🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺 #خطبه_فدکیه #حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها #اعتراض_به_غصب_خلافت حضرت در این بخش از سخنان خود که #محور اصلی بیانات ایشان است به #نفاق مردم بعد از رحلت پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله و سلم) پرداختند و حالات ایشان را چنین توصیف کردند: #دشمنی_نفاق در شما ظاهر شد. #لباس_دین بین شما #کهنه شد. در نتیجه آن #گمراهان که #ساکت بودند #زبان درآوردند و #ناطق شدند افراد #فرومایه_گمنام در صحنه #ظاهر شدند. یک نوع افراد بی باک از گروه #باطل به صدا درآمده‌اند.» (یعنی همان کفاّر و مشرکینی که در زمان حیات پیغمبر(صل الله علیه و آله و سلم) #ساکت شده بودند و تا پیامبر زنده بـود جـرأت حـرف زدن نداشتند حالا به سخن درآمده‌اند.) همین‌ها در جمع شما مشغول #تحرک اند و دمشان را مـی جنباننـد . شیطان هم سرش را از #مخفی_گاه بیرون کشید و شما را صـدا زد . پس شما را دید که دعوت او را اجابت می‌کنید. و آن گاه #شیطان از شما خواست برخیزید پس دریافـت کـرد کـه شـما #آدمهـای_سـبکی هستید. و شیطان شما را تحریک کرد پس دید شما #غضبناک شدید.» (ص ۹۵-۹۹) 🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺 قسمت چهاردهم 📚کتاب شرحی بر خطبه فدکیه 📝حاج آقا مجتبی تهرانی

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸دین ساکت و دین ناطق🔸 به هارون خبر دادند که فرزندان علی(ع) عصای پیغمبر را به ارث برده‌اند. هارون گفت: یک بخشی از این را برای تبرک و تیمن بتراشند و به ما بدهند تا در عصایمان به کار ببریم. ظاهراً منصور به امام صادق(ع) گفت که ما این را برای تبرک می‌خواهیم. حضرت دست خودش را نشان داد و گفت: «این دست من است؛ ما پارۀ تن پیامبر هستیم و تو دنبال عصای پیغمبر می‌گردی؟!» چرا عصا را آن‌قدر تجلیل می‌کنند، اما با اهل بیت(ع) که روح پیغمبر(ص) در وجودشان جاری است، بد می‌کنند؟ فرقش چیست؟ فرق در اینست که عصا #ساکت است، نهی از منکر نمی‌کند، مطیع است؛ اما امام صادق(ع) حرف می‌زند، موضع‌گیری می‌کند. امامزاده‌ها که ساکت‌اند را ببینید! گاهی ظلمه برایشان دربِ طلا می‌گذاشتند، ضریحشان را نقره می‌کردند، صحن‌وسرا و حرمشان را آینه‌کاری می‌کردند. مگر این امامزادگان، جز به دست ظلمه شهید شده بودند؟ چطور وقتی که امام و امامزاده حیّ است، ظلمه شهیدش می‌کنند؛ اما وقتی که سر به خاک گذاشت، ضریحش را نقره می‌کنند؟! قوم موسی(ع) چرا هارون را رها کردند اما دست از گوساله برنداشتند؟ چون هارون امر به معروف می‌کند، نهی از منکر می‌کند. اینها از دینی که آنها را امر و نهی بکند، ناراحت‌اند؛ اما دینی که هوا و هوس‌ها را امضا کند، روی سرشان می‌گذارند. ادیان نیامدند که مردم آنها را روی سر بگذارند! ادیان برای تبرک نیامدند! ادیان آمدند که امر و نهی کنند؛ آمدند بگویند: این کار را بکن، آن کار را نکن. اینها می‌گویند: ما هرچه تبرک باشد، انجام می‌دهیم؛ اما در کار ما دخالت نکنند.