eitaa logo
ندای قلم|هنر در خدمت عقیده..✍
344 دنبال‌کننده
1.5هزار عکس
918 ویدیو
9 فایل
خوشنویسی هنر درخدمت عقیده خط نستعلیق ثلث نسخ هما دست نویس کاپرپلیت پروفایل مناسبتی آموزش های رایگان هرچه میخواهد دل تنگت بگو(ناشناس) https://harfeto.timefriend.net/17229615919313
مشاهده در ایتا
دانلود
من آقای مداح نیستم! ولی اگر بودم، تمام این ده شب روضه‌ی عمه می‌خواندم! اینطور رسم است که روضه‌خوان‌ها هر شبِ محرم، روضه‌ی یکی از شهدا را بخوانند. من هم می‌خواندم، اما به سَبکِ خودم! مثلا شبِ اول که روضه‌ی مسلم، باب است، از آنجایی می‌خواندم که خبرِ مسلم را آوردند، خبر آنقدر وهم‌آور بود که همانجا یک عده از کاروان حسین جدا شدند، زینب صورت برگرداند دید دارند می‌روند! هِی نگاهِ حسینش کرد، هِی نگاهِ این ترسیده‌ها که به همین راحتی حسین را رها می‌کنند... هر چه که باشد، خب خانم است دیگر! حتما تَهِ دلش خالی شد، اما دوید خودش را رساند به حسین: دورت بگردم عزیر خواهر، همه‌شان هم که بروند، خودم هستم... بعد هم دوید سمتِ خیامِ بی‌بی‌ها، آرامشان کرد، دل‌داریشان داد، نگذاشت یک وقت بترسند... یا مثلا شب دوم که روضه ی ورود به کربلا میخوانند فقط از دلهره های زینب میخواندم که ازبچگی تا کنون چه چیزها که درباره ی کربلا نشنیده بود و حالا رسیده بود به همان کربلا ... یا شب سوم که روضه ی رقیه میخوانند از بی تابی های رقیه میخواندم که عمه زینب چگونه آرامش میکرد . که وقتی رقیه جان از کاروان جا می ماند عمه جان چطور به دنبالش می رفت ...عمه است دیگر شاید خیلی از مسیر برادرزاده ی داغدیده اش با پاهای پرآبله را به آغوش میکشیده و باخود می برده تا کمی از رنجش کم کند...از آنجایی میخواندم که درخرابه عمه می بیند رقیه خوابیده ولی هرچه عمه نوازشش میکند رقیه بیدارنمی شود ازینکه عمه یکهو دلش فرومیریزد که خدایا امانت برادرم...و هرچه میکند رقیه بیدار نمی شود و عمه می ماند و فکر اینکه چگونه جواب برادر را بدهد... یا مثلا شبِ چهارم که روضه‌ی جناب حر را میخوانند، از آنجایی میخواندم که حر راه را بست، میگفتم زینب پرده‌ی کجاوه‌ها را انداخت تا یک وقت این زن‌ها و بچه‌ها چشمشان به قد و قامت حر نیفتد و قالب تهی کنند! بچه‌ها را مشغول بازی کرد، زن‌ها را گرمِ تسبیح... یا مثلا وقتی قرار بود روضه‌ی هر کدام از شهدا را بخوانم، میگفتم هر کس از شهدا که به زمین افتاد زینب تا وسط میدان هروله کرد، بالای سر هر شهیدی رفت خودش همانجا شهید شد، اما نگذاشت حسین کنار شهید، جان بدهد! برای همه شهدا دوید، به عدد تمام شهدا به دادِ حسینش رسید، از کنار تمام مقتل‌ها حسین را بلند کرد و به خیمه‌گاه رساند.. اما نوبت به دو آقازاد‌ی خودش که رسید، دوید توی پستوی خیمه‌گاه خودش را پنهان کرد، یک جایی که یک وقت با حسین چشم به چشم نشود و خدای نکرده حسین یک لحظه از رویَش خجالت بکشد، حتی پیکرها را هم که آوردند از خیمه‌گاه بیرون نیامد، می‌خواست بگوید حسین جان اصلا حرفش را هم نزن، اصلا قابلت را نداشت، کاش جای دو پسر دوهزار پسر داشتم که فدایت شوند... در تمام روضه ها، محور را زینب قرار میدادم و اول و آخرِ همه‌ی روضه‌ها را به زینب گره می‌زدم... آنقدر از زینب می‌خواندم و از زینب میگفتم تا دلها را برای شام غریبان آماده کنم... بعد تازه آن وقت روضه‌ی اصلی را رو می‌کردم... حالا این زینبی که از روز اول دویده، از روز اول به داد همه رسیده، از روز اول نگذاشته آب توی دلی کسی تکان بخورد... حالا تازه دویدن‌هایش شروع شده... اول باید یک دور همه‌ی بچه‌ها و زن‌ها را فرار بدهد... یک دور دنبال یک یکشان بدود، یک وقت آتش به دامنشان نگرفته باشد... یک دور تمامشان را بغل کند یک وقت از ترس قالب تهی نکرده باشند... در تمام این دویدن‌ها دنبال این هشتاد و چند زن و بچه، هِی تا یک مسیری بدود و باز برگردد یک وقت آتش به خیمه زین العابدین نیفتاده باشد... بعدِ غارتِ خیمه‌گاه، باز دویدن‌های بعدش شروع شود، حالا بدود تا بچه‌ها را پیدا کند... بچه‌ها را بشمارد و هی توی شماردن‌ها کم بیاورد و در هر بار کم آمدنِ عددِ بچه‌ها، خودش فروپاشد و قلبش از جا بیرون شود و باز با سرعت بیشتر بدود تا گم شده‌ها را پیدا کند... بعد باز دور بعدیِ دویدن‌هایش شروع شود، هِی تا لب فرات بدود قدری آب بردارد، خودش لب به آب نزند، آب را به زن‌ها و بچه‌ها بنوشاند و دوباره بدود تا قدری دیگر آب بیاورد... تازه اینها هنوز حتی یک خرده از دویدنهای زینب نبود.. از فردای عاشورا که کاروان را راه انداختند، تازه دویدن‌های زینب شروع شد! زینب هِی پِی این شترهای بی جهاز دوید تا یک وقت بچه‌ای از آن بالا پایین نیفتد.. تا یک وقت، سری از بالای نیزه‌ها فرونیفتد.. من آقای مداح نیستم ولی اگر بودم تمام این ده شب، روضه‌ی دویدن‌های زینب را می‌خواندم... آن وقت شب یازدهم که مجلسم تمام میشد و بساط روضه‌ها از همه جا جمع می‌شد، دیگر خیالم راحت بود، اینها که روضه‌های زینب را شنیدند، تا خودِ اربعین خواهند سوخت، حتی اگر دیگر جایی خبر از روضه نباشد... سلامٌ علی قلب زینب الصبور و لسانها الشکور🖤🖤🖤 @nedayeghalam
سلام علی قلب زینب الصبور و لسانها الشکور🖤🖤🖤 @nedayeghalam
من آقای مداح نیستم! ولی اگر بودم، تمام این ده شب روضه‌ی عمه می‌خواندم! اینطور رسم است که روضه‌خوان‌ها هر شبِ محرم، روضه‌ی یکی از شهدا را بخوانند. من هم می‌خواندم، اما به سَبکِ خودم! مثلا شبِ اول که روضه‌ی مسلم، باب است، از آنجایی می‌خواندم که خبرِ مسلم را آوردند، خبر آنقدر وهم‌آور بود که همانجا یک عده از کاروان حسین جدا شدند، زینب صورت برگرداند دید دارند می‌روند! هِی نگاهِ حسینش کرد، هِی نگاهِ این ترسیده‌ها که به همین راحتی حسین را رها می‌کنند... هر چه که باشد، خب خانم است دیگر! حتما تَهِ دلش خالی شد، اما دوید خودش را رساند به حسین: دورت بگردم عزیر خواهر، همه‌شان هم که بروند، خودم هستم... بعد هم دوید سمتِ خیامِ بی‌بی‌ها، آرامشان کرد، دل‌داریشان داد، نگذاشت یک وقت بترسند... یا مثلا شب دوم که روضه ی ورود به کربلا میخوانند فقط از دلهره های زینب میخواندم که ازبچگی تا کنون چه چیزها که درباره ی کربلا نشنیده بود و حالا رسیده بود به همان کربلا ... یا شب سوم که روضه ی رقیه میخوانند از بی تابی های رقیه میخواندم که عمه زینب چگونه آرامش میکرد . که وقتی رقیه جان از کاروان جا می ماند عمه جان چطور به دنبالش می رفت ...عمه است دیگر شاید خیلی از مسیر برادرزاده ی داغدیده اش با پاهای پرآبله را به آغوش میکشیده و باخود می برده تا کمی از رنجش کم کند...از آنجایی میخواندم که درخرابه عمه می بیند رقیه خوابیده ولی هرچه عمه نوازشش میکند رقیه بیدارنمی شود ازینکه عمه یکهو دلش فرومیریزد که خدایا امانت برادرم...و هرچه میکند رقیه بیدار نمی شود و عمه می ماند و فکر اینکه چگونه جواب برادر را بدهد... یا مثلا شبِ چهارم که روضه‌ی جناب حر را میخوانند، از آنجایی میخواندم که حر راه را بست، میگفتم زینب پرده‌ی کجاوه‌ها را انداخت تا یک وقت این زن‌ها و بچه‌ها چشمشان به قد و قامت حر نیفتد و قالب تهی کنند! بچه‌ها را مشغول بازی کرد، زن‌ها را گرمِ تسبیح... یا مثلا وقتی قرار بود روضه‌ی هر کدام از شهدا را بخوانم، میگفتم هر کس از شهدا که به زمین افتاد زینب تا وسط میدان هروله کرد، بالای سر هر شهیدی رفت خودش همانجا شهید شد، اما نگذاشت حسین کنار شهید، جان بدهد! برای همه شهدا دوید، به عدد تمام شهدا به دادِ حسینش رسید، از کنار تمام مقتل‌ها حسین را بلند کرد و به خیمه‌گاه رساند.. اما نوبت به دو آقازاد‌ی خودش که رسید، دوید توی پستوی خیمه‌گاه خودش را پنهان کرد، یک جایی که یک وقت با حسین چشم به چشم نشود و خدای نکرده حسین یک لحظه از رویَش خجالت بکشد، حتی پیکرها را هم که آوردند از خیمه‌گاه بیرون نیامد، می‌خواست بگوید حسین جان اصلا حرفش را هم نزن، اصلا قابلت را نداشت، کاش جای دو پسر دوهزار پسر داشتم که فدایت شوند... در تمام روضه ها، محور را زینب قرار میدادم و اول و آخرِ همه‌ی روضه‌ها را به زینب گره می‌زدم... آنقدر از زینب می‌خواندم و از زینب میگفتم تا دلها را برای شام غریبان آماده کنم... بعد تازه آن وقت روضه‌ی اصلی را رو می‌کردم... حالا این زینبی که از روز اول دویده، از روز اول به داد همه رسیده، از روز اول نگذاشته آب توی دلی کسی تکان بخورد... حالا تازه دویدن‌هایش شروع شده... اول باید یک دور همه‌ی بچه‌ها و زن‌ها را فرار بدهد... یک دور دنبال یک یکشان بدود، یک وقت آتش به دامنشان نگرفته باشد... یک دور تمامشان را بغل کند یک وقت از ترس قالب تهی نکرده باشند... در تمام این دویدن‌ها دنبال این هشتاد و چند زن و بچه، هِی تا یک مسیری بدود و باز برگردد یک وقت آتش به خیمه زین العابدین نیفتاده باشد... بعدِ غارتِ خیمه‌گاه، باز دویدن‌های بعدش شروع شود، حالا بدود تا بچه‌ها را پیدا کند... بچه‌ها را بشمارد و هی توی شماردن‌ها کم بیاورد و در هر بار کم آمدنِ عددِ بچه‌ها، خودش فروپاشد و قلبش از جا بیرون شود و باز با سرعت بیشتر بدود تا گم شده‌ها را پیدا کند... بعد باز دور بعدیِ دویدن‌هایش شروع شود، هِی تا لب فرات بدود قدری آب بردارد، خودش لب به آب نزند، آب را به زن‌ها و بچه‌ها بنوشاند و دوباره بدود تا قدری دیگر آب بیاورد... تازه اینها هنوز حتی یک خرده از دویدنهای زینب نبود.. از فردای عاشورا که کاروان را راه انداختند، تازه دویدن‌های زینب شروع شد! زینب هِی پِی این شترهای بی جهاز دوید تا یک وقت بچه‌ای از آن بالا پایین نیفتد.. تا یک وقت، سری از بالای نیزه‌ها فرونیفتد.. من آقای مداح نیستم ولی اگر بودم تمام این ده شب، روضه‌ی دویدن‌های زینب را می‌خواندم... آن وقت شب یازدهم که مجلسم تمام میشد و بساط روضه‌ها از همه جا جمع می‌شد، دیگر خیالم راحت بود، اینها که روضه‌های زینب را شنیدند، تا خودِ اربعین خواهند سوخت، حتی اگر دیگر جایی خبر از روضه نباشد... سلامٌ علی قلب زینب الصبور و لسانها الشکور🖤🖤🖤 @nedayeghalam
✅چهارده معصوم ع: ✅مداحی: ✅مناسبت های ملی: ✅موسیقی: ✅شخصیت ها: #ققنوس #آلبر_کامو #شازده_کوچولو #میرزا_کوچک_خان_جنگلی #امام_موسی_صدر #علامه_طباطبایی_ره #تفسیر_المیزان #علامه_جعفری #شریعتی #رهبری #دکتر_شکوری #امیرکبیر ✅مذهبی: #شهدا #شهادت #شهید_رئیسی #شهید_جمهور #شهدای_خدمت #شهید_گمنام #شهید_محسن_حججی #شهید_تهرانی_مقدم #آرمان_علی_وردی #شیعه_انگلیسی #هیئت_سکولار #قرآن #سوره_حج #مناجات #آرامش #خدا #مباهله #تطهیر #آیه_غار #امر_به_معروف #نهی_از_منکر #عید_الزهرا ✅متفرقه: #پروفایل #زندگی #کتاب #سپاسگزاری #درک #مدرک #مامان #عشق #شکست #موفقیت #اندکی_تامل #توت_فرنگی #نوستالژی #بیوگرافی #یادها #حق #استیکر #خوانسار #قم #شیراز #طنز #دوست #باران #برف #خشکسالی #تولد #دل #قلب #شکرگزاری ✅فلسطین: #فلسطین #روز_قدس #غزه #اسرائیل_کودک_کش #بیمارستان_معمدانی #طوفان_الاقصی #پایداری #انتقام #خیبر_خیبر_یاصهیون #نصر #طوفان_الاحرار #انتقام_سخت #وعده_صادق #قدس #دفاع_مشروع #یهود #بقیع #اسرائیل #پدر_موشکی #شهید_تهرانی_مقدم
اول ماه صفر سالروز ورود کاروان اسرای کربلا به شام تسلیت باد.🖤🥀 @nedayeghalam