جبریل آمده خبر داده به همه مژده ی سحر داده خبر از فیض مستمر داده نغمه ای عاشقانه سر داده که خدا رزق بیشتر داده نخل ام البنین ثمر داده نسل عشق است و پا به پای ادب مادرش می شود خدای ادب روشنی بخش کوچه های ادب پسر کعبه نا خدای ادب ماه شب های عشق آمده است پاسدار دمشق آمده است هر کسی بوسه از لبش می چید در نگاهش حسین را می دید بغل شاه لافتی که رسید دست و بازوش را علی بوسید مادرش گفت او فدای حسین پسرم نذر بچه های حسین عبد صالح شد و خدایی شد بس که مشغول دلربایی شد روی خورشید از او طلایی شد سبک جنگش که مجتبایی شد با حسن گشت و عاقبت یل شد کسب بازار عشق مختل شد خطبه ای خوانده در سفر با عشق از کلامش رسیده ام تا عشق پای وعظش نشسته حالا عشق عشق هم داد می زند ... یا عشق باب نه , نه , نه ,  بیت حاجاتی تو  مفاتیحی از مناجاتی بیکرانی شبیه دریایی خوش قد و قامتی و بالایی قبله گاه هزار لیلایی در نمازت عجیب شیدایی درس غیرت به آب می دادی آب را پیچ و تاب می دادی جرعه جرعه حیات می ریزد یک نظر ... کاینات می ریزد پای مشکت فرات می ریزد از نگاهت صفات می ریزد باد و باران مسخرت هستند جمله سرباز لشکرت هستند روز آخر رسیده ، بیماری حال عشق و تب سفر داری توی خیمه نگاه تر داری می روی تا که مشک برداری جای دستت دو بال می خواهی رخصت اتصال می خواهی در تن تو برو بیا شده بود جای شمشیر و نیزه ها شده بود دشمن تو چه بی حیا شده بود قصد اصلیش خیمه ها شده بود فصل عشق و جنون سرازیر است از نگاه تو خون سرازیر است #ایمان_‌کریمی #ولادت_حضرت_ابوالفضل_ع @nohe_sonnati