طـــــرح اختــصــاصــی خـــــاتـــــم بـــــرای آقـــــای #مــحـــــمـــــدکــــــــارت👌 🔻برای طراحی بنر، پوستر ، آرم، تایپوگرافی اسم و... می توانید با ما ارتباط برقرار کنید: @henduneir

به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر به بند و دام نگیرند مرغ دانا را ┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈ ‌[ خُلق ] روش، خوی نیکو، اخلاق پسندیده، خوش خلقی [ لطف ] نرمی، نرم خویی، مهربانی [ به خلق لطف ] با خوش خلقی و نرمی، با خوی و اخلاق پسندیده که همراه با نیکی و مهربانی باشد [ صید ] شکار کردن، به دام انداختن [ نظر ] نگاه، نگرش، توجه [ اهل نظر ] مردمان روشن بین و اهل معرفت [ مرغ دانا ] مرغ باهوش، مرغ هوشیار، مرغ زیرک. از آنجایی که در بین مرغ ها "سیمرغ" مظهر دانایی است، احتمال دارد که مراد حافظ از مرغ دانا همین "سیمرغ" باشد چون سیمرغ در شاهنامه و منطق الطیر بعنوان مرغ بسیار دانا و آگاه یاد می شود. ┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ غزل های حافظ شبیه ظروف ادویه جات است. شیشه های ادویه جات شبیه هم و کنار هم قرار دارند؛ اما درون هر کدام یک محتوای خاصی وجود دارد. ابیات حافظ هر کدام چنین تمثیلی دارند و هر کدام مثال ظرف های شیشه ای ادویه جات را دارد. این ابیات تنها و تنها در وزن و قافیه شکل واحدی دارند وگرنه هر کدام ممکن است موضوع خاصی را دنبال کنند که با ابیات پیشین و پسین کاملاً متفاوت باشد. از این حالت به "استقلال معنایی" یاد و تعبیر می کنند؛ یعنی گاهی در کلام حافظ بیت های یک غزل کاملاً مستقل از یکدیگر است و در تمام بیت ها یک موضوع واحد تعقیب و دنبال نمی شود. به همین خاطر اگر در غزل های حافظ بنگرید، خواهید یافت که در ابیات عاشقانه به بیتی می رسید که تعبیر های عارفانه دارد و انگار که در یک زمان جدا از ابیات دیگر سروده شده باشد. این بیت حافظ هم دقیقا یک نمونه ی آشکاری بر همین مدعا است؛ زیرا این غزل عاشقانه است و شکوه های عاشقی دارد؛ اما ناگاه حافظ بیتی می سراید که ابدا چنین حال و هوایی ندارد و از جهت مضمون کاملاً متفاوت است. حافظ می گوید: کسانی هستند که اهل نظر اند. نگاه و نگرش اهل نظر کاملاً با دیگران متفاوت است. آنها مردمانی روشن بین و دل آگاه و نکته بین هستند. دل و توجه چنین آدم هایی را نمی توان با بَند و دام و با زَر و زور متوجه ی چیزی یا کسی ساخت، مگر اینکه آنها بوی اخلاق و فرهنگ خوشی به مشام خود حس کنند تا روی و اخلاق خوشی نشان بدهند چون آنها برای خود یک شأن و منزلتی قائل اند. حافظ می گوید: اهل نظر مثال مرغ دارند؛ اما نه هر مرغی چون مرغ ها متفاوت اند؛ یک مرغ با چهار تا دانه، صید و شکار می شود؛ اما یک مرغ دانا به همین راحتی خودش را به تله نمی اندازد چون دام را می شناشد. حافظ می گوید: اهل نظر مثال مرغ دانا را دارند و آنان را با هیچ طرح و ترفندی نمی شود به دام انداخت و متوجه ی خود ساخت، مگر با اخلاق؛ یعنی اخلاق کیمیایی است که حتی برای اهل نظر جذاب و دل فریب است. یکی از نام های خداوند "ناظر" به معنای "اهل نظر" است و لذا به همین راحتی نمی توان نظر خداوند سبحان را متوجه خود کرد؛ اما با اخلاق خوش، لطف، لطافت و سخنان نرم می توان توجه حق را جلب کرد چون اخلاق خوش باعث می شود که او یک اشتراکی بین شما و خود احساس کند و بوی کرامت و لطافت خویش را از شما بفهمد. کند هم جنس با هم جنس پرواز اما اگر در شما خصومت پیدا کرد، ابدا التفات و توجه نخواهد کرد. از این رو اگر به ادعیه بنگرید، لحن بسیار آرام و لطیفی خواهید یافت. إِلَهِي كَسْرِي لا يَجْبُرُهُ إِلّا لُطْفُكَ وَ حَنَانُكَ خدای من! شکسته ام و شکستگی من جزء با لطف و عطوفت و دل جویی تو درمان نمی شود وَ غُلَّتِي لا يُبَرِّدُهَا إِلّا وَصْلُكَ سوز و حرارت و آتش درونی من جزء با وصال تو فرو نمی نشیند وَ لَوْعَتِي لا يُطْفِيهَا إِلّا لِقَاؤُكَ آتش باطنی من جزء یا دیدار تو خاموش نمی شود قَرَارِي لا يَقِرُّ دُونَ دُنُوِّي مِنْكَ ای خدا! آرام نمی گیریم مگر در کنار تو #نور_ماه #غزلیات_حافظ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست سَهی قَدان سیه چشم ماه سیما را ┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈ [ ندانم ] نمی دادم [ از چه سبب ] چرا؟ از چه روی؟ [ رنگ آشنایی ] رنگ و بوی آشنایی، راه و روش مهربانی و مهرورزی و توجه به دیگران [ سَهی ] راست رُسته، درختی که صاف بالا رفته باشد. معمولا سهی را وصف درخت "سَرو" بکار می برند چون در بین درختان تنها درختی که صاف و راست بالا می رود و راست قامت است، سرو است [ سهی قدان ] کسانی که قد و قامت راستی دارند [ سیما ] چهره [ ماه سیما ] ماه روی، کسی که چهره ی او مثل ماه زیباست ┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ این بیت نیز مانند بیت اول و دوم و سوم حال و هوای عاشقانه و شکوه های عاشقانه دارد. حافظ می گوید‌: نمی دانم چرا هر کجا جمالی و زیبایی وجود دارد، رنگ و بوی آشنایی به مشام نمی رسد؟ نمی دانم چرا هر کسی جلوه و جمالی دارد و روی خوشی دارد، روی خوشی به ما نشان نمی دهد و نامهربانی می کند؟ حافظ می گوید: چرا کسانی که قد و قامت بلندی دارند، چشمان سیاه دارند، چهره ای مانند ماه دارند، نمی دانم در وجود آنها چرا انسان بوی آشنایی احساس نمی کند؟ چرا طرح رفاقت و دوستی با آنها دیده نمی شود؟ تو گویی آنها بویی از انس و الفت و مهر و وفا نبرده باشند. در حقیقت این بیت هم شِکوه از محبوب ابد و ازل است؛ اما حافظ حرف دل خودش را جای دیگری خالی می کند چون چنین جرات و جسارتی در ساحت او ندارد، این فرم قالب را انتخاب کرده. #نور_ماه #غزلیات_حافظ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 بازگشت روزگار جاهلیت امیرالمؤمنین علیه السلام در توصیف روزگار جاهلیت می فرماید: «بأرض عالمها ملجم وَ جاهلها مکرم» در سرزمینی که دانای آن ملجم است و اما جاهلشان محترم و مکرم اند! ملجم از "لجام" است و در فارسی "لغام" گفته می شود و آن وسیله ای است که دهان حیوان با آن بسته می شود؛ گویی در چنین روزگاری دهان عالم بسته است و نمی تواند سخن گوید و در مقابل جاهلی که از علم تهی است، مورد احترام قرار می گیرد و مردم چنان پروانه دور او گرد می آیند و سخنان او را می شنوند! امام صادق علیه السلام می فرماید‌: «الْكَذَّابَ يَهْلِكُ بِالْبَيِّنَاتِ وَ يَهْلِكُ أَتْبَاعُهُ بِالشُّبُهَاتِ‏» دروغگو با برهانهای روشن هلاک گردد، و پیروانش بوسیله شبهات. علامه ی مجلسی در معنای این روایت می گوید: «أريد بالكذاب في هذا الحديث إما مدعي الرئاسة بغير حق و سبب هلاكه بالبينات إفتاؤه بغير علم مع علمه بجهله و سبب إهلاك أتباعه بالشبهات تجويز كونه عالما و عدم قطعهم بجهله فهم في شبهة من أمر» منظور از کذاب در این روایت، مدعی ریاست(مدعی علم و سروری) ناحق است. دلیل هلاک شدن او با برهان های روشن، حکم کردن وفتوا دادن (دروغ گفتن) بدون علم و آگاهی است، در حالی که از جهل و نادانی خود با خبر است. دلیل هلاک شدن پیروانش با شبهات، عالم دانستن وی و یقین نداشتن به جهل وی است، پس در کار او شک و شبهه دارند... امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «إن بین یدی القائم سنین خداعة، یکذب فیها الصادق و یصدق فیها الکاذب و یقرب فیها الماحل و فی حدیث و ینطق فیها الروبیضة...» پیش از قیام قائم، سال هایی پر از خدعه و نیرنگ خواهد بود، افراد راستگو و صادق، تکذیب شده و دروغگویان تصدیق می شوند و شخص ماحل مورد احترام خواهد بود [و در حدیث دیگر است که فرمودند:] در آن اوضاع شخص روبیضه سخنوری می کند. در روایت دیگر سلمان از رسول الله می پرسد: روبیضه چیست؟ و حضرت می فرماید: «یتکلم فی امر العامه» کسی که در امور عامه و کلی مردم سخنوری می کند(کنایه از اظهار نظر او در امور مهم و عام مردم در حالی که چنین جایگاهی ندارد). 📍و در چنین زمانی است که عالم در میان جهال غریب می شود: العلماء غرباء لکثرة الجهال بینهم ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 عرضه ی محصولات مسی #زنجان زنجان | مهد صنایع فلزی با قدمتی هزار ساله 🔻برای سفارش می توانید با ما ارتباط برقرار کنید : @meenoo