- دمتون‌گرم .

و هم‌چُنین شما .

-

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد دلشوره ما بود ، دل آرام جهان شد .

در اول آسایش‌مان سقف فرو ریخت هنگام ثمر دادنمان بود خزان شد

زخمی به گل کهنه ما کاشت خداوند اینجا که رسیدیم ؛ همان زخم دهان شد

آنگاه همان زخم همان کوره‍ کوچک شد قله‌ی یک آه ، مسیر فوران شد

با ما که نمک گیرِ غزل بود چنین کرد با خلق ندانیم چه ها کرد و چنان شد

ما حسرت دلتنگی و تنهایی عشقیم یعقوب پسر دید ؛ زلیخا که جوان شد

جان را به تمناۍ لبش بردم و نگرفت گفتم بستان بوسه بده ، گفت گران شد

یک عمر به سودای لبش سوختم و آه روزی که لب آورد ببوسم ، رمضان شد

یک حافظ کهنه ، دوسه تا عطر ، گل سر رفت و همه دلخوشی‌ام یک چمدان شد

با هر که نوشتیم چه ها کرد به ما گفت مصداق همان وای به حال دگران شد . .

اگه ازم تست اعتیاد به قهوه بگیرن ؛ ۹۹ درصد معتادم . اون ۱ درصد هم خطای جواب آزمایشِ .

- از لحاظِ غمِ این قطعه . .

لطفاً بغلم کن. خیلی سرده.

- به انضمام عطرِ گل ؛ برای دیدار با مادران شهدایِ مفقودالاثر که هنوز چشم به راه‍ ایستادند . . به حرمت هر صبحی که به انتظار خبری از فرزندشون بیدار شدن و روز به تاریکیِ شب کشیده شد اما خبری نشد . به حرمت گریه های شبانه‌شون و زخم های روی زخم اومده و جراحت های جذام شده و خاطرات و یادگاری و قاب عکس روی طاقچه و آخرین خداحافظی و کاسه آبِ ریخته شده پشت سر فرزندشون و دوستت دارم‌هایِ لحظه وداع . به حرمت چشم انتظاری ها و این تنهایی بی پایانِ ابدی ، روز مادر الخصوص روز این مادرهای چشم به راه مبارک . .

-

درسته آقای عسکری ؛ کاملا درسته.

آشوبِ جهان و جنگ دنيا به كنار ؛ بحرانِ نديدن تو را من چه كنم؟

-