در میخانه بسته اند دگر افتتح یا مفتح الابواب ┄┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈ [ دگر ] دگر بار، بار دیگر، دوباره [ افتتح ] بگشای، باز کن [ یا مفتح الابواب ] ای گشاینده در ها ┄┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ اگر منظور حافظ از می، باده معرفت باشد که چنین است، پس اولیای خدا حقیقتا میخانه و میکده هستند چون معرفت حق تنها و تنها نزد آنها است و بس. حالا تو گویی که زمان حافظ درست مثل زمان ما بوده که بازار اهل معرفت رونقی نداشته و کسی به آنها التفات و توجه و اعتنایی نداشته است، درست مثل روزگار جاهلیت که امیرالمؤمنین علیه السلام از آن روزگار به زیبایی یاد می کند: جاهلها مکرم و عالمها ملجم انسان های نادان در نزد مردم محترم و مکرم بوده اند و از آن طرف انسان های دانا زبانشان بسته بود چون مشتری نداشتند و کسی به سراغ آنها نمی رفت، درست مثل روزگار ما که چقدر اهل معرفت در بین توده مردم قابل احترام اند؟ مردم سرگرم هنرپیشه و بازیگر و بازیکن هستند تا اینکه به یک اهل معرفتی اعتنا کنند. و حالا زمان حافظ هم چنین زمانی است و حافظ بجایی اینکه بگوید: دهان عالم بسته است، می گوید: در میخانه بسته اند و خدایا تو خودت این در را باز کن چون تو گشاینده در های بسته هستی از این دعا کاملا پیداست که مقصود از میخانه، میخانه آب انگور نیست چون خداوند در چنین میخانه ها را بسته خواسته است و حافظی که قرآن را در سینه دارد از خداوند چنین درخواستی نمی کند، پس از همین درخواست حافظ پیداست که میخانه حافظ با میخانه دیگران متفاوت است. #نور_ماه #غزلیات_حافظ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

در این چنین موسمی عجب باشد که ببندند میکده به شتاب ┄┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈ [ موسم ] وقت، زمان [ میکده ] "کده" به معنای خانه است و "کدبانو" یعنی بانوی خانه و بنابراین "میکده" به معنای خانه می است ┄┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ دنیا یک موسم و زمانی است که آدمی باید در پی معرفت باشد چون ما فقط در همین دنیا می توانیم به توشه معرفت دست پیدا کنیم و تنها همین معرفت است که می توانیم از این عالم به عالم دیگر ببریم، همان که حافظ می گوید: گوهرِ معرفت آموز که با خود بِبَری که نصیبِ دگران است نِصابِ زر و سیم چون تنها چیزی که در عالم دیگر بکار آدمی می آید، همین معرفت است و از این معرفت هم حافظ تعبیر به باده و می کند که این باده و می هم میکده و میخانه ای دارد که همان اولیای خدا باشند و متاسفانه روز به روز بازار آنها کساد است و رونقی ندارد و طبیعی است که اگر در بازار مغازه ای مشتری و رونقی نداشته باشد به شتاب دَر مغازه را می بندد و دنبال کار خودش می رود؛ اولیای خدا هم همینطور هستند که وقتی می بینند بازار ندارند زودتر از همه تعطیل می کنند و به دنبال کار خود می روند و بر همین اساس حافظ اظهار شگفتی می کند و می گوید: در چنین موسمی خیلی جای تعجب است که دَر میخانه ها را می بندند چون اولیای خدا همیشه باید در دسترس مردم باشند ولی چون مردم اعتنایی نکردند آنها هم از کنار مردم رفتند. #نور_ماه #غزلیات_حافظ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶ســـخــاوت چــــراغ چراغ در حالت روشنایی سخاوتمندانه ذخیره روغن و نفت خود را برای ادامه شعله خویش ایثار می کند و رابطه اش با اشیاء دیگر آشکار می سازد. نفس ناطقه انسان همانند چراغ است؛ مادام که دارایی می اندوزد و به امور دنیوی وابسته است در تاریکی باقی می ماند؛ ولی هنگامی که ترک تعلق نمود و به مقام استشراق نائل می شود و با شعه برافروخته شده خویش همه جا را منور و روشن می نماید ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

هم اکنون| حافظیه شیراز

🔶 انــــســــان نـــــاراضــــــی انسان در گرمای تابستان, آرزوی زمستان را دارد. زمستان که شد آن را نمی خواهد. انسان همیشه ناراضی است، نه فقط در سختی که در ناز و نعمت هم اینگونه است. انسان به خاطر ناسپاسی نابود است و به هرچه که می رسد، باز هم برایش کم است! یطلب الانسان فی الصیف الشتا فاذا جاء الشتا انکر ذا فهو لا یرضی بحال ابدا لا بضیق لا بعیش رغدا قتل الانسان ما اکفره کلما نال هدی انکره ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________