeshtan

زیرسایه‌ی عادت‌ها شاید اگر بگوییم همه‌ی آدم‌های موفق، مرهون عادت‌های خوبشان هستند، به گزاف سخن نگفته باشیم. کافیست نگاهی به زندگی نویسندگان بزرگ تاریخ بیاندازیم. اکثر قریب به اتفاق آن‌ها واجد یک صفت و عادت خوب هستند: نظم روزانه‌ی کاری. لئون تولستوی: «باید هر روز بنویسم و هیچ روزی را از دست ندهم. این کار بیش از آن که برای موفقیت در نوشتن ضروری باشد، یاری‌ام می‌کند تا مهار برنامه‌ی روزانه‌ام از دست نرود.» گوستاو فلوبر: «در زندگی‌ات مثل یک بورژوا منظم و مرتب باش تا بتوانی در کارت اصیل و بی‌رحم باشی.» هنری میلر: «برای حفظ لحظات راستین شهود هنری، باید بسیار منضبط بود و به زندگی انضباط بخشید.» هاروکی موراکامی: «بی‌هیچ تغییری به برنامه‌ی روزانه‌ام (بیدار شدن در ساعتِ چهار صبح/ پنج شش ساعت نوشتن بی‌وقفه/ ورزش/ مطالعه/ گوش کردن موسیقی/ به بستر رفتن در ساعت ۹ شب) پایبندم. آن چه اهمیت دارد تکرار این کار است، یک جور هیپتونیزم. خود را هیپتونیزم می‌کنم تا بر ژرفای ذهنی‌ام بیافزایم.» چاک کلوز: «آماتورها منتظر الهام می‌مانند، اما ما می‌رویم سر کار و شروع می‌کنیم به کار کردن.» جالب است بدانید که اکثر این بزرگان هم آدمِ صبح خیلی زود بوده‌اند؛ یعنی بیدار شدن در ساعت چهار، پنج یا شش صبح بین آن‌ها کاملاً رایج بوده است. #نویسندگی #موفقیت #نظم @nebeshtan

خواب بیداران ببستی وان گه از نقش خیال تهمتی بر شب روان خیل خواب انداختی #امروز_با_حافظ @nebeshtan

از دورنگی‌های مردم خسته‌ام؛ حق با تو بود باده پنهان در قبا دارند و قرآن در بغل #حسین_دهلوی @nebeshtan

همه اخلاق بد، از ظلم و کین و حسد و حرص و بی‌رحمی و کبر، چون در توست، نمی‌رنجی! چون آن را در دیگری می‌بینی، می‌رمی و می‌رنجی! #مولانا (فیه ما فیه) @nebeshtan

جیمز جویس، هفت سال پیوسته روی اولیس کار کرد. طبق محاسبات خودش، این شاهکار بیست هزار ساعت از او وقت گرفت و طی آن هشت بیماری و ۱۹ تغییر آدرس (از اتریش گرفته تا سوئیس، ایتالیا و فرانسه) را پشت سر گذراند. #نویسندگی @nebeshtan

#آوای_نبشتن @nebeshtan

این واقعیتی عجیب است که بهترین داستان‌های کوتاه لزوماً بهترین و عمیق‌ترین سوژه‌ها را ندارند. منظورم این است که مهم‌ترین جنبه‌ی آن‌ها سوژه نیست، بلکه سبک نگارش‌شان است؛ سبک غیرمستقیمی که به‌واسطه‌ی آن چیز مهمی را روشن می‌کنند. سوژه‌ی ظاهری‌شان ممکن است بی‌اهمیت به‌نظر بیاید ولی با استفاده از آینه‌ی غیرمستقیم هنر، سر از جاهای عمیق و فراموش نشدنی درمی‌آورد. سوژه‌ی عمیق خیلی سرراست و مستقیم است. این مسئله جایی برای تخیل و زمینه‌ی تفسیری ذهن باقی نمی‌گذارد. ادبیات درخشان تقریباً همیشه غیرمستقیم است. (بن اُکری) #قصار #نویسندگی @nebeshtan

سینه‌ی تنگِ من و بار غم او، هیهات مردِ این بارِ گران نیست دلِ مسکینم #امروز_با_حافظ @nebeshtan