خدایا باشه من سعی میکنم زحمت ها، مسئولیت ها، بار ذهنی، «بلند پرواز بودن» رو قبول کنم ولی تو حساب من و جدا از آدمایی که چون از حال لذت نمیبرن و به آینده دل میبندن؛ حساب کن. باش؟
و همینطور جدا از آدمایی که زندگیشون بناست رو ترساشون و همینطور آدمایی که زندگیشون بنا رو ری اکشن مردمه
و کلا حسابمو جدا از آدمایی که برای "موفقیت" تلاش میکنن نه برای در اونحیطه موفق شدن حساب کن..
ولی میدونم..نمیشه که من رو از جماعت تنبلان و بی انگیزگان حساب نکنی..
توی این وضعیتم که دلم میخواد یهو از همه گروه ها لف بدم همه اپارو حذف کنم گوشیمو ریست کنم کلا،موهامو بتراشم و...
به شکل عجیب غریبی رو مخ خودمم،و راه فراری نمی یابم..
لایمکن الفرار من حکومتی؟
نقطه.
شاید اینقدر از راحتی ضروری نبود ولی خب تصمیمی بود که گرفته شد(فعل مجهول)
دوست دارم از امروز هم بنویسم