به عشقِ روی تو روزی که از جهان بروم ز تربتم بدمد سرخ گل به جای گیاه #حافظ

🟣 ● بیشترین بهره را از نور آفتاب، ویرانه ها می برند؛ برخلاف خانه ها و آبادی ها که سقف دارند و نور در آنها راه پیدا نمی کند. غرق نورم گرچه سقفم شد خراب روضه گشتم گرچه هستم بوتراب ● تعبیری که در ادبیات از این ویرانه ها آمده "خرابات" است. خرابات لامکانی ست که انسان می تواند در آن به خویشتن خراب گردد تا خویشِ اصلی او امکان ظهور و بروز یافته و موجب آبادی همه ابعاد وجودی او شود. و حافظ می گوید: چگونه من از این خرابات روی برتابم که بهترین شیوه و جایگاه جهان است؟ چرا ز کویِ خرابات روی برتابم کز این بِهَم، به جهان هیچ رسم و راهی نیست ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 ● "لَب پُرخنده" استعاره ای از دنیای شاد و صلح آمیز است. برای اینکه بتوان به چهره ای خوشحال از دنیا رسید، باید عطوفت و بخشش باشد، منتهی عطوفت و بخششی که متقابل است. جهان شود لبِ پُرخنده‌ای اگر مردم کُنند دست یکی در گِره‌گشاییِ هم ● امام باقر علیه السلام با کلمه "مساوات" همین معنا را اراده کرده و می فرماید: پسر ارطاه! مؤاسات شما با یک دیگر چگونه است. گفتم خوب است. فرمود: یکی از شما وقتی محتاج باشد دست خود را در جیب برادرش می کند و به قدر حاجت خود برمیدارد؟ گفتم تا این حد نیست. فرمود اگر این کار را بکنید نیازمند نخواهید شد. يَا ابْنَ أَرْطَاةَ كَيْفَ تَوَاسِيكُمْ قُلْتُ صَالِحٌ يَا أَبَا جَعْفَرٍ- قَالَ يُدْخِلُ أَحَدُكُمْ يَدَهُ فِي كِيسِ أَخِيهِ- فَيَأْخُذَ حَاجَتَهُ إِذَا احْتَاجَ إِلَيْهِ- قُلْتُ أَمَّا هَذَا فَلَا- فَقَالَ لَهُ لَوْ فَعَلْتُمْ مَا احْتَجْتُمْ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

آمین... !

و یا در پاسخ بگویید: « زندگی، درست کردن یک غذا است » 🙃

🟣 استادی داشتیم که می گفت: در یکی از دانشگاه های آلمانی دعوت بودم و وقتی دانشجویان حاضر از امکانات و پیشرفت های غربی می گفتند، من فقط همین بیت را برای آنها ترجمه کردم. کجا خود شکر این نعمت گزارم که زور مردم آزاری ندارم ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________