🟣 ● رنجی که انسان متحمل می شود دو دلیل دارد؛ نخست مالی است که به زور می ستاند. این مال تنها پول نیست، بلکه آرامش، دلخوشی، سلامتی، امانت و خیلی چیز های دیگر است. و شاید علت این همه غصه همین است که چیزی از دیگران در نزد ما باقی مانده و همانند استخوانی گلو را می فشارد. و به همین اعتبار عرب به اندوه جان‌کاه "غصه" می گوید چون غصه در اصل لغت همان استخوان گلوگیر است. دزدْ، چون مالِ کَسان را می‌بَرَد قبض و دلْ‌تنگی، دلش را می‌خَلَد ● و دوم بجای ستادن، به آنها چیزی هم مبذول کرده و می بخشد، مانند ظلم که از جانب خود نزد مردم به عاریت می گذارد و مردم هم بخوبی امانت داری کرده و به صاحب آن برمی گردانند! ای بسا ظلمی که بینی در کسان خوی تو باشد دریشان ای فلان ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 سبک شوید...! ● اگر می خواهید برخورد دار شوید سبک شوید. خَفَّفُوا تَلْحَقُو ● مانند طوطی ای که وقتی از او پرسیدند چگونه از آزادی برخودار شدی و پرواز کردی؟ با فعل خودش پند داد و در پاسخ گفت: آواز و صدای خوشی که داشتم را رها کردم! گفت طوطی کو به فعلم پند داد که رها کن لطف آواز و و داد ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

و البته این اصلا کار ساده ای نیست و شبیه مهندس ساختمانی است که به او بگویند: خانه درست نکن و پزشکی است که به او بگویند: طبابت نکن و در این مثال طوطی است که به او می گویند: آواز نخوان... 🙂

با شیشه ها مدارا کن...! پیامبر در خطاب به شتربان سهل اندیش که مراعات زن سواره بر شترش را نمی کرد، در اوج لطافت و بلاغت فرمود : با شیشه ها(زنان) مدارا کن « يَا أَنْجَشَةُ رِفْقاً بِالْقَوَارِيرِ »

🟣 ● روزگاری بر مردمان آید که در آن هیچ چیزی کمیاب تر از برادری خوش مشرب، و درآمدی حلال نیست. يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لَيْسَ فِيهِ شَيْ‏ءٌ أَعَزَّ مِنْ أَخٍ أَنِيسٍ وَ كَسْبِ دِرْهَمٍ حَلَالٍ ● حافظ می گوید: در این روزگاری که مَن به سَر می برم رفیق شفیق و خالی از خلل نایاب است. پس بهتر آنکه به دفتر گزیده ای از غزل یا یک کتاب پناه بُرد که هیچ آسیبی به کسی که با او انس گرفته نمی رساند. در این زمانه رفیقی که خالی از خِلَل است صُراحیِ میِ ناب و سَفینهٔ غزل است ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● اگر آب بر روی خاک ریخته شود، جذب خاک می شود، پس چرا رودخانه ها که از خاک و سنگ پوشیده شده اند، جذب آب نمی کنند؟ مولانا در پاسخ می گوید: چون این جو، آب خور نیست و نمی تواند از آب بخورد و فقط آب زلال را برای استفاده دیگران انتقال می دهد. آب در جو زان نمی‌گیرد قرار زانک آن جو نیست تشنه و آب‌خوار ● کسی که دیگران از دانش او بهره می برند؛ ولی خودش نصیبی ندارد، به خودش آسیب می رساند تا جایی که فیتیله شمع هم می سوزد و آتش به عمق جان او نفوذ می کند! العالم بغیر العمل کالمصباح یحرق نفسه و یضی للناس ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________