بله عزیزم واقعا "امیدِ روشنِ ما، به دست سنگیِ غم، شبانه می‌شکند" و هزار و دو تیکه میشه. ترك می‌خوره و وصله نمیشه دیگه. مواظب باش لطفاً.

وقتی از یه موضوعی ناراحت میشم، تا چند ساعت به صورت هیچکس، نمی‌تونم نگاه کنم. به صفحات رندوم یه کتاب نگاه می‌کنم، به صفحه گوشی، به آسمونِ نه چندان تمیزِ تهران، به شبکه چهار صدا سیما، به مورچه رو آسفالت، به هر چیزی نگاه میکنم اما به صورت آدما نه. انگاری که منتظرم اشیاء زبون باز کنن و با در جادویی مثل آلیس در سرزمین عجایب به دنیای اونا وارد بشم و از آدما فاصله بگیرم. یه فاصله خیلی خیلی دور.

"زمان" قابلیت تغییر دادن چیزایی رو داره که حتی فکرشم نمی‌کردی. نجات دهنده من و تو نیستیم، نجات دهنده زمان‌ـه، گذشت زمان!

بین تمام اَداهای ترند شده تو توییتر و باقی پلتفرم‌ها، "حذف٫کمتر کردن قند مصنوعی" بهترینش بود. تأثیری که روی صافی و شفافیت پوست و تناسب اندامتون میزاره، بی‌نظیره بچه‌ها!

جایگزین کردن شیرینی و شکلات و غذاهای کنسروی و مابقی قندهای مصنوعی، با قندهای طبیعی مثل عسل و خرما و غیره، برای نهایتاً دو سه هفته اول سخته. بعدش دیگه عادت می‌کنید و آخر ماه از نتیجش شگفت‌زده میشید🦦

وقتی به این فکر می‌کنم که بعد از پشت سر گذاشتن روزایی که تو برنامه‌ش همزمان چند ساعت شیفت کار کردن و درس و بیرون و صدتا برنامه دیگه رو داشتم و بدونِ بغل، دَووم آوردم و نمردم، باورمو نسبت به همه‌چیز از دست میدم. به بغل و عشق و مشتقاتشون.

🤍