+ اینا رو برایِ چی داری میچینی وسط حیاط؟! - تو درسامون بود که ابرها از بخار شدن آب‌های روی زمین درست میشن. خب فکر کردم اینجوری آب‌ها بخار میشن! میشن ابر ، بعدش برف میاد بعد مدرسه تعطیل میشه. بعد ما میایم کوچه شما تا شب برف بازی میکنیم... میدونستم که تو بالاخره از پنجره یه نگاهی به کوچه میکنی!

بلندتر بخند یادِ خونه بیفتُـم.

در میان آدم‌ها ؛ چه نازک و رنجور شده‌ای جانانم...

"بجا مونده از کافه چرخ" ؛ مأمن، نجات، سکوت‌، سکوت، سکوت...

وقتی در سال ۱۹۱۱ تابلوی مونالیزا را از موزه‌ی لوور دزدیدند فقط از آن چهار میخ باقی مانده بود. ملت می‌آمدند جای خالی مونالیزا را ببینند. در حقیقت برای جاخالی می‌آمدند. بازدیدکنندگان از موزه مدت‌ها زل می‌زدند به جای خالی مونالیزا. وزن این غیبت سنگین‌تر از وزن حضورش بود. همیشه همینطور است، مثلا کافه‌ای تعطیل می‌شود و حالا غیبت آدم‌ها روی صندلی‌ها و پشت میزها، همین‌جا که قبلا می‌نشستند و با هم حرف می‌زدند، بیشتر از قبل حضور و وجود دارد. - خاطرات کتابی، احمد اخوت.

و به هنگام خداحافظی ؛ آفتاب‌گردانی را برایم به یادگار بگذار...

دستم نمیرسد، به بلندای چیدنت بسنده باید کرد، به رویایِ دیدنت.

آفتابا چه خبر؟ این همه راه آمده‌ای که به این خاكِ غریبی برسی؟

چشم‌هایش را بسته بود. شاید درونِ نت‌های موسیقی چیزی را می‌دید که آدم‌هایِ معمولی نمی‌دیدند... ؛ شب‌هایِ به یاد موندنی. ۲ بهمن ماه صفر دو.

دست‌هایِ تو برایم وطن بود ؛ آرام، مأمن، سرپناه.

برج آزادی طهران ؛ صفر دو‌. هشتم بهمن ماه.

و چشم‌هایش به هنگامه‌یِ غم، زیباتر می‌شد.

من تو زندگیم آروم و خوشحالم، با تو آروم‌تر شدم. خرابش نکن. خب؟

تو فرق داشتی گُلی...

و به هنگام باز کردن آغوشش آرام زمزمه کرد : "برگرد. برگرد به وطن‌ـت."

روزایی که برف میاد انگار آدما خوشگل‌تر میشن، امروز همه خوشگل‌ترن. همه.

هر آنچه میشنوید ؛ آخرین مکالمات افراد است. "شنیدن این پادکست به افرادی که مصدومیتِ روحی دارند، توصیه نمی‌شود." - قسمت چهارم.

- شب‌های به یاد موندنی ؛ ساعتی از نیمه‌یِ بهمن‌ماه.

آمده بود که این بار بماند و بخواند و بسازد و بنوازد و بچرخاند و ببوسد و به آغوش بکشاند ؛ اما دیر شده بود. چمدانِ خاطراتش را پیشِ پایش بسته بودم و حالا دیگر چیزی نمانده بود جز یک غم منتهی به جاده‌یِ خاطرات. دیر شده بود برای برگشتن. خیلی دیر.

برگه‌هایش را که ورق میزدم ؛ انگار بوی رویا از آنها بلند میشد. کلماتی که به جادو آغشته بودند و تصاویری که روی صفحه می‌درخشیدند. لبخند زدم. شاید مرزی بود فراتر از دنیای واقعی... [ رمان‌های زبان اصلی ]