• . توی ِ آشپزخانه ، هال ، پذیرایی . قدم میزدم و نمیدانستم باید چه کار کنم برگشتم توی ِ اتاق ؛ نشستم بالای سرش . چراغ خاموش بود و اتاق تاریک همین که میدانستم توی آن اتاق است و دارد نفس میکشد برایم کافی بود . آرام شدم . . دلم میخواست در آن حالت زمان متوقف بماند و هرگز جلو نرود ! هرگز . . اما عقربه های ساعت با من سر ِ لج داشتند از همیشه تند تر می‌چرخیدند ؛ می‌چرخیدند و می‌چرخیدند . . ساعت شد دو و ربع دست روی شانه هایش گذاشتم و آرام شانه اش را تکان دادم . . • • ادامه روایت در کتاب ِ °[ گلستان ِ یازدهم ]° #هفته‌کتاب_و‌کتابخوانی - ᴺ ᴱ ᴶ ᴬ ᵀ -