🟣 در خطاب به دوستی که کم پیداست و تجدید دیدار را به روز های بعد موکول می کند. ● خبر داری که بدون تو آرامش ندارم و طاقت ندارم این همه روز بار دوریت رو به دوش بکشم؟ خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست طاقت بار فراق این همه اَیّامم نیست ● می‌ترسم وقتی که برگردی، من از دست رفته باشم و حتی روی مزارم هم هیچ سبزه‌ای نبینی. ترسم چو بازگردی از دست رفته باشم وز رُستَنی نبینی بر گورِ من گیاهی #خطاب ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● با زیردَستان خود مهربان باشید تا از عذاب جهنم نجات پیدا کنید. هرکه او بر زیردستان شد رحیم گشت دایم ایمن از خوف جحیم ● دل زیردستان را نشکنید تا مبادا روزی زیردست بشوید. دل زیر دستان نباید شکست مبادا که روزی شوی زیردست ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

درختی که یک نابغه است!

🟣 حق تعالی، فرعون را چهارصد سال عمر و ملک و پادشاهی و کامروایی داد. جمله حجاب بود که او را از حضرت حق دور می‌داشت. یک روزش بی مرادی و دردسر نداد تا نبادا که حق را یاد آرد. گفت: «تو به مراد خود مشغول می‌باش و ما را یاد مکن. شبت خوش باد!» #سحرگاهی #مولانا ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● صبر خداوند بسیار است و گردن کش را به فور نگیرد، همانطور که عذرآور را به جور نراند. نه گردن‌کشان را بگیرد به فور نه عذرآوران را براند به جور ● خداوند فرشته ای را بر روی زمین نازل کرد و او روزگاری طولانی در زمین ماند. سپس به آسمان بالا رفت، به او گفته شد: چه چیزی دیدی؟ گفت: شگفتی های بسیاری دیدم و از همه شگفت آورتر این بود که مردی را دیدم که غرق در نعمت های تو بود، روزی تو را می خورد ولی ادعای خدایی داشت، از جسارت او بر تو و حلم تو بر او تعجب کردم. خداوند فرمود: از حلم من تعجب کردی؟ گفت: آری پروردگارا، فرمود: من به او چهارصد سال مهلت دادم، رگی از وی آسیب ندید و از دنیا چیزی را نخواست مگر اینکه به آن رسید و خوراک و آشامیدنی او تغییر نیافت. إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَهْبَطَ مَلَكاً إِلَى الْأَرْضِ فَلَبِثَ فِيهَا دَهْراً طَوِيلًا ثُمَّ عَرَجَ إِلَى السَّمَاءِ فَقِيلَ لَهُ مَا رَأَيْتَ قَالَ رَأَيْتُ عَجَائِبَ كَثِيرَةً وَ أَعْجَبُ مَا رَأَيْتُ أَنِّي رَأَيْتُ عَبْداً مُتَقَلِّباً فِي نِعْمَتِكَ يَأْكُلُ رِزْقَكَ وَ يَدَّعِي الرُّبُوبِيَّةَ فَعَجِبْتُ مِنْ جُرْأَتِهِ عَلَيْكَ وَ مِنْ حِلْمِكَ عَنْهُ فَقَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ فَمِنْ حِلْمِي عَجِبْتَ قَالَ نَعَمْ قَالَ قَدْ أَمْهَلْتُهُ أَرْبَعَمِائَةِ سَنَةٍ لَا يَضْرِبُ عَلَيْهِ عِرْقٌ وَ لَا يُرِيدُ مِنَ الدُّنْيَا شَيْئاً إِلَّا نَالَهُ وَ لَا يَتَغَيَّرُ عَلَيْهِ فِيهَا مَطْعَمٌ وَ لَا مَشْرَبٌ‏ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● کسی که از پیشگاه الهی توبه کند، ماجرا از آغاز نوشته می شود؛ گویا که هرگز گناهی نبوده است و برخی گفته اند: علامت پذیرش توبه این است که گناه نیز در ذهن گنه کار به فراموشی سپرده می شود. وگر خشم گیرد ز کردارِ زشت چو بازآمدی ماجرا درنوشت ● کار خداوند با توبه کار "ثرب" نیست که ثرب به معنای ملامت و سرزنش با بیان تک تک گناهان است؛ حضرت یوسف می فرماید: «لا تَثْرِیبَ عَلَیْکُمُ الْیَوْمَ یَغْفِرُ اللَّهُ لَکُمْ». بلکه کار خداوند "عفو" و "صفح" است. وقتي گفته مي شود كه خداوند كسي را عفو كرد، يعني آثار گناه و ضعف هاي او را برطرف و او را بدون گناه رها كرد. و "صفح" فراتر از آن است؛ یعنی علاوه بر اینکه می بخشد و گناه را می پوشاند و یغْفَرْلَهُمْ ما قَدْ سَلَف می کند، چیز اضافه ای نیز به او عطا می کند و از سرزنش او دست می کشد. «فَاعْفُوا وَ اصْفَحُوا حَتَّی یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ» ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________