🟣 ● آنچه که انسان نگاه می دارد، باید تاوان یا حساب آن را بپردازد. هرچه داری جمله آنجا میفرست کم بود از نیم خرما میفرست زانکه هرچ آنجا فرستی آن تراست وانچه میداری نگه تاوان تراست ● کسی که از نعمت صحت و سلامتی، امنیت راه و غذای روزانه خود برخوردار باشد، دنیا به او داده شده. ای پسر خثعم! از خوراک مقداری که پاسخ گرسنگی را بدهد و از لباس آن اندازه که عورت و بدن را بپوشاند کافی است، و اگر خانه مسکونی که نیازت را برطرف کند داشته باشی چه بهتر و مرکبی که سوارش شوی خیلی بهتر و اگر اینها نشد، ناراحت نباش؛ نان و آب گودال کافی است و مازاد بر این یا حساب دارد یا عقاب. مَنْ أَصْبَحَ مُعَافًى فِي جَسَدِهِ آمِناً فِي سَرْبِهِ عِنْدَهُ قُوتُ يَوْمِهِ فَكَأَنَّمَا خِيرَتْ لَهُ الدُّنْيَا يَا ابْنَ خَثْعَمٍ يَكْفِيكَ مِنْهَا مَا سَدَّ جُوعَكَ وَ وَارَى عَوْرَتَكَ فَإِنْ يَكُنْ بَيْتٌ يُكِنُّكَ فَذَاكَ وَ إِنْ تَكُنْ دَابَّةٌ تَرْكَبُهَا فَبَخٍ بَخٍ وَ إِلَّا فَالْخُبْزُ وَ مَاءُ الْجَرِّ وَ مَا بَعْدَ ذَلِكَ حِسَابٌ عَلَيْكَ أَوْ عَذَابٌ‏ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🔰 جلسه شرح غزل های مولوی با حضور دکتر قربان ولیئی (ادیب، شاعر و عضو هیات علمی دانشگاه زنجان) روز پنجشنبه مورخ ٢١ فروردین ماه، ساعت ١۶:٠٠ در سالن اجتماعات کتابخانه عمومی سهروردی زنجان برگزار می‌شود. 🔈 @adabizanjanpl

🟣 ● آدمی هر چه که در این جهان به دست می آورد چیز دیگری را از دست می دهد. به تعبیر مولانا : آن یکی خر داشت پالانش نبود یافت پالان گرگ خر را در ربود ● بدان که هر جا که گل است خار است و با خَمر خُمارست و بر سر گنج مار است و آنجا که دُرّ شاهوار است نهنگ مردم‌خوار است. لذت عیش دنیا را لَدغه‌ٔ اجل در پس است و نعیم بهشت را دیوار مَکاره در پیش. جور دشمن چه کند گر نکشد طالب دوست گنج و مار و گل و خار و غم شادی به همند ● در دنیا غذایی نمی خورید مگر آنکه در آن برای شما غصه هایی است و آبی نمی نوشید مگر اینکه در آن برای شما گرفتاری است. و به خداوند متعال شهادت می دهم که در دنیا به هیچ نعمتی نمی رسید که شما را خوشحال کند، مگر اینکه نعمت دیگری از دست می رود که موجب ناراحتی شما می گردد. مَا طَعِمْتُمْ فِي الدُّنْيَا مِنْ طَعَامٍ فَلَكُمْ فِيهِ غَصَصٌ وَ مَا شَرِبْتُمْ مِنْ شَرَابٍ فَلَكُمْ فِيهِ شَرَقٌ وَ أَشْهَدُ بِاللَّهِ مَا تَنَالُونَ مِنَ الدُّنْيَا نِعْمَةً تَفْرَحُونَ بِهَا إِلَّا بِفِرَاقِ أُخْرَى تَكْرَهُونَهَا ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 ● اما کسانی که اهل یقین اند چون پرواز کنند سرنگون نمی شوند. چون سوار اسب شوند به زمین نمی افتند. و چون به هفت دریا روند مویی از آنها تَر نمی شود. یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی ● چرا کسانی که خود را اهل معنا می دانند باور نمی کنند که اولیاء خدا به استقبال آب و آتش می روند؟ چرا اهل معنی بدین نگروند که ابدال در آب و آتش روند؟ ● و چرا باور نمی کنند که حواریون عیسی روی آب راه می رفتند و اگر یقین آنها بیشتر بود، می توانستند روی هوا نیز راه بروند؟ أن بعض اصحاب عیسی کان یمشی علی الماء لو کان یقینه أشد من ذلک یمشی علی الهواء ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

شروع کردیم به برگشتن!

🟣 ● اگر دو عالم به خصم بیفتند، ما را نسیم یوسف کافی ایست. گر دو عالم خصم تو افتد مقیم بس بود از یوسف خویشت نسیم ● اگر هزار هزار دشمن آرزوی مرگ کنند، ما را با تو از دشنامی دشمن باکی نیست. هزار دشمنم ار کنند قصد هلاک گرم تو دوستی، از دشنام ندارم باک ● اگر هزار هزار انسان در پی عیب ما افتد، دلی که با توست از این هزار غم نمی خورد. گر همه عالم به عیب، در پی ما اوفتد هر که دلش با یکیست، غم نخورد از هزار ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________