چگونه دید فقیه نسبت به کلمات وحی ارتقاء می‌یابد؟ در مدرسه تمدنی بینات تعاریف فقه تقسیماتی مانند #فقه_فردی و #فقه_حکومتی و #فقه_سیاسی و یا #فقه_نظام ندارد. آنچه که در فقه رقم خورده است این است که تعاریف مشهور فقاهت تکامل یافته است و این #تکامل_معنایی هم دامنه دید و هم دامنه تصرف فقیه را کامل می‌کند و دیگر این تقسیمات و تقسیمات مشابه رنگ می‌بازد. به عنوان مثال با اضافه شدن اصل "#بیان_مبتنی_بر_ظرفیت" و تعریف استظهاری و فقهی "#مراتب_ظرفیت" و همچنین استنباط "شاخصه‌های تشخیص هر مرتبه از ظرفیت" در مخاطب؛ فقیه اولین کارش این است که متن آیه و روایت را با قرائن لفظی و مقامی و سایر قرائن، در یک درجه ظرفیتی طبقه‌بندی کند. مثلا به اشتباه از یک آیه و یا روایت مرتبط با درجه تدبر، برای مخاطب مرحله تعقل استفاده نکند. اگر این اصل در #فقاهت رعایت شود هم دید فقیه به کلمات وحی ارتقاء می‌یابد -و کلمات وحی را مثل هم نمی‌بیند- و هم تصرف و #نفوذ_کلمه‌ اش به دلیل رعایت #ظرفیت_مخاطب ارتقاء می‌یابد... مدرسه تمدنی بینات @wsti_ir

وقتی پیش‌فرض #فقاهت، #معذر_و_منجز_بودن تعریف می‌شود، فقیه هیچ موقع به #حوزه_توصیفات ورود پیدا نمی‌کند و می‌گوید این ارتباطی به حوزه کار فقاهت ندارد. توصیفات دین در امور مختلف در فرآیند #تمدن‌سازی بسیار موثر است. حال باید چکار کنیم که طلبه توجه کند که باید توصیف‌ها را هم در #فرآیند_استنباط قرار داد؟ چرا الگوی آموزش ترمی واحدی که در دانشگاه بوده بعد از مدتی به پذیرش #حوزه_علمیه رسیده است؟ آیا حوزه علمیه نباید الگوی آموزش اختصاصی خودش را داشته باشد و بحث بکند؟ در حال حاضر عمده طلبه‌ها در فرآیند آموزش خود متکی هستند به شرح ها و خلاصه‌هایی که برخی اساتید نوشته‌اند و اساسا به دنبال #کسب_نمره و #ارتقا_به_پایه_دیگر هستند. این ضعف چرا به وجود آمده است؟ به خاطر این است که مدل آموزش حوزه از #مدل_آموزش_دانشگاه‌ تاثیر پذیرفته است. مدرسه تمدنی بینات @wsti_ir