🟣 ● وقتی که می خواهید گرد و غبار یک نمد یا پارچه ای را بتکانید و یا آتشی را روشن کنید، دامن شما هم پُر از گرد و غبار و دود می شود. آتش انگیخت خود به دود افتاد دیر بر بام رفت و زود افتاد ● وقتی که با رفیق و همسایه خود اختلاف پیدا می کنید، حواس خود را جمع کنید که مبادا اسرار او را فاش کنید چون شما هم پشت پرده هایی دارید که اگر فاش کردید آن اسرار هم فاش می شود. مدر پرده‌ی کس به هنگام جنگ که باشد تو را نیز در پرده ننگ ● هر کس عیب دیگران گرفت، عیب او گرفته خواهد شد. مَن عابَ عِيبَ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

گل خندان که نخندد چه کند؟ 🙂 #مولانا

🟣 فراق و وصل چه باشد؟ رضای دوست طلب که حیف باشد از او غیر او تمنایی ● نهایت آرزوی من از جهان رسیدن به توست و هر چیز دیگری ولو جان های عزیز را برای رسیدن نثار می کنم و آیا چیزی با ارزش تر از جان های عزیز هم وجود دارد؟ مرا تو غایت مقصودی از جهان ای دوست هزار جان عزیزت فدای جان ای دوست ● کامیابی جزء رسیدن به تو نیست و بدون وصل، درختان مرادم هرگز میوه شیرین نخواهند داد. قدِ بلندِ تو را تا به بَر نمی‌گیرم درختِ کام و مرادم به بَر نمی‌آید ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● قدماء بر این باور بودند که هرچه به کمالِ خود برسد، به‌ ناگزیر دچارِ زوال نیز خواهد شد(إذا تَمَّ أمرٌ بَدا نَقصُهُ تَوَقَّع زَوالاً إذا قيلَ تَمّ) و از این رو بنا های کهن در گذشته ناتمام رها می شد. منتهای کمال نقصان است گل بریزد به‌وقتِ سیرابی! ● و همین نگرانی باعث شده تا حافظ در خطاب به معشوق بگوید: به‌ رغمِ آنکه هر چه به منتهای کمال‌ِ خود می‌رسد در نهایت به کاستی و نقصان دچار می‌آید؛ اما تو بیمی به دلت راه مده؛ چرا که حسنِ تو زوال‌ ناپذیر و ابدی است. بگرفت کار حسنت چون عشق من کمالی خوش‌باش زان‌که نبود این حسن را زوالی ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

به شما می گویند حسین (ع) چه کرد و اعجاز او چه بود؟ به آنها بگویید اعجاز حسین (ع) عین رسالت او بود، دقیقا مانند کسی که عربی فصیح سخن می کند و از او سوال می کنند آیا عربی می دانی؟ عینِ تازی گفتنش معنی بُوَد گر چه تازی گفتنش دعوی بود #مولانا

ها یا مهدی، اشلونک الشهر المحرم؟...