🟣 ● آنچه که از ناحیه ی طبیب حاذق می رسد، با اینکه تلخ است برای بهبودی به ناچار باید مصرف شود. ز علت مدار، ای خردمند، بیم چو داروی تلخت فرستد حکیم بخور هرچه آید ز دست حبیب نه بیمار داناتر است از طبیب ● اى بندگان خدا! شما مانند بيماريد و پروردگار جهانيان چون طبيب، و صلاح بيمار در آن چيزى است كه طبيب مى داند و تشخيص مى دهد، نه در آنچه بيمار مى خواهد و پيشنهاد مى كند ؛ هان! پس كار خدا را به خود او بسپاريد، تا از رستگاران باشيد. يا عِبادَ اللّه ِ! أنتُم كالمَرضى و رَبُّ العالَمِينَ كالطَّبِيبِ، فَصَلاحُ المَرضى فيما يَعلَمُهُ الطَّبيبُ و تَدبِيرُهُ بهِ ، لا فيما يَشتَهِيهِ المَريضُ و يَقتَرِحُهُ ، ألا فَسَلِّمُوا للّه ِِأمرَهُ تكونُوا مِنَ الفائزِينَ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● در این دنیای گذرا و فانی (کشتزار زود زوال)، هرچه بکاری، همان را درو می‌کنی. یعنی اعمال و کردار انسان در این دنیا، با داس زمان (دهر) به او بازمی‌گردد. اگر خوبی کنی، خوبی می‌بینی و اگر بدی کنی، بدی به تو بازمی‌گردد. بدی مَکن که درین کشتزارِ زود زوال به داسِ دَهر همان بِدْرَوی که می‌کاری ● آگاه باشید که فرزند آدم همان را درو می کند که می کارد. کسی از تلخ، شیرین درو نمی کند، و از شیرین، تلخ درو نمی کند. إنما يَحْصُدُ ابْنُ آدَمَ مَا يَزْرَعُ وَ لَيْسَ يَحْصُدُ أَحَدٌ مِنَ الْمُرِّ حُلْواً وَ لَا مِنَ الْحُلْوِ مُرّاً ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

عجله برای چه؟

بر در بسته چون بنشینی بسی هیچ شک نبود که بگشاید کسی #عطار ------------------------------- آنکه حاجت به درگهی دارد لازم است احتمال بوّابش #سعدی ------------------------------- چون نبندند به روی تو در فیض، که تو همه چیز از همه کس در همه جا می‌طلبی #صائب

اگر دائما آرزوی چیزی را داشته باشی...

🟣 ● در ادبیات ما "زاهد" مذمت شده است؛ زاهدی که از حلال های الهی چشم می بندد که همین بستن چشم، حرص او را بیشتر می کند. نَظَربَستَن زِ دُنیا، رَغبَتِ زاهِد فُزود حِرصِ صید از چَشم‌بَستَن بیش گَردَد باز را ● زهد واقعی چشم بستن از حرام های خداوند سبحان است (أَزْهَدُ النَّاسِ مَنْ تَرَكَ الْحَرَامَ) و از همین رو از امیرالمؤمنین سوال شد: زهد واقعی در این دنیا چیست؟ فرمود: چشم پوشی و بر کنار بودن از محرمات الهی. قِيلَ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع)مَا الزُّهْدُ فِي الدُّنْيَا قَالَ تَنَكُّبُ حَرَامِهَ ● ابن ابی یعفور گفت: به امام صادق عرض کردم: ما دنیا را دوست داریم. حضرت به من فرمود: با آن چه کار می کنی؟ عرض کردم: از آن ازدواج می کنم و حج به جا می آورم و بر خانواده انفاق می کنم و به برادرانم داده و صدقه می دهم. حضرت به من فرمود: این ها دنیوی نیست بلکه اخروی است. قلت لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع)إِنَّا لَنُحِبُّ الدُّنْيَا فَقَالَ لِي تَصْنَعُ بِهَا مَا ذَا قُلْتُ أَتَزَوَّجُ مِنْهَا وَ أَحُجُّ وَ أُنْفِقُ عَلَى عِيَالِي وَ أُنِيلُ إِخْوَانِي وَ أَتَصَدَّقُ قَالَ لِي لَيْسَ هَذَا مِنَ الدُّنْيَا هَذَا مِنَ الْآخِرَةِ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________