🟣 ● کسی می تواند با خدای خودش خلوت کند و به اصطلاح "خلوت نشین" باشد که با وجود تجارت و زراعتی که دارد، افکار او پریشان نمی شود و معطوف به خداوند سبحان است. چو هر ساعت از تو به جایی رود دل به تنهایی اندر، صفایی نبینی ورت جاه و مال است و زَرع و تجارت چو دل با خدای است، خلوت‌نشینی ● شیخ ما را گفتند: فلان شخص بر روی آب راه می‌رود! گفت: سهل است! چغزی (قورباغه) و صعوه ای (پرنده‌ای کوچک) نیز بر روی آب می‌رود. گفتند: فلان شخص در هوا می‌پرد! گفت: زغن (پرنده‌ای شبیه کلاغ) و مگس نیز در هوا می‌پرد. گفتند: فلان شخص در یک لحظه، از شهری به شهری می‌شود! شیخ گفت: شیطان نیز در یک نفَس از مشرق به مغرب می‌رود. این چنین چیزها را چندان قیمتی نیست! مرد آن بود که در میان خلق بنشیند و برخیزد و بخورد و بِخُسبد و بخرد و بفروشد و در بازار در میان خلق ستد و داد کند و زن خواهد و با خلق درآمیزد و یک لحظه از خدای غافل نباشد. رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَ لَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ إِقَامِ الصَّلَاةِ وَ إِيتَاءِ الزَّكَاةِ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصَارُ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● در روزگار قدیم بسیاری از آینه ها را با آهن می ساختند و ای بسا به مرور زمان زنگار می بست و این زنگار با رنگ سبز ظاهر می شد. و حال صائب می گوید: چرا نباید بخت زنگار، سبز و خوش نباشد؟ در حالی که همواره با آینه(کنایه از محبوب) همراه است و همین باعث نیک بختی است. بختِ زَنگار چرا سَبز نَباشَد؟! صائب! روز و شَب دَر بَغَلش آینه‌رُخساری هَست ● سعدی می گوید: هَرگِز حَسَد نَبُردَم بَر مَنْصِبیّ و مالی إِلّا بَر آن که دارَد با دِلبَری وِصالی ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● آنگاه که سعدی رسیدن به وصال را ناشدنی می‌پندارد، تنها آرزویش این است که فقط نامش بر زبان معشوق جاری شود. هیهاتْ کامِ من که برآید در این طلب این بس که نامِ من برود بر زبان دوست ● و چه از این خوش‌تر که روزی نام عاشق، ولو به اشتباه، بر زبان معشوق رفته باشد، آنگونه که حافظ می‌گوید: نامِ من رفته ست روزی بر لبِ جانان به سهو اهلِ دل را بوی جان می‌آید از نامم هنوز ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 ● در جهانی که همه چیز به همدیگر اتصال دارد و با بخشش دانه ای به یک گنجشک، تمام جهان از آن اثر می پذیرد، هیچ عملی را کم نشمارید. تار و پود عالم امکان به هم پیوسته است عالمی را شاد کرد کسی که یک دل را شاد کرد ● چيزي كه مايه تقرب به خداي متعال است كوچك مشمار ، اگر چه پاره خرمايي باشد. لا تستقل ما يتقرب به إلي الله عز و جل و لو شق تمرة ● مردى از گذشتگان را به حساب کشیدند، هيچ كار خوبى از او نیافتند، مگر همين كه توانگر بود و با مردم معاشرت مى‌كرد و از چاكرانش می‌خواست تا از تنگ‌دست درگذرند. خداوند فرمود: ما به اين كار (گذشت و چشم‌پوشی) سزاوارتريم. از او در گذريد» حُوسب رَجُلٌ مِمَّنْ كَانَ قَبْلَكُمْ فَلَمْ يُوجدْ لَهُ مِنَ الخَيْرِ شَيءٌ، إلاَّ أَنَّهُ كَان يُخَالِطُ النَّاس، وَكَانَ مُوسِرًا، وَكَانَ يأْمُرُ غِلْمَانَه أنْ يَتَجَاوَزُوا عَن المُعْسِر. قَالَ اللَّه: نَحْنُ أحقُّ بِذَلكَ مِنْهُ، تَجاوَزُوا عَنْهُ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● برای خداوند سبحان دو نوع رحمت وجود دارد: اول رحمتی که شامل همه ی بندگان می شود و دوم رحمتی که ویژه مؤمنین است. به تعبیر حافظ خداوند در همه جا است اما به هر کسی نگاه ویژه ندارد. یا رب به‌ که شایَد گُفْت این نُکْتِه که در عالَم رُخْساره به کَس نَنْمود آن شاهِدِ هَرجایی؟ ● خداوند معبود همه چیز است، نسبت به تمام مخلوقاتش رحمان، و نسبت به خصوص مؤمنان رحیم است. «وَ اللهُ الهُ کلِّ شَی‌ءٍ، الرَّحْمنُ لِجَمیعِ خَلْقِهِ، الرَّحیمُ بِالْمُؤْمِنینَ خاصَّةً» ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________