🟣 📍اصلی ترین دلیلی که باعث می شود در مفهوم آزادی جَر و بحث های زیادی صورت گیرد، استفاده از این واژه به تنهایی ایست و حال آنکه پیش از هر دین و عقیده ای، عقل و سیستم عصبی انسان هر گونه آزادی را بَرنمی تابد و حکم به اضافه شدن به مفهوم دیگر می کند و خاصیت مضاف و مضاف إليه "محدود کردن" است. عقل هم ریشه با عقال است و "عقال" وسیله ای است که پای شتر را بستن می کنند؛ همانگونه که پیامبر به شتربان سهل اندیش فرمود: «إعقل و توکل» و بنابراین در مفهوم عقل نوعی بستن و محدودیت نهفته است: گفت پیغامبر به آواز بلند با توکل زانو‌ی اشتر ببند و فراتر از عقل، سیستم عصبی انسان است که رساتر و بلندتر "بانگ محدودیت" سَر می دهد و کسی که از این محدودیت خارج شود را مجازات می کند تا مطمئن شود که او دیگر از محدودیت خود بیرون نمی رود، مانند کسی که بدون توجه به موانع مقابل حرکت کند و او هر بار که با موانع برخورد کند درد ها به سمتش سرآزیر می شود. و در نهایت وقتی احکام عقلی و سیستم عصبی انسان به عالم خارج پا نَهد، خودش را در قالب "قانون" ظاهر می کند و این بار قانون است که شخص متجاوز را مجازات خواهد کرد. ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍و اما دین نیز از این محدودیت بی بهره نیست و مدام می گوید: «یمکث فی ظلهم» مکث کن. به جوانی که در اوج شهوت است می گوید: مکث کن و به کسی که می خواهد نگاه آلوده به گناه داشته باشد می گوید: مکث کن، همانند پیامبر ما که بسیار اهل مکث بود: «مکیث الکلام» و سپس هشدار می دهد که سرانجام مخالفت، مجازات به حکم شرع و دین است. و شاید واژه ای که مشابه "مکث" است، "اثبات" باشد، "اثبات" معنایش حبس است، چون کسی را که حبس می‌کنند در یک جا ثابت و ساکن نگه می‏دارند. عرب وقتی می‌گوید «اثْبِتْ» یعنی حبس کن، خودت را از شَر گناهان حبس کن و مرا در دین نگه دار: «و ثبت قلبی علی دینک» که هرگونه آزادگی پسندیده نیست. واژه ی دیگر "وقوف" است، وقوف از "وقف" عمیق تر در رساننده ی معنای حبس است، فقها می گویند: «الوقف حبس المال». "موقف" از همین ریشه به معنای محل توقف است، منتهی با "مسکن" متفاوت است؛ مسکن مکان سر راهی است که محلی گذرا و تمام شدنی برای انسان است؛ لکن موقف توقفی ایست که گذر از آن به معنای اوج گرفتن است. در تعریف عرفا، خداوند سبحان وقتی اراده کند انسان را از منزل و درجه ای به منزل و درجه ای بالاتر برساند، او را در بین دو منزل وقف می دهد و در این دو منزل به او تعلیم می دهد تا آمادگی پذیرش منزل بالاتر را داشته باشد: «الموقف هی منتهی کل مقام و هو المطلع و الأعراف کما عرفت و الموقف أیضا مقام الوفقه التی هی الحبس بین کل مقامین لتصحیح ما یبقی علی السالک فی المقامات من تصحیح المقام الذی وقع له الترقی الیه عنه و التأدب أیضا بما تحتاج إليه عند دخوله الی المقام الذی وقع له الترقی الیه». ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 گفتند: چونی؟! گفت: نانِ خدای می‌خورم و فرمان شیطان می‌برم... 😔 #تذکرة_الاولیاء_عطار ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 ● تا وقتی که می توانید با تدبیر و مدارا با دشمن رفتار کنید که این بهتر از جنگ با دشمن است. هَمی تا بَرآیَد به تَدْبیر کار مُدارایِ دُشْمَن بِه از کارْزار! ● با این حال نباید نادیده گرفت که از دوست هرچه رسد شکر است و از غیر دوست، قند و نبات مثال تبر دارد. آستین گل از غیر دوست، از تیر چرخ و سنگ فلاخن بدتر است. از دست دوست هر چه ستانی شکر بود وز دست غیر دوست، تبرزَد تبر بود دشمن گر آستین گل افشاندت به روی از تیر چرخ و سنگ فلاخن بتر بود #مذاکره #سعدی ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

من ساکت هستم!

🟣 ● هر چیزی با ضد خود شناخته می شود. زیبایی با زشتی. سلامتی با مریضی. زندگی با مرگ و البته لذت حضور با غیبت: از دستِ غیبتِ تو شکایت نمی‌کنم تا نیست غیبتی نَبُوَد لذّتِ حضور ● شيرينىِ خوشبختى درك نشود، مگر آن گاه كه تلخىِ بدبختى چشيده شود. لَن تُعرَفَ حَلاوَةُ السَّعادَةِ حتّى تُذاقَ مَرارَةُ النَّحْس ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________